Przejdź do zawartości

Agnieszka Liszka-Dobrowolska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Agnieszka Liszka-Dobrowolska
Data i miejsce urodzenia

21 stycznia 1973
Bydgoszcz

Rzecznik prasowy Rządu RP
Okres

od 16 listopada 2007
do 1 lipca 2008

Poprzednik

Jan Dziedziczak

Następca

Paweł Graś

Agnieszka Dobrochna Liszka-Dobrowolska[1] (ur. 21 stycznia 1973 w Bydgoszczy) – polska socjolog, dziennikarka, w latach 2007–2008 rzecznik prasowy rządu Donalda Tuska i podsekretarz stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończyła szkołę średnią w Stanach Zjednoczonych. Absolwentka Instytutu Dziennikarstwa i Instytutu Stosunków Międzynarodowych na Uniwersytecie Warszawskim. Doktorat z socjologii obroniła w Studium Generale Europa przy Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego (na podstawie pracy zatytułowanej Ewolucja koncepcji obywatelstwa europejskiego). Uczestniczyła w trzymiesięcznym stypendium w Oksfordzie.

Pracowała jako dziennikarka Warszawskiego Ośrodka Telewizyjnego, była rzeczniczką prasową Andrzeja Olechowskiego w trakcie kampanii prezydenckiej w 2000 i samorządowej w 2002. Była też rzeczniczką prasową PZU, zajmowała się komunikacją w KPMG oraz odpowiadała za kontakty zewnętrzne w polskim oddziale McKinsey & Company.

16 listopada 2007 objęła stanowisko rzecznika prasowego rządu Donalda Tuska. 21 listopada 2007 została także podsekretarzem stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. 1 lipca 2008 ustąpiła z obu stanowisk. Następnie była prezesem zarządu w wydawnictwie Kurhaus Publishing, specjalizującym się w literaturze biznesowej, będąc również wspólnikiem tego przedsiębiorstwa. W 2020 weszła w skład zarządu fundacji Climate Strategies Poland[2][3].

Jest córką Dobrochny Kędzierskiej-Truszczyńskiej[4], dziennikarki i posłanki na Sejm kontraktowy.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Agnieszka Liszka. imsig.pl. [dostęp 2022-03-05].
  2. O nas. climatestrategiespoland.pl. [dostęp 2022-03-05].
  3. Agnieszka Liszka-Dobrowolska. rejestr.io. [dostęp 2023-09-17].
  4. Karol Manys: Jak Schetyna wystraszył Grabarczyka dymisją. rp.pl, 24 grudnia 2007. [dostęp 2022-03-05].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]