Agnieszka Grochowska

Agnieszka Grochowska

Agnieszka Grochowska (2017)
Data i miejsce urodzenia	31 grudnia 1979 Warszawa
Zawód	aktorka
Współmałżonek	Dariusz Gajewski (od 2004)
Lata aktywności	od 2001
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Agnieszka Grochowska-Gajewska (ur. 31 grudnia 1979 w Warszawie) – polska aktorka teatralna i filmowa, laureatka nagrody na Festiwalu Filmowym w Gdyni za drugoplanową rolę kobiecą w filmie Trzy minuty. 21:37 i za pierwszoplanową rolę kobiecą w filmie Obce niebo, a także Orła za główną rolę kobiecą w filmie Bez wstydu.

Urodziła się w 1979 w Warszawie. Jest córką dziennikarza i ekonomistki, ma młodszą o dwa lata siostrę Monikę^[1]. W okresie szkoły podstawowej uczęszczała do ogniska aktorskiego działającego przy warszawskim Teatrze Ochota prowadzonym przez Halinę i Jana Machulskich^[2]. W 2002 roku ukończyła studia na Wydziale Aktorskim Akademii Teatralnej w Warszawie. Trenowała także taniec towarzyski^[3]. Od 2003 roku jest aktorką Teatru Studio w Warszawie.

W pierwszej dekadzie lat 2000. uważana była za jedną z najzdolniejszych aktorek młodego pokolenia^[4]. Zadebiutowała w 2001 roku w sztuce Teatru Telewizji Beatryks Cenci, gdzie wcieliła się w tytułową postać. Po ukończeniu studiów wystąpiła w serialu telewizyjnym Zaginiona, w którym wcieliła się w postać Uli Tokarskiej, która upozorowała własne zaginięcie. Następnie otrzymała angaż w Teatrze Studio w Warszawie, na którego scenie grała w spektaklach w reżyserii Zbigniewa Brzozy, m.in. w Mewie u boku Krystyny Jandy oraz w Amadeuszu, gdzie partnerowała Zbigniewowi Zapasiewiczowi. Za rolę w tych sztukach otrzymała nominację nagrody Feliksa za najciekawszy debiut teatralny sezonu.

Przed kamerą zadebiutowała w 2002 roku, w filmie AlaRm, w reżyserii swojego przyszłego męża, Dariusza Gajewskiego. Z Gajewskim rok później zrealizowała dramat Warszawa, w którym wcieliła się w postać naiwnej Klary. Następnie wcieliła się w główną postać w polsko-szwedzkim filmie Podróż Niny (2004). W tym samym roku wystąpiła w niemieckim obrazie Unterwegs. Przełomem w jej karierze aktorskiej okazała się postać Tani w filmie Magdaleny Piekorz Pręgi. Za rolę w tym obrazie została nominowana do Polskiej Nagrody Filmowej oraz do Europejskiej Nagrody Filmowej w kategorii plebiscytu widzów dla najlepszej aktorki europejskiej. Została również po raz pierwszy nominowana do nagrody im. Zbyszka Cybulskiego.

W 2006 wystąpiła u boku Borysa Szyca w filmie Południe-Północ, za który otrzymała drugą nominację do nagrody im. Zbyszka Cybulskiego. W tym samym roku wystąpiła w komedii romantycznej Tylko mnie kochaj, w którym zagrała u boku Macieja Zakościelnego i Agnieszki Dygant, oraz w adaptacji powieści Janusza Leona Wiśniewskiego Samotność w sieci w reżyserii Witolda Adamka, w którym zagrała drugoplanową rolę Natalii. Następnie wystąpiła jako zmęczona małżeńską rutyną Ola w filmie Hania w reżyserii Janusza Kamińskiego. Zagrała także Dorotę, asystentkę w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów w serialu politycznym Agnieszki Holland Ekipa. Użyczyła również głosu w polskiej wersji językowej filmu studia Pixar Ratatuj. W 2007 otrzymała nagrodę „Shooting Stars” dla najbardziej obiecującej aktorki, przyznaną podczas Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Berlinie.

W 2008 roku zagrała pierwszoplanową rolę w produkcji amerykańsko-polskiej Mała wielka miłość, w którym partnerował jej Joshua Leonard. Następnie rozpoczęła pracę na planie filmu Upperdog (2009), w którym wcieliła się w postać Marii, Polki, która postanawia połączyć rozdzielone przed laty rodzeństwo. Za rolę w tym filmie otrzymała w 2010 roku nagrodę Amanda dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej^[5] oraz została nominowana do nagrody Kanon, przyznawanej podczas Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Kosmorama w Trondheim^[6]. W 2010 roku wystąpiła również w filmie Jana Jakuba Kolskiego Wenecja oraz w pierwszym tryptyku Macieja Ślesickiego Trzy minuty. 21:37, za którego otrzymała Złotego Lwa za drugoplanową rolę kobiecą podczas Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. W 2010 roku wystąpiła również w filmie koprodukcji belgijsko-polskiej Stepy w reżyserii Vanji d’ Alcantary. Grochowska wcieliła się w postać Niny, żony polskiego oficera, która zostaje zesłana wraz ze swoim maleńkim dzieckiem w głąb stepów Azji Centralnej, do pracy w sowchozie. Gdy dziecko zaczyna chorować, zdesperowana matka ucieka w poszukiwaniu lekarstwa. Za tę rolę otrzymała nagrodę dla najlepszej aktorki na Festiwalu Filmów w Ostendzie w 2011 roku^[7]. Obraz został również zakwalifikowany do konkursu głównego 63. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Locarno, a sama Grochowska otrzymała pozytywne recenzje, m.in. w amerykańskim The Hollywood Reporter^[8].

W styczniu 2012 roku odbyła się polska premiera filmu Agnieszki Holland W ciemności, w którym Grochowska zagrała jedną z głównych ról. Obraz został nominowany do Oscara za najlepszy film nieanglojęzyczny podczas 84. ceremonii wręczenia Oscarów, a Grochowska była nominowana do Polskich Nagród Filmowych za najlepszą główną rolę kobiecą. Następnie wcieliła się w postać Danuty Wałęsy w filmie Andrzeja Wajdy Wałęsa. Człowiek z nadziei (2012).

11 kwietnia 2014 została odznaczona brązowym medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[9].

Od lipca 2004 jest żoną reżysera Dariusza Gajewskiego^[1]. W 2012 urodził się ich pierwszy syn – Władysław^[10], a w 2016 drugi – Henryk^[11].

Rok	Tytuł	Rola
2002	AlaRm	Sylwia
2003	Warszawa	Klara
2004	Unterwegs	Kazia
	Pręgi	Tatiana
2005	Возьми себя в руки	Ilonka
	Ninas resa	Nina
2006	Wszyscy jesteśmy Chrystusami	matka Adasia
	Tylko mnie kochaj	Julia
	Samotność w sieci	Natalia
	Południe-Północ	Julia
2007	Hania	Ola
2008	Mała wielka miłość	Joanna
	Magiczne drzewo	mama
	Limousine	Ania
2009	Upperdog	Maria
	Nie opuszczaj mnie	Rolska
2010	Wenecja	Barbara
	Trzy minuty. 21:37	lektorka
	Beyond the Steppes	Polka Nina
2011	W ciemności	Klara Keller
	80 milionów	Anka
2012	Bez wstydu	siostra Tadka
2013	Wałęsa. Człowiek z nadziei	Danuta Wałęsa
2014	Obce ciało	Kris Nilska
2015	Child 44	Nina Andreeva
	Ambasador nadziei	Irina
	Obce niebo	Basia
2018	Miłość jest wszystkim	Krysia Szwarc-Wolińska
	Moja gwiazda: Teen Spirit	Marla
2021	Żeby nie było śladów	Grażyna Popiel
2022	Jak pokochałam gangstera	Milena „Czarna”
	Fucking Bornholm	Maja Malecka
2023	Kos	pułkownikowa Maria Giżyńska
	Skołowani	Julia Lewińska
	Dzień Matki	Nina Nowak
	Akademia pana Kleksa	Anna Niezgódka, matka Ady

Rok	Tytuł	Rola	Uwagi
2003	Zaginiona	Ula Tokarska
	Na dobre i na złe	siostra Dominika	odc. 165
2007	Ekipa	asystentka Dorota
2017	Polizeiruf 110	Anna Kowalska[12]	odc. Das Beste für mein Kind
2018	Nielegalni	pułkownik Ewa Dębska
2019	Sanktuarium zła	doktor Zofia Kowalska
	Motyw	Anna „Czarna” Czarnecka
2020	W głębi lasu	Laura Goldsztajn
2022	Zachowaj spokój	Laura Goldsztajn-Kopińska

• 2006: Dreamfall: The Longest Journey – Zoë Castillo (gra komputerowa)
• 2007: Ratatuj – Colette
• 2011: Mali agenci 4D: Wyścig z czasem – Marissa
• 2021: Eternals – Thena^[13]

Teatr Studio w Warszawie

• 2006: Sługa dwóch panów (w reżyserii Rimasa Tuminasa) jako Beatrice
• 2005: Géza dzieciak (w reżyserii Zbigniewa Brzozy) jako Vízike
• 2004: Więź (w reżyserii Zbigniewa Brzozy) jako Josie
• 2003: Bal pod Orłem (w reżyserii Zbigniewa Brzozy)
• 2003: Mewa (w reżyserii Zbigniewa Brzozy) jako Nina Zarieczna
• 2002: Zima (w reżyserii Mateusza Bednarkiewicza) jako Śnieżynka
• 2002: Amadeus (w reżyserii Zbigniewa Brzozy) jako Konstancja Weber

Teatr Mały w Warszawie

• 2001: Zima (w reżyserii Mateusza Bednarkiewicza) jako Śnieżynka
• Kopciuch (w reżyserii Janusza Głowackiego) jako Kopciuch

Teatr Narodowy w Warszawie

• 2004: Kopciuch (w reżyserii Willa Pomerantza) jako Kopciuszek

Teatr Nowy Praga w Warszawie

• 2007: Życie towarzyskie i uczuciowe (w reżyserii Mateusza Bednarkiewicza) jako Elżbieta

Teatr 2xU/Usta Usta w Warszawie

• 2007: Gwiazdy spadają w sierpniu (w reżyserii Marcina Libery)

Teatr na Woli im. Tadeusza Łomnickiego w Warszawie

• 2006: Król Lear (w reżyserii Andrieja Konczałowskiego) jako Kordelia

Teatr Telewizji

• 2011: Rzecz o banalności miłości, jako Hannah Arendt
• 2010: Boulevard Voltaire (reż. Andrzej Bart), jako Paulina
• 2007: Pozory mylą, jako Julie-Ann Jobson
• 2006: Więź, jako Josie
• 2006: Techniki negocjacyjne, jako Lena Rajska
• 2006: Pastorałka, jako Maria / Synowa gospodarza
• 2005: Piaskownica, jako Ona I
• 2005: Ameryka, część druga, jako Irena
• 2004: Antygona, jako Antygona
• 2003: Siła komiczna, jako Emka
• 2003: Lekcja angielskiego, jako Marta
• 2001: Beatryks Cenci, jako Beatryks Cenci

Teatr 6 Piętro w Warszawie

• 2019: Niezwyciężony, jako Emily

Polskie Nagrody Filmowe (Orły)

• 2004: najlepsza główna rola kobieca – Pręgi (nominacja)
• 2011: najlepsza główna rola kobieca – W ciemności (nominacja)
• 2012: najlepsza główna rola kobieca – Bez wstydu

Europejska Nagroda Filmowa

• 2005: nagroda publiczności dla najlepszej europejskiej aktorki – Pręgi (nominacja)

Festiwal Filmowy w Gdyni

• 2010: nagroda za drugoplanową rolę kobiecą – Trzy minuty. 21:37
• 2015: nagroda za pierwszoplanową rolę kobiecą – Obce niebo

Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Berlinie

• 2007: nagroda dla gwiazdy jutra („Shooting Stars”)

Międzynarodowy Festiwal Filmowy Kosmorama w Trondheim

• 2010: najlepsza pierwszoplanowa rola kobieca – Upperdog (nominacja do nagrody Kanon)

Festiwal Filmów w Ostendzie

• 2011: najlepsza aktorka – Stepy

Nagroda Amanda

• 2010: najlepsza aktorka pierwszoplanowa – Upperdog

Nagroda im. Zbyszka Cybulskiego

• 2010: nagroda główna – Nie opuszczaj mnie i Trzy minuty. 21:37 (nominacja)
• 2007: nagroda główna – Południe-Północ (nominacja)
• 2005: nagroda główna – Pręgi (nominacja)

Złota Kaczka

• 2005: najlepsza polska aktorka – Pręgi (nominacja)

Wąż

• 2015: występ poniżej talentu - Obce ciało

• Złoty Krzyż Zasługi (2014)^[14][15]
• Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2014)^[9]

• Agnieszka Grochowska w bazie filmpolski.pl
• Agnieszka Grochowska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-09] .

• Agnieszka Grochowska w bazie IMDb (ang.)
• Agnieszka Grochowska w bazie Filmweb
• Agnieszka Grochowska na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”