Przejdź do zawartości

Agenderyzm

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Agenderyzm (arodzajowość[1][2]; ang. gender ‘rodzaj’[3]) – postawa światopoglądowa odnosząca się krytycznie do pojęcia tożsamości płciowej i jej wpływu na kształtowanie kultury, reprezentowana przez osoby typu „agender” (synonimy: genderless, gender neutral, non-gendered persons)[4][5][6].

Termin agender odnosi się do kogoś kto nie określa się poprzez którąkolwiek z kategorii rodzaju (gender)[7][8] bądź tożsamości rodzajowych (gender identities)[9]. Agender to jedno z 50 dostępnych niestandardowych rodzajów/płci na Facebooku, które zostały dodane 13 lutego 2014 r.[10] Opcja ta jest również dostępna na OkCupid od 17 listopada 2014 r.[11]

Etymologia pojęcia

[edytuj | edytuj kod]

Uzasadnienie dla posługiwania się owym terminem odnosi się do powstania w obrębie nauk społecznych (np. gender studies) kategorii opisowej pod nazwą gender, oznaczającej „płeć psychiczną”. Refleksja nad jej przejawami i doświadczaniem w różnych kulturach i społecznościach przyczyniła się do sformułowania stanowiska uznającego tego typu „płciowości” za wytwory wyobrażeniowe, fałszywe konstrukty[12][13][14], które jako role – ujęte w pewne ramy i oznaczone – nadano jednostkom do odegrania[15][16]. Odrzucenie przyjęcia tych ról, wraz z charakterystykami i nazewnictwem, odzwierciedla postawa agenderystyczna.

Krytyka płciowego wymiaru tożsamości

[edytuj | edytuj kod]

Jednym z podstawowych wytycznych stanowiska „genderless” jest obranie specyficznego samookreślenia się względem kategorii biegunowej „kobieta–mężczyzna”[17]. Agenderyści wyrażają pogląd, iż w fakcie istnienia płci fizycznych nie ma autentycznego uzasadnienia dla dwoistego podziału ludzi w wymiarze psychiki (i jej cech), zachowań oraz rozmaitych elementów kultury. Konsekwentnie, osoby te nie mają poczucia przynależności do żadnej, konkretnej tożsamości rodzajowej (genderowej)[18], i w takim sensie można je wpisać w wachlarz typów tożsamości objętych terminem transgender (dosł. bycie „poza[19] płciowością psychiczną”). W innych przypadkach próby klasyfikowania „agender”[20][21] jako jednego z typów identyfikacji płciowej jawią się jako bezpodstawne[22].

Przekonania agenderystów koncentrują się także w braku uznania dla – umotywowanego jedynie istnieniem cech płciowych – afektowanego i dysfunkcyjnego rozdzielenia przejawów rzeczywistości kulturowej na kategorie „męskie” i „kobiece”. Stygmatyzację tą dostrzegają w sferach: tożsamości indywidualnej, osobowości, cielesności, samorealizacji, życia społecznego, języka i seksualności.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. por. Walczewska Sławomira: Czy kobieta może być managerem? Analiza genderowa podręczników dla managerów. W: Małgorzata (red.) Radkiewicz: Gender – kultura – społeczeństwo. Kraków: Rabid, 2002, s. 52. ISBN 83-88668-44-7.
  2. por. Lucyna Kopciewicz. Kobiety w akademickiej pedagogice – negocjowanie znaczeń profesjonalizmu i „gender”. „Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja: kwartalnik myśli społeczno-pedagogicznej”. Nr 3(55), s. 55–56, 2011. Towarzystwo Wiedzy Powszechnej. Dolnośląska Szkoła Wyższa Edukacji. ISSN 1505-8808. (pol.). 
  3. Dorota Sepczyńska: Transhumanizm. Spotkanie z utopią.. W: (red.) Dominika Kotuła, Agata Piórkowska, Andrzej Poterała: Narracje postkryzysowe w humanistyce. Olsztyn: Instytut Filozofii UWM, 2014, s. 47. ISBN 978-83-60636-39-8.
  4. Jan D. Sinnott (red.), Identity Flexibility During Adulthood: Perspectives in Adult Development, Cham Springer International Publishing Imprint, 2017, s. 173, ISBN 978-3-319-55656-7 [dostęp 2022-04-14] (ang.).
  5. Cambridge City and South Cambridgeshire LGBTQ Needs Assessment. Encompass Network. [dostęp 2019-07-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-15)].
  6. Safehomesma.org [online], www.safehomesma.org [dostęp 2019-11-15] [zarchiwizowane z adresu 2015-04-15].
  7. Christina Richards, Meg Barker, Sexuality and Gender for Mental Health Professionals: A Practical Guide, London 2013, s. 72, ISBN 978-0-85702-843-3 [dostęp 2022-04-14] (ang.).
  8. Kirstin Cronn-Mills, Transgender lives. Complex stories, complex voices, Minneapolis: Twenty-First Century Books, 2014, s. 24, ISBN 978-0-7613-9022-0, OCLC 849510052 [dostęp 2022-04-14] (ang.).
  9. Basil (Ryan) Hall, Anita Jain, The Queer Mirror: Reflections of LGBTQIA + Fractures, Pomona: California State Polytechnic University, 2014, s. 14 [dostęp 2022-04-14] (ang.).
  10. Facebook sex changes: which one of 50 genders are you?. The Daily Telegraph. 14 February 2014.
  11. OkCupid expands gender and sexuality options [online].
  12. por. Joanna Plata: Sex i gender, czyli „jakiej jesteś płci?”. w: AEQUALITAS, nr.1, (2012); s. 1,10. [dostęp 2014-02-22].
  13. por. Anna Burzyńska: Gender i queer. w: Teorie literatury XX wieku, nr.1, rozdz. XIII, (2006); s. 443–446,456-457. [dostęp 2014-03-24].
  14. por. Małgorzata Brodzińska: Fizykalność ciała jako podstawa subiektywnej identyfikacji płci. 2010-06-04. [dostęp 2014-03-24]. (pol.).
  15. Krzysztof Gajewski: Gender i queer. Teorie tekstów kultury, Wykład 11, (2012); s. 5. [dostęp 2015-12-17].
  16. Magdalena Grabowska: Od „gender” do „transgender”: ewolucja kategorii płci społeczno-kulturowej w naukach społecznych i prawie międzynarodowym; s. 2,9. [dostęp 2014-02-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-05)].
  17. Emilia Łyczba: „Ubrani w płeć” – nowe podejście do płci w psychologii?. w: Młoda Psychologia, t.1, (2012); s. 550. [dostęp 2014-02-24].
  18. Miller, S: Why Schooling Must Move into a Trans*/Post-Trans* Era. University of Georgia, 2015. s. 14. [dostęp 2016-12-22]. (ang.).
  19. trans- – Słownik języka polskiego PWN [online], sjp.pwn.pl [dostęp 2017-11-21] (pol.).
  20. Wojciech Harpula: Transseksualiści przerywają milczenie. 2007-05-13. [dostęp 2014-02-24].
  21. por.Solaw: Gender – współczesny szamanizm naukowy na niemieckich uczelniach.. 2013-09-24. [dostęp 2014-02-24].
  22. por. Emilia Łyczba: „Ubrani w płeć” – nowe podejście do płci w psychologii?. w: Młoda Psychologia, t.1, (2012); s. 550. [dostęp 2014-02-24].