Przejdź do zawartości

Achinger (herb szlachecki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Achinger
Ilustracja
Typ herbu

szlachecki

Alternatywne nazwy

Aichinger, Ajchinger, Ajchigier, Bażyński, Wiewiórka

Pierwsza wzmianka

XV wiek

Achinger (Aichinger, Ajchinger, Ajchigier, Bażyński, Wiewiórka) – polski herb szlachecki pochodzenia niemieckiego. Za panowania Zygmunta Pierwszego z herbem tym przybył Zybuld Achinger do Polski i osiadł na Rusi, ale wcześniej herbem się pieczętował jedenasty biskup krakowski Baldwin, uważany za Francuza. Jest niewykluczone, że ród pochodził ze wschodniej Francji, migrował do Austrii, stąd do Polski. Jednakże założycielem rodu u nas musiał być Zybuld[1].

Opis herbu

[edytuj | edytuj kod]

Opis zgodnie z klasycznymi regułami blazonowania:

W polu złotym wiewiórka czerwona siedząca z puszystym ogonem zadartym na grzbiet. W klejnocie dwie trąby a między nimi taka sama wiewiórka. Orgelbrand i Znamierowski podają, że labry złote podbite czerwienią[2].

Najwcześniejsze wzmianki

[edytuj | edytuj kod]

Herb pochodzenia niemieckiego, pojawił się w Polsce w połowie XV wieku[3].

Herbowni

[edytuj | edytuj kod]

Achinger, Adamski, Afner, Aychingerski, Barwiński, Berwiński, Denter[4], Ichnatowicz, Ichnatowski, Ihnatowicz, Ihnatowski, Leszniewski, Pilchowski, Plichtowski, Ryczewski, Ryczowski, Ryszewski[5].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Niesiecki Kasper, Herbarz Polski, T. 2, Lipsk 1839, s. 10-13.
  2. Zazwyczaj metal jest podbiciem labrów lub płaszcza
  3. Alfred Znamierowski: Herbarz rodowy. Warszawa: Świat Książki, 2004, s. 87. ISBN 83-7391-166-9.
  4. Jaŭhien Hlinski: Herboŭnik biełaruskaj šlachty. T. 5. Miensk: Беларусь, 2018, s. 681-682. ISBN 978-985-01-1252-1. (pol.).
  5. Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]