A Wrenched Virile Lore

A Wrenched Virile Lore – remix album szkockiego zespołu Mogwai złożony z remiksów utworów z albumu Hardcore Will Never Die, But You Will, zrealizowanych przez innych artystów. Został wydany 19 i 23 listopada 2012 w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych.

Druga kompilacja remiksów Mogwai, A Wrenched Virile Lore, powstała według założeń Kicking a Dead Pig: Mogwai Songs Remixed, zgodnie z którymi zespół powierzył realizację remiksów swoich nagrań znajomym muzykom^[1].

Album został wydany 19 listopada 2012 roku w Wielkiej Brytanii przez Rock Action Records jako CD^[2], a 23 listopada jako podwójny LP z kodem uprawiającym do pobrania albumu w wersji digital download^[3]. Tego samego dnia ta sama muzyczna wersja ukazała się Stanach Zjednoczonych nakładem wytwórni Sub Pop. Zawierała również kupon do pobrania albumu w wersji cyfrowej, różniła się ona jednak szczegółami od wersji brytyjskiej: ukazała się w limitowanym nakładzie 2500 egzemplarzy, pierwsza płyta miała kolor czerwony, przezroczysty, druga zaś – szary, z marmurkowym deseniem^[4].

Lista według Discogs^[2]:

Autorem i wykonawcą pierwotnych utworów był zespół Mogwai w składzie:

• Dominic Aitchison – gitara basowa
• Stuart Braithwaite – gitara
• Barry Burns – gitara, instrumenty klawiszowe
• Martin Bulloch – perkusja
• John Cummings – gitara

Autorem zdjęcia na okładce, przedstawiającego przypuszczalnie pewnego japońskiego roadie jest Antony Crook^[5].

Lista według Discogs^[3]:

Side A

Side B

Side C

Side D

Oceny łączne
Publikacja	Ocena
Album of the Year	65/100[6]
AnyDecentMusic?	6.3/10[7]
Metacritic	62/100[8]
Recenzje
Publikacja	Ocena
AllMusic	[9]
The Arts Desk	[10]
Clash	6/10[11]
Consequence of Sound	C-[12]
DIY	[13]
Exclaim!	8/10[14]
The Irish Times	[15]
The Line of Best Fit	7/10[16]
musicOMH	[17]
NME	[18]
Pitchfork	7.0/10[19]
Prog Archives	[20]
Record Collector	[21]
The Skinny	[22]
Slant Magazine	[23]

Album otrzymał średnią ocenę 65 na 100 na podstawie 13 recenzji krytycznych w zestawieniu Album of the Year^[6], 6.3/10 na podstawie 16 recenzji w zestawieniu AnyDecentMusic?^[7] i 62 na 100 na podstawie 14 recenzji w podsumowaniu Metacritic, z komentarzem „ogólnie przychylne opinie”^[8].

W ocenie Heather Phares z AllMusic A Wrenched Virile Lore to „zestaw przeróbek, które są bardziej spójne niż ich [Mogwai] poprzednie wydawnictwo, Kicking a Dead Pig a jednocześnie sprawiają, że utwory z Hardcore Will Never Die, But You Will zmierzają w zupełnie innych kierunkach niż ich pierwowzory i każdy nich z osobna. Pomaga w tym fakt, że zespół zaangażował kadrę remikserów, którzy odnoszą się do różnych aspektów ich brzmienia i dzielą z nimi ducha indywidualizmu”^[9].

Również w opinii Stuarta Bermana z magazynu Pitchfork A Wrenched Virile Lore w porównaniu poprzednim remix albumem, Kicking a Dead Pig jawi się jako „bardziej spójne dzieło, prezentując intelektualną, alternatywną reimaginację wydawnictwa Mogwai z 2011 roku, Hardcore Will Never Die But You Will^[19].

Chris Saunders z musicOMH ocenia, iż A Wrenched Virile Lore jako samodzielne wydawnictwo, traci swój kontekst, jeżeli się nie zna Hardcore Will Never Die But You Will, zauważając jednocześnie: „nie znaczy to, że nie jest to imponująca kolekcja, ale prawdziwą korzyść odniosą ci, którzy już znają te utwory i mogą usłyszeć ich esencję, szczególnie tam, gdzie remiks najbardziej różni się od oryginału. (...) Jak w przypadku każdego zestawu remiksów, niektóre z nich są bardziej odważne niż inne. A Wrenched Virile Lore ma wystarczająco dużo do dodania do Hardcore... bez konieczności zaistnienia jako samodzielny album Mogwai. Fani oryginalnego albumu znajdą na nim kilka unikalnych ujęć utworów, jak również przeróbek, z których niektóre brzmią bardziej jak dawne, zniekształcone, agresywne Mogwai”. Podsumowując stwierdza, iż dla każdego, kto nie zna remix albumu, lepszym wyjściem będzie jednak kupno oryginalnego albumu studyjnego^[17].

Joe Clay z magazynu The Quietus uważa, iż remikserzy „wykonali swoje zadanie, przekształcając wypożyczony materiał w coś nie lepszego, ale równie wartościowego”, a nowe utwory „zasługują na to, by istnieć samodzielnie. A Wrenched Virile Lore jest pełen pomysłów wartych podchwycenia, a nie tylko świadomości, że sam album z remiksami nie jest przeżytkiem”^[24].

„A Wrenched Virile Lore to intrygująca i pełna przygód kolekcja, która zwiększa radość słuchacza z poznawania i doceniania materiału źródłowego” – ocenia Jamie Atkins z magazynu Record Collector|^[21].

A Wrenched Virile Lore to solidna kolekcja ciężkich, IDM-owych reimaginacji, pozbawiających Mogwai gęstej atmosfery na rzecz pulsujących syntezatorów i polirytmicznych automatów perkusyjnych. (…) Choć dla fanów Mogwai nie jest to może niezbędny materiał do słuchania, umieszczone w szerszym kontekście utwory A Wrenched Virile Lore z pewnością pozwolą lepiej docenić jeden z najlepszych albumów zespołu od lat” – twierdzi Matthew Ritchie z Exclaim!^[14].

A Wrenched Virile Lore w opinii Yorgo Douramacosa ze Slant Magazine „uwydatnia te cechy Hardcore Will Never Die, które łatwo byłoby albo całkowicie przeoczyć, albo wygodnie zignorować, co czyni go wartościowym uzupełnieniem tego i tak już wyjątkowego albumu”^[23].

Według magazynu Fact A Wrenched Virile Lore nie jest „tak przełomowy ani tak dziwaczny jak jego poprzednik, ale i nie jest pozbawiony zalet”. Jako przykład na poparcie tej ostatniej tezy podano rozbudowany remiks 'Rano Pano', który „przy zachowaniu znajomego dźwięku oryginału, kładzie akcent w nowych miejscach, wydobywając zupełnie inną formę” czy 'La Mort Blanche' Roberta Hampsona, rozbudowany do „13-minutowej, mieniącej się epopei”^[1].

Paula Mejia z magazynu Consequence of Sound uważa, że remix album Mogwai jest pewnym odejściem „od tradycyjnie nietradycyjnego post-rocka grupy, który jest dokładnie tym, czym powinien być, i być może jest to sukces sam w sobie. Nie jest to jednak elektroniczna uczta, na którą wskazywałaby lista utworów z udziałem [zaproszonych] gości” – podsumowuje dając albumowi ocenę C-^[12].

„Sama natura albumów z remiksami sprawia, że ​​rzadko tworzą one spójną całość” – ocenia Bevis Man z magazynu DIY dając wydawnictwu tylko 2,5 gwiazdki (z 5)^[13].