3 Katowicki Pułk Piechoty im. Jana Henryka Dąbrowskiego

3 Katowicki Pułk Piechoty im. Jana Henryka Dąbrowskiego – pułk piechoty polskiej okresu III powstania śląskiego.

Sformowany w katowickimi obwodzie POW początkowo jako batalion w grupie taktycznej Walentego Fojkisa. Brał udział w walkach o Katowice w pierwszych dniach powstania, do czasu ich zaniechaniu w związku z interwencją wojsk francuskich.

W maju zgodnie z rozkazem z 10 maja 1921 roku dowództwa Grupy „Wschód” rozwinięty w 3 pułk. Formowanie pułku zostało zakończone w połowie maja. W dniu 24 maja 1921 roku pułk został koleją przetransportowany z Ligoty do Rudzińca w celu wzięciu udziału w walkach w rejonie Góry św. Anny.

W dniu 28 maja wraz z Królewskohuckim Pułkiem Piechoty zajął pozycje obronne na linii od miejscowości Wielmierzowice, przez Krasową, Łąki Kozielskie do Zimnej Wódki. W dniu 2 czerwca pułk wziął udział wraz z oddziałem Roberta Oszka w kontrataku i wyparł Niemców z Lichyni.

W dniu 4 czerwca 1921 roku wojska niemieckie zaatakowały Lichynię, a po jej zdobyciu stanowiska obronne w Zimnej Wódce i Zalesiu Śląskim, gdzie przełamały obronę powstańców. Pułk został zmuszony wycofać się na drugą linię obronną, gdzie został rozformowany, a jego żołnierze zdemobilizowani.

• Dowódca – Rudolf Niemczyk
• Szef sztabu – Jan Kolbusz
• Oficerowie łączności – Leszek Hoser, Ludwik Lipka, Jan Parczyk
• Oficer taborów – Henryk Miękin
• Oficer broni – Stanisław Morawski
• Oficer sztabowy – Paweł Chrostek
• Oficer gospodarczy – Stefan Musielewicz
• Lekarz – Stanisław Skiba^[1]
• Dowódca 1 batalionu – Henryk Kalemba
  • 1 kompania – Władysław Wieczorek
  • 2 kompania – Ryszard Drzyzga
  • 3 kompania – Augustyn Wielkoszyński, później Paweł Rakocz
  • pluton saperów – Roman Szuwałd
• Dowódca 2 batalionu – Alojzy Gruszka
  • 4 kompania – Paweł Maślanka
  • 5 kompania – Konrad Nyc
  • 6 kompania – Franciszek Koźlik
  • pluton saperów – Władysław Flak
• Dowódca 3 batalionu – Maksymilian Nędza
  • 7 kompania – Paweł Krawczyk
  • 8 kompania – Jan Bogacki
  • 9 kompania – Robert Czupał

• Praca zbiorowa: Encyklopedia powstań śląskich. Opole: Instytut Śląski w Opolu, 1982, s. 203–204.