Przejdź do zawartości

Żołnierz Polski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Żołnierz Polski
Ilustracja
Częstotliwość

tygodnik
dwutygodnik
dekadówka
miesięcznik

Państwo

 Polska

Tematyka

wojsko

Pierwszy numer

28 marca 1919

Ostatni numer

2005

ISSN

0044-4979

Strona internetowa

Żołnierz Polski – polskie czasopismo przeznaczone dla żołnierzy Wojska Polskiego, a po 1945 dla społeczeństwa, wydawane w latach 1919–2005.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Pismo zostało założone 28 marca 1919, jako tygodnik, następnie dwutygodnik, a od 1935, jako dekadówka.

9 lutego 1921 zostało połączone z pismami „Wiarus”, „Rycerz Polski” i „Łazik”.

Od lutego 1941 do grudnia 1944 (okres II wojny światowej) było wydawane w Warszawie, w konspiracji, jako miesięcznik. W tym czasie wydano ogółem czterdzieści dwa numery, w nakładzie do 12 tys. egzemplarzy. Wydawane było przez Wydział Redakcji Fachowych Pism Wojskowych Biura Informacji i Propagandy Komendy Głównej Związku Walki Zbrojnej-Armii Krajowej. Redaktorem naczelnym czasopisma był ppłk Mieczysław Biernacki.

Reaktywowane 24 sierpnia 1945, jako tygodnik ilustrowany Głównego Zarządu Polityczno-Wychowawczego Wojska Polskiego oraz Zarządu Głównego Ligi Przyjaciół Żołnierza, a później Ligi Obrony Kraju.

Redaktorzy

[edytuj | edytuj kod]
Redaktorzy naczelni
Redaktorzy

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Naczelnemu redaktorowi na pożegnanie. „Żołnierz Polski”. 35, s. 690, 1932-10-01. Warszawa. .
  2. Nazwisko kpt. Stojka z adnotacją „za redaktora” widnieje w numerach 35-41 z 1932.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Mała Encyklopedia Wojskowa, tom III (R – Ż), Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1971.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]