Światłość

Światłość (natężenie strumienia źródła światła^[a]) – w fotometrii, wielkość charakteryzująca wizualną jasność źródła światła. Światłość jest podstawową wielkością w fotometrii wizualnej. Jednostką światłości jest kandela, która należy do jednostek podstawowych układu jednostek SI.

Z innymi wielkościami fotometrycznymi światłość wiąże się następującym równaniem^[1]:

${\displaystyle I={\frac {{\text{d}}\Phi }{{\text{d}}\omega }},}$

co oznacza, że światłość ${\displaystyle I}$ jest równa stosunkowi strumienia świetlnego ${\displaystyle {\text{d}}\Phi }$ emitowanego w nieskończenie mały kąt bryłowy ${\displaystyle {\text{d}}\omega }$ do wartości tego kąta.

W radiometrii światłości odpowiada natężenie źródła światła mierzone w watach na kąt bryłowy. Z natężeniem źródła światłość związana jest następującą zależnością

${\displaystyle I=K\int {I_{\lambda }a_{\lambda }\operatorname {d} \lambda },}$

gdzie całkowanie rozciąga się po całym zakresie długości światła widzialnego, a poszczególne symbole oznaczają:

${\displaystyle I_{\lambda }}$ – widmowe natężenie źródła światła (w watach na steradian na m),

${\displaystyle K}$ – współczynnik pozwalający przeliczyć natężenie światła na strumień świetlny dla światła o długości 555 nm (barwa zielona), ${\displaystyle K}$ = 680 lm/W,

${\displaystyle a_{\lambda }}$ – współczynnik skuteczności świetlnej,

${\displaystyle \lambda }$ – długość fali świetlnej.

• natężenie oświetlenia
• strumień świetlny

• IEC 60050-845 – International Electrotechnical Vocabulary. Lighting (ang.)
• Ilustrowana encyklopedia dla wszystkich. Fizyka, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1991, wyd. 3, ISBN 83-204-1192-0.
• Jurgen R. Meyer-Arendt: Wstęp do optyki. Wyd. 1. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1977. Brak numerów stron w książce