Świadkowie Jehowy w Tunezji
| Państwo | |
|---|---|
| Liczebność (2009) |
ok. 50 |
| % ludności kraju (2009) |
ok. 0,0005% |
| Liczba zborów (2009) |
1 |
| Rozpoczęcie działalności |
.svg)
Świadkowie Jehowy w Tunezji – społeczność wyznaniowa w Tunezji, należąca do ogólnoświatowej wspólnoty Świadków Jehowy[1].
Społeczność Świadków Jehowy w Tunezji należy do zboru w Tunisie i prowadzących działalność kaznodziejską nieoficjalnie, ponieważ ich wyznanie jest w tym kraju niezalegalizowane – z tego powodu szczegółowa liczebność członków wyznania nie jest podawana do wiadomości publicznej. Działalność Świadków Jehowy w Tunezji koordynuje francuskie Biuro Oddziału[2].
Według danych z lat 2005–2009 w kraju działało 50 głosicieli, z których połowa nie jest rodowitymi Tunezyjczykami[3][4].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Początki
[edytuj | edytuj kod]Historia działalności religijnej tego wyznania w Tunezji sięga roku 1952, kiedy oficjalne statystyki odnotowały pierwszego Świadka Jehowy. W ciągu dwóch lat liczba wyznawców wzrosła do 29 w jedynym zborze, a w roku 1955 – do 35[5]. W 1956 roku pięcioosobowa rodzina Świadków Jehowy musiała opuścić Tunezję w obawie przed negatywnymi reakcjami na prowadzoną przez nich działalność ewangelizacyjną. Rodzina ta przeniosła się do Maroka, aby tam dalej głosić.
Na początku lat 60. XX wieku Annie Bianucci działała w Tunezji jako tzw. pionier specjalny. W tym okresie Tunezję odwiedzał misjonarz – absolwent Biblijnej Szkoły Strażnicy – Gilead – Emmanuel Paterakis, który był również nadzorcą strefy (przedstawiciel Biura Głównego Świadków Jehowy), nadzorującym działalność w 26 krajach północnoafrykańskich i Bliskiego Wschodu. W 1961 roku liczba głosicieli wynosiła 74 osoby.
Ograniczenia działalności
[edytuj | edytuj kod]W 1964 roku Liga Arabska wydała dekret, według którego Świadków Jehowy uznała za syjonistów. Wielu ówczesnych cudzoziemskich wyznawców zmuszonych było do opuszczenia Tunezji – niektórzy z nich wyjechali do Francji i innych krajów.
W późniejszym okresie liczba wyznawców w tym islamskim kraju wahała się pomiędzy 30 a 60.
W sierpniu 2001 roku delegacja Świadków Jehowy z Tunezji uczestniczyła w kongresie międzynarodowym „Nauczyciele słowa Bożego” w Rzymie[6][7], a latem 2009 roku w kongresie międzynarodowym „Czuwajcie!” w Rzymie[8].
Świadkowie Jehowy wydają publikacje w języku arabskim, również w dialekcie tunezyjskim[9]. W tym dialekcie dostępny jest także oficjalny serwis internetowy – jw.org[10].
Ostatnie opublikowane oficjalnie sprawozdanie Świadków Jehowy z Tunezji pochodzi z 1993 roku. Obecnie sprawozdanie z działalności w tym kraju dołączane jest do ogólnego z 33 krajów, w których działalność Świadków Jehowy jest ograniczona prawnie lub zakazana.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ United States Department of State, „Bureau of Democracy, Human Rights and Labor”: 2012 Report on International Religious Freedom – Tunisia. 20 maja 2013. (ang.).
- ↑ Watchtower, Kontakt z lokalnym przedstawicielem [online], jw.org.
- ↑ United States Department of State, „Bureau of Democracy, Human Rights and Labor”: U.S. Department of State Annual Report on International Religious Freedom for 2006 – Tunisia. 15 września 2006. (ang.).
- ↑ United States Department of State, „Bureau of Democracy, Human Rights and Labor”: 2010 Report on International Religious Freedom – Tunisia. 17 listopada 2010. (ang.).
- ↑ 1956 Yearbook of Jehovah's Witnesses, Watchtower, 1956, s. 152 (ang.).
- ↑ Volontari al Lavoro, „Cronaca”, 3 sierpnia 2001 (wł.).
- ↑ Al Delle Alpi va in campo Geova, „Cronaca”, 7 sierpnia 2001 (wł.).
- ↑ International Convention in Italy - Jehovah's Witnesses (5,09 min). 21 czerwca 2009. (ang.).
- ↑ Watchtower, Publikacje w języku arabskim (Tunezja) [online], jw.org [dostęp 2017-05-08].
- ↑ Watchtower, JW.org (arabski [Tunezja]) [online], jw.org [dostęp 2018-11-12] (arab.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego, s. 475
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Tunisia, continued... [online], adherents.com [zarchiwizowane z adresu 2008-04-10] (ang.).
- Muhammad Harb, Abdul Sami Hrawi, Gabriel Farah, Global Freemasonry in the balance of Islam – Jehovah's Witnesses in the balance, Faculty of Theology in Cairo, (1407 AH / 1987), 1987 (arab.).
- International Religious Freedom Report: Tunisia, 2010 [online] (ang.).
- Refworld/Religious groups: Jehovah's Witness [online] (ang.). – raporty dotyczące wolności religijnej w Tunezji gromadzone przez Urząd Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych do spraw Uchodźców
- United States Department of State, Bureau of Democracy, Human Rights and Labor”, Annual Report on International Religious Freedom for 1999 [online], jewishvirtuallibrary.org, 9 września 1999 (ang.).
- Rodney Stark & Laurence R. Iannaccone, Why the Jehovah’s Witnesses Grow so Rapidly: A Theoretical Application, „Journal of Contemporary Religion”, Vol. 12, No. 2, 1997 [zarchiwizowane z adresu 2013-11-06] (ang.).