Łzawnik drobnoowocnikowy

Łzawnik drobnoowocnikowy

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	łzawniaki
Rząd	łzawnikowce
Rodzina	łzawnikowate
Rodzaj	łzawnik
Gatunek	łzawnik drobnoowocnikowy
Nazwa systematyczna
Dacrymyces minor Peck. Ann. Rep. N.Y. St. Mus. nat. Hist. 30: 49 (1878) [1877]
Multimedia w Wikimedia Commons

Łzawnik drobnoowocnikowy (Dacrymyces minor Peck.) – gatunek grzybów z rodziny łzawnikowatych (Dacrymycetaceae)^[1].

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Dacrymyces, Dacrymycetaceae, Dacrymycetales, Incertae sedis, Dacrymycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy opisał go w 1878 r. Charles Horton Peck^[1]. Synonimy:

• Dacrymyces deliquescens var. fagicola Bourdot & Galzin 1928
• Dacrymyces deliquescens var. minor (Peck) L.L. Kenn. 1959
• Dacrymyces fagicola (Bourdot & Galzin) Pilát 1940^[2].

Nazwę polską nadali Barbara Gumińska i Władysław Wojewoda w 1983 r.^[3]

Owocnik

Średnica 0,5–2,5 mm, kształt mniej więcej poduszeczkowaty. Powierzchnia żółta do pomarańczowożółtej, naga. Miąższ galaretowaty, bez zapachu^[4].

Cechy mikroskopowe

Zarodniki 10–15 × 5–7 µm, kiełbaskowate z gładkim wierzchołkiem, w KOH szkliste, z dużą ilością kropelek oleju, w stanie dojrzałym z 1–3 septami. Probazydia mniej więcej maczugowate. Na dojrzałych podstawkach rozwijają się dwie krótkie, przysadziste wypustki wierzchołkowe, które w końcu stają się sterygmami. Podstawki dojrzałe mają kształt litery Y. Strzępki w kontekście o szerokości 1,5–3 µm; gładkie, w KOH szkliste. Sprzążek nie znaleziono^[4].

Gatunki podobne

Podobny jest łzawnik rozciekliwy (Dacrymyces stillatus), ale jest większy; w stanie dojrzałym ma średnicę 2–10 mm. Cechy mikroskopowe nie są wystarczające do odróżnienia tych gatunków, wielkość owocników wydaje się jedyną cechą umożliwiającą ich rozróżnienie^[4].

Łzawnik drobnoowocnikowy występuje w Ameryce Północnej i Południowej, Europie, Azji i na Nowej Zelandii. Najwięcej stanowisk podano w Europie^[5]. W Polsce W. Wojewoda w 2003 r. przytoczył 10 stanowisk z uwagą, że jego rozprzestrzenienie w Polsce i stopień zagrożenia nie są znane^[3]. Bardziej aktualne stanowiska podaje internetowy atlas grzybów. Znajduje się w nim na liście gatunków zagrożonych i wartych objęcia ochroną^[6].

Grzyb nadrzewny, saprotrof. Występuje w lasach na martwym drewnie; na pniakach, na leżących na ziemi pniach i konarach drzew i krzewów. W Polsce notowany na grabach, leszczynie, bukach, dębach, a także na drewnianej belce mostu (wykonanej prawdopodobnie ze świerka pospolitego). Owocniki pojawiają się przez cały rok^[3].