Nowy Zamek w Żywcu

Nowy Zamek w Żywcu
	nr rej. A-1241 10 kwietnia 1980
	; Elewacja południowa pałacu w 2015 roku
Państwo	Polska
Miejscowość	Żywiec
Typ budynku	pałac
Styl architektoniczny	Klasycyzm
Architekt	Karol Pietschka
Kondygnacje	2
Ukończenie budowy	XIX w.
Pierwszy właściciel	Albrecht Fryderyk Habsburg
Kolejni właściciele	Karol Stefan Habsburg
	Położenie na mapie Żywca Nowy Zamek w Żywcu
	Położenie na mapie Polski Nowy Zamek w Żywcu
	Położenie na mapie województwa śląskiego Nowy Zamek w Żywcu
	Położenie na mapie powiatu żywieckiego Nowy Zamek w Żywcu
	49°41′14,7″N 19°12′02,6″E/49,687417 19,200722
	Multimedia w Wikimedia Commons

Nowy Zamek w Żywcu – klasycystyczny pałac znajdujący się w Żywcu.

Historia

Pałac został zaprojektowany z polecenia arcyksięcia Albrechta przez Karola Pietschkę, był kilkakrotnie przebudowywany. W latach 1893–1895 powstało nowe skrzydło pokryte szklanym dachem, w którym urządzono sypialnie i pokoje gościnne. Kolejnej rozbudowy dokonano, gdy dobra żywieckie przejął po zmarłym wuju Karol Stefan. Wtedy to dobudowano pawilon na przedłużenie skrzydła południowego, w którym na piętrze mieściła się sala balowa, o wymiarach 10,5x18,0 m, tzw. lustrzana, ponieważ była wypełniona taflami lustrzanymi. Ostatniej rozbudowy dokonano w 1911, dobudowując trzyosiowy ryzalit z dwoma bocznymi balkonami, zwieńczony klasycznym tympanonem z herbem Habsburgów.

Urządzenie wnętrz powierzono artystom krakowskim: Tadeuszowi Stryjeńskiemu i Franciszkowi Mączyńskiemu. Arcyksiążę Karol Stefan był miłośnikiem sztuki, za jego sprawą powstał na zamku zbiór obrazów malarzy polskich i europejskich. Pracował dla niego m.in. Wojciech Kossak. Słynna była też kolekcja sreber o wadze około 500 kg zgromadzona na zamku, wywieziona w czasie wojny przez Niemców.

Po wojnie w pałacu została założona szkoła: Zespół Szkół Drzewnych i Leśnych, technikum zajmujące czołowe miejsce wśród szkół średnich Powiatu Żywieckiego. Od września 2013 roku szkoła decyzją władz miasta została przeniesiona do Sporysza na ul. Grunwaldzką 9^[1].

Po tym wydarzeniu rodzina Habsburgów wystąpiła z wnioskiem o zwrot majątku^[2].

We wrześniu 2001 roku do zamku powróciła córka arcyksięcia Karola Olbrachta, księżna Maria Krystyna Altenburg, dla której urządzono mieszkanie w jednym ze skrzydeł dawnej rezydencji (w miejscu, gdzie w przeszłości znajdowała się kręgielnia). Księżna mieszkała tam do swojej śmierci w 2012 roku^[3].

Pałac 25 lutego 1987 został wpisany do rejestru zabytków pod numerem A-486.^[4]