Joel Anthony

Joel Anthony

#50 San Lorenzo de Almagra
Center
Pełne imię i nazwisko	Joel Vincent Anthony
Pseudonim	„The Warden”
Data i miejsce urodzenia	9 sierpnia 1982 Montreal
Wzrost	206 cm
Masa ciała	118 kg
Kariera
Aktywność	od 2007
Szkoła średnia	Selwyn House School (Westmount, Quebec) Dawson College (Montreal, Quebec)
College	Pensacola State (2002–2004) UNLV (2004–2007)
Draft	2007 niewybrany
Kariera klubowa Lata Kluby Wyst. 2007–2014 Miami Heat 2014 Boston Celtics 2014–2016 Detroit Pistons 2017 San Antonio Spurs od 2018 San Lorenzo de Almagra
Kariera reprezentacyjna Lata Reprezentacja Wyst. od 2008  Kanada
Dorobek medalowy Kontynentalny Puchar Marchanda brąz Portoryko 2009 koszykówka

Joel Vincent Anthony (ur. 9 sierpnia 1982 w Montrealu w Quebecu) – kanadyjski zawodowy koszykarz, grający na pozycji środkowego, dwukrotny mistrz NBA, obecnie zawodnik San Lorenzo de Almagra.

Anthony na początku przygody akademickiej trafił do drużyny z niższej ligi - Pensacola Junior College. Tam spędził dwa lata, po których przeniósł się do drużyny UNLV. W swoim pierwszym sezonie był liderem drużyny pod względem bloków (1.5 na mecz), zajął też czwarte miejsce w konferencji^[1]. Przez kolejny sezon pauzował z powodu zmiany klubu w trakcie pobytu na uczelni. Wrócił w rozgrywkach 2006-07. Pomógł drużynie w osiągnięciu bilansu 30-7, został wybrany najlepszym obrońcą konferencji^[2]. Był najlepiej blokującym zawodnikiem w całym kraju w przeliczeniu bloków na 40 minut ze średnią 6.77. Najlepszy mecz rozegrał 7 lutego 2007 przeciwko Texas Christian. Zanotował wtedy nietypowe double-double na poziomie 11 zbiórek i 13 bloków^[3].

Anthony nie został wybrany w drafcie 2007 roku, ale już 3 lipca 2007 podpisał kontrakt z Miami Heat jako wolny agent^[4]. W NBA zadebiutował 27 listopada 2007 w wygranym spotkaniu z Charlotte Bobcats^[5]. Łącznie w pierwszym sezonie rozegrał 24 mecze, zdobywając w nich średnio 3.5 punktu i 3.9 zbiórki na mecz. 24 marca w starciu z Milwaukee Bucks ustanowił rekord kariery w punktach - 11^[6]. Tydzień później w spotkaniu z Indiana Pacers zanotował 6 bloków i 3 przechwyty^[7].

W drugim sezonie zagrał w 65 meczach, z czego aż 28 razy w pierwszej piątce. Zdobywał średnio 2.2 punktu na mecz, 3.0 zbiórki, 1.4 bloku w trakcie 16.1 minuty na mecz. 14 grudnia pobił rekord kariery w punktach i zanotował pierwsze w NBA double-double na poziomie 12 punktów i 13 zbiórek w spotkaniu przeciwko Memphis Grizzlies^[8]. Zadebiutował w rozgrywkach play-off. Zagrał w sześciu meczach, w tym 2 razy w wyjściowym składzie przeciwko Atlanta Hawks. Zdobywał średnio 1.7 punktu, 3.2 zbiórki, 1.2 bloku podczas 14.7 minut gry.

20 lipca 2009 podpisał nowy kontrakt z Miami Heat^[9]. W rozgrywkach 2009/10 wystąpił w 80 meczach, a 16 razy zagrał w pierwszej piątce. Zdobywał średnio 2.7 punktu, 3.1 zbiórki, 1.4 bloku w trakcie 16.5 minuty gry. Zajął 18. miejsce pod względem bloków w całej lidze^[10]. W 30 meczach był najlepiej blokującym Miami Heat. Pobił rekord kariery w punktach (13) i celnych rzutach z gry (6) w meczu przeciwko Toronto Raptors, rozegranym 28 marca 2010^[11]. W play-off Miami Heat odpadli po pięciu meczach z Boston Celtics już w pierwszej rundzie. Anthony zagrał we wszystkich spotkaniach jako rezerwowy. Zdobywał w nich średnio 2.6 punktu, 1.8 zbiórki i 1.0 bloku podczas 15.8 minuty gry.

15 lipca 2010 podpisał czteroletni kontrakt, z opcją przedłużenia na piąty rok po stronie zawodnika^[12]. W rozgrywkach 2010/11 zagrał 75 razy w barwach Miami Heat. 11 razy wyszedł w pierwszym składzie, notując średnio 2.0 punktu, 3.5 zbiórki i 1.24 bloku podczas 19.5 minuty. Zajął 21. miejsce w lidze w średniej bloków^[13]. Zanotował też najlepszą w karierze serię 10 kolejnych meczów z co najmniej 1 blokiem pomiędzy 12 stycznia a 3 lutego. 18 stycznia 2011 w meczu przeciwko Atlanta Hawks zagrał najwięcej minut w karierze (43) i pobił rekord w zbiórkach (16)^[14].

W play-off Miami Heat doszli aż do finału NBA, gdzie przegrali 2:4 z Dallas Mavericks. Anthony zagrał w 21 meczach rozgrywek posezonowych, z czego 13 razy w pierwszej piątce. Zdobywał 2.8 punktu, 4.6 zbiórki i 1.81 bloku podczas 27.4 minuty gry. 7 maja w trzecim meczu rywalizacji z Boston Celtics zanotował pierwsze w play-off double-double na poziomie 12 punktów i 11 zbiórek^[15].

W sezonie 2011/12 zagrał 64 mecze (51 w pierwszej piątce) i zdobywał w nich 3.4 punktu, 3.9 zbiórki i 1.31 bloku podczas 21.1 minuty gry. Zajął 23. miejsce w lidze w średniej bloków^[16]. Zagrał w 17 meczach play-off, zdobywając tytuł mistrza NBA w barwach Miami Heat. Podczas tych meczów notował średnio 3.2 punktu, 3.2 zbiórki i 0.94 bloku.

W kolejnych rozgrywkach jego rola znacznie spadła. Co prawda rozegrał 62 mecze, ale tylko trzykrotnie występował w pierwszym składzie, a jego średnia minut spadła do 9,1 na mecz. Notował w tym czasie 1,4 punktu, 1,9 zbiórki i 0,7 bloku. Były to jego najgorsze wyniki w karierze. Na koniec sezonu cieszył się ze zdobycia mistrzostwa NBA, po tym jak jego Miami Heat pokonali w finale 4-3 San Antonio Spurs.

15 stycznia 2014 uczestniczył w wymianie między Heat, Boston Celtics i Golden State Warriors. Został wysłany do Celtics, razem z dwoma wyborami w drafcie. Do Heat przeszedł Toney Douglas, a z kolei Warriors pozyskali Jordana Crawforda i MarShona Brooksa^[17].

17 października 2014 został oddany w wymianie do Detroit Pistons w zamian za Willa Bynuma^[18].

18 lutego 2016 w ramach wymiany między trzema klubami miał trafić do Philadelphii 76ers^[19]. Jednak cztery dni później umowa została anulowana, ponieważ inny gracz biorący udział w wymianie, litewski skrzydłowy Donatas Motiejūnas, nie przeszedł testów medycznych i tym samym Anthony pozostał w drużynie Detroit Pistons^[20][21].

23 stycznia 2017 podpisał 10-dniową umowę z San Antonio Spurs^[22]. 24 września 2017 został zawodnikiem Milwaukee Bucks na czas obozu przygotowawczego^[23]. 14 października 2017 został zwolniony^[24].

27 lutego 2018 podpisał umowę z argentyńskim San Lorenzo de Almagra^[25].

Stan na 19 kwietnia 2018, na podstawie^[26][27], o ile nie zaznaczono inaczej.

NCAA

• Uczestnik rozgrywek Sweet 16 turnieju NCAA (2007)
• Mistrz turnieju konferencji Mountain West (MWC – 2007)
• Obrońca roku MWC (2007)

NBA

• Mistrz NBA (2012, 2013)
• Wicemistrz NBA (2011, 2014)

Inne

• Mistrz Ligi Amerykańskiej FIBA (2018)

Reprezentacja

• Wicemistrz kwalifikacji do igrzysk olimpijskich (2016)
• Brąz pucharu Tuto Marchanda (2009)
• Uczestnik:
  • mistrzostw:
    • świata (2010 – 22. miejsce)
    • Ameryki (2009 – 4. miejsce, 2011 – 6. miejsce, 2013 – 6. miejsce, 2017 – 8. miejsce)
  • pucharu Marchanda (2009, 2011 – 4. miejsce, 2013 – 5. miejsce)
  • kwalifikacji do:
    • mistrzostw świata (2017)
    • igrzysk olimpijskich (2008, 2016)
• Zaliczony do III składu mistrzostw Ameryki (2009)

W barwach reprezentacji Kanady zadebiutował w 2008 roku. W trzech rozegranych meczach podczas kwalifikacji do igrzysk w Pekinie zdobywał 8.0 punktu i 8.0 zbiórki na mecz, ale jego kraj nie zakwalifikował się do turnieju. W 2009 roku poprowadził reprezentację do zajęcia czwartego miejsca w mistrzostwach obu Ameryk. W spotkaniu półfinałowym przeciwko Brazylii Anthony zagrał swój najlepszy mecz w kadrze, zdobywając 17 punktów i zbierając 8 piłek^[28].

W 2010 roku podczas mistrzostw świata, Kanada zajęła 22. miejsce, przegrywając wszystkie 5 spotkań. Rok później w mistrzostwach obu Ameryk zajęła 6. miejsce.

Legenda
M	Mecze	S5	Pierwsza piątka	MPG	Minuty na mecz
FG%	Celność rzutów z pola	3P%	Celność rzutów „za 3”	FT%	Celność rzutów wolnych
RPG	Zbiórki na mecz	APG	Asysty na mecz	SPG	Przechwyty na mecz
BPG	Bloki na mecz	PPG	Punkty na mecz

Stan na koniec sezonu 2018/19

Sezon	Drużyna	M	S5	MPG	FG%	3P%	FT%	RPG	APG	SPG	BPG	PPG
2004-05	UNLV	31	0	13,6	50,0%	0,0%	48,3%	2,7	0,2	0,2	1,5	1,9
2006-07	UNLV	37	0	18,1	59,7%	0,0%	60,4%	4,1	0,4	0,5	2,9	5,2
Razem		68	0	16,1	57,3%	0,0%	56,1%	3,5	0,3	0,4	2,3	3,7

Na podstawie Basketball-Reference.com (ang.)

Sezon	Drużyna	M	S5	MPG	FG%	3P%	FT%	RPG	APG	SPG	BPG	PPG
2007/08	Miami	24	1	20,8	46,7%	–	59,2%	3,9	0,1	0,4	1,3	3,5
2008/09	Miami	65	28	16,1	48,3%	–	65,2%	3,0	0,4	0,3	1,4	2,2
2009/10	Miami	80	16	16,5	47,8%	–	71,7%	3,1	0,2	0,3	1,4	2,7
2010/11	Miami	75	11	19,5	53,5%	–	64,4%	3,5	0,3	0,1	1,2	2,0
2011/12	Miami	64	51	21,1	55,9%	–	69,0%	3,9	0,1	0,6	1,3	3,4
2012/13	Miami	62	3	9,1	51,5%	–	60,7%	1,9	0,2	0,2	0,7	1,4
2013/14	Miami	12	0	3,1	33,3%	–	100%	0,6	0,0	0,0	0,3	0,5
2013/14	Boston	21	0	7,1	38,5%	–	33,3%	1,5	0,1	0,1	0,4	1,0
2014/15	Detroit	49	0	8,3	58,1%	–	68,2%	1,9	0,1	0,2	1,0	1,8
2015/16	Detroit	19	0	5,1	60,0%	–	75,0%	1,1	0,1	0,1	0,6	0,9
2016/17	San Antonio	19	0	6,4	62,5%	–	62,5%	1,6	0,2	0,1	0,3	1,3
Razem		490	110	14,4	51,3%	–	66,2%	2,8	0,2	0,3	1,1	2,2

Sezon	Drużyna	M	S5	MPG	FG%	3P%	FT%	RPG	APG	SPG	BPG	PPG
2009	Miami	6	2	14,7	80,0%	–	100%	3,2	0,3	0,0	1,2	1,7
2010	Miami	5	0	15,8	71,4%	–	75,0%	1,8	0,2	0,4	1,0	2,6
2011	Miami	21	13	27,4	36,7%	–	71,0%	4,6	0,5	0,4	1,8	2,8
2012	Miami	17	1	19,4	58,6%	–	80,0%	3,2	0,1	0,3	0,9	3,2
2013	Miami	14	0	5,1	30,0%	–	–	1,5	0,0	0,1	0,3	0,4
2017	San Antonio	3	0	5,0	75,0%	–	0,0%	1,3	0,0	0,0	0,7	2,0
Razem		66	16	17,5	48,1%	–	74,6%	3,1	0,2	0,3	1,1	2,2

Sezon	Drużyna	M	S5	MPG	FG%	3P%	FT%	RPG	APG	SPG	BPG	PPG
2008	Kanada	3	0	24,3	40,0%	0,0%	72,7%	8,0	0,3	0,0	1,0	8,0
2009	Kanada	13	0	24,5	49,5%	0,0%	66,7%	5,7	0,1	1,1	1,5	9,1
2010	Kanada	5	0	29,8	57,5%	0,0%	40,0%	5,6	0,4	1,2	2,2	10,4
2011	Kanada	9	0	22,4	50,0%	0,0%	75,0%	6,8	1,1	0,6	1,6	5,6
Razem		30	0	24,7	50,3%	0,0%	64,2%	6,2	0,5	0,8	1,6	8,1

• Punkty: 13 – przeciwko Toronto Raptors
• Zbiórki: 16 – przeciwko Atlanta Hawks
• Przechwyty: 3 - pięciokrotnie
• Asysty: 3 – przeciwko Toronto Raptors
• Bloki: 6 – przeciwko Indiana Pacers
• Minuty: 43 - przeciwko Atlanta Hawks

• Profil na stronie NBA (ang.)
• Profil na stronie ESPN (ang.)
• Statystyki na Basketball Reference (ang.)