Włodzimierz Ambrożewicz

Włodzimierz Ambrożewicz

porucznik rezerwy lekarz
Data i miejsce urodzenia	26 czerwca 1895 Odessa, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	wiosna 1940 Katyń, ZSRR
Przebieg służby
Lata służby	1920–1929 i 1936–1940
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	26 Pułk Ułanów Wielkopolskich 15 Pułk Ułanów Poznańskich 36 Pułk Piechoty Legii Akademickiej
Stanowiska	lekarz pułku
Główne wojny i bitwy	kampania wrześniowa
Odznaczenia

Włodzimierz Ambrożewicz herbu Bajbuza (ur. 14 czerwca^?/26 czerwca 1895 w Odessie, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – polski lekarz, działacz społeczny, urzędnik ZUS-u i porucznik rezerwy lekarz Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej^[1].

Urodził się w rodzinie lekarza Piotra Alfonsa (1855–1923) i Kapitoliny z domu Jagodzin^[2]. W latach 1920–1929 pełnił służbę jako naczelny lekarz 26 pułku Ułanów Wielkopolskich i 15 pułku Ułanów Poznańskich w Poznaniu^[3]. Z dniem 30 czerwca 1928 roku został przeniesiony w stan nieczynny na przeciąg sześciu miesięcy^[4]. Z dniem 1 stycznia 1929 roku został powołany ze stanu nieczynnego z równoczesnym przeniesieniem służbowym do 15 puł na stanowisko lekarza^[5]. Z dniem 28 lutego 1929 roku został przeniesiony do rezerwy^[6]. 27 kwietnia 1929 roku został przeniesiony w rezerwie z kadry oficerów służby zdrowia do 7 batalionu sanitarnego w Poznaniu^[7].

Zorganizował i kierował Zakładem Przyrodoleczniczym Ubezpieczalni Społecznej w Poznaniu. Otrzymał stanowisko inspektora medycznego w centrali Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie. Mianowany porucznikiem ze starszeństwem z dniem 1 września 1922 roku w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Poznań Miasto. Posiadał przydział do kadry zapasowej 7 Szpitala Okręgowego w Poznaniu^[8]. W 1936 roku otrzymał przydział do 36 pułku piechoty Legii Akademickiej w Warszawie^[2].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku w nieznanych okolicznościach dostał się do niewoli radzieckiej. Przebywał w obozie jenieckim w Kozielsku^[2]. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Katyniu i tam pogrzebany w bezimiennej mogile zbiorowej. Od 28 lipca 2000 roku mieści się w tym miejscu oficjalnie Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu^[9]. W Lesie Katyńskim prowadzone były ekshumacje i prace archeologiczne^[10]. W czasie ekshumacji przeprowadzonej w 1943 odnaleziono m.in. jego dowód osobisty, prawo jazdy i 1 list^[11], a zwłoki oznaczono numerem 2433^[12]. Figuruje na liście wywózkowej 052/3 z kwietnia 1940^[2]. Jego symboliczny grób znajduje się na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 100-5-14)^[13].

Włodzimierz Ambrożewicz 16 września 1927 roku ożenił się z Ireną Gertrudą Cybulską (1903–1971), z którą miał syna Pawła (1929–2009), ekonomistę i harcmistrza^[2][14].

Zobacz wiadomość w serwisie Wikinews pt. 2007-11-09: Pierwszy dzień uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”

5 października 2007 roku minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień kapitana^[15][16][17]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”^[18][19][20].

Jest jednym z 305 lekarzy pochowanych na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu i upamiętnia go tabliczka epitafijna nr 26^[21].

• Srebrny Krzyż Zasługi^[2]
• Krzyż Kampanii Wrześniowej – pośmiertne 1 stycznia 1986

• jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• obozy NKWD dla jeńców polskich
• ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
• Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.