Strużyna (województwo warmińsko-mazurskie)
54°00′18″N 19°56′32″E/54,005000 19,942222
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Strefa numeracyjna |
89 |
| Kod pocztowy |
14-300[2] |
| Tablice rejestracyjne |
NOS |
| SIMC |
0482789 |
Położenie na mapie gminy Morąg  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego  | |
Położenie na mapie powiatu ostródzkiego  | |
| 54°00′18″N 19°56′32″E/54,005000 19,942222[1]
| |
Strużyna (niem. Silberbach) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie ostródzkim, w gminie Morąg. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie olsztyńskim. Miejscowość leży w historycznym regionie Prus Górnych[3]. W latach 1945–1946 miejscowość nosiła nazwę Srebrniki[4].
Części wsi
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0482795 | Stabuniki | przysiółek |
Historia
W okolicy wsi znajdują się ślady po dawnym, dużym grodzisku Prusów. Dawniej grodzisko to zwane było Johannisberg, obecnie położone w lesie, około 1,5 km na wschód od Strużyny. Datowane jest na okres wczesnego średniowiecza (XI-XIII w.). Grodzisko usytuowane było na wysokim cyplu o dogodnych warunkach obronnych (od strony północnej dostępu broniła głęboka dolina Srebrnej Strugi, od wschodu częściowo osuszone Jezioro Długie). Pozostałością po grodzisku jest pierścieniowaty wał o wysokości 1 m, okalający majdan o średnicy 21 m. Szacuje się, że całość obronnej budowli zajmowała obszar około 1,9 ha. Grodzisko oddzielone było od nasady cypla fosą i kamienno-ziemnym wałem zaporowym o wysokości 1,5 m. W pozostałościach po wale doszukać się można śladów wieży strażniczej[7][8].
Wieś wymieniana w dokumentach w 1352 r., jako wieś ziemiańska na 62 włókach. W roku 1782 we wsi odnotowano 44 domy (dymy), natomiast w 1858 w 61 gospodarstwach domowych było 523 mieszkańców. W latach 1937–1939 było 607 mieszkańców. W roku 1973 wieś należała do powiatu morąskiego, gmina Morąg, poczta Łączno.
Zabytki
We wsi znajduje się barokowy kościół parafialny, wzniesiony w latach 1757–1754. Z obu stron zakończony trójbocznie, w połowie nawy znajduje się dwukondygnacyjna wieża nakryta ostrosłupowym hełmem, nad drzwiami do niej umieszczony jest herb rycerski i data "1751"[9]. Ołtarz i ambona pochodzą z początków XVIII w. Kościół wybudowany jest na planie wydłużonego ośmioboku.
Przypisy
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 132178
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1212 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ Marian Biskup Wojna pruska, str. 29: "Ukształtowanie terenowe Prus powodowało, że już w XV wieku dzielono je na tak zwane Prusy Górne (Oberland), sięgające od linii dolnej Wisły do Pasłęki, i Prusy Dolne (Niederland) obejmujące nizinne obszary na Wschód od Pregoły (...).
- ↑ „Morąg – z dziejów miasta i powiatu”, Pojezierze, Olsztyn 1973.
- ↑ Obwieszczenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 4 sierpnia 2015 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2015 r. poz. 1636)
- ↑ GUS. Rejestr TERYT
- ↑ Robert Klimek: Średniowieczne założenia obronne ziemi Pogezan. [w:] Grodziska i szlaki Prusów [on-line]. [dostęp 2009-08-12].
- ↑ Adam Mackiewicz, Mirosław Hoffmann: Średniowieczne założenia obronne powiatu ostródzkiego. T. 1. Ostróda: Muzeum w Ostródzie, 2004, seria: Studia i materiały Muzeum w Ostródzie. ISBN 83-916007-2-6.
- ↑ Piotr Skurzyński "Warmia, Mazury, Suwalszczyzna" Wyd. Sport i Turystyka - Muza S.A. Warszawa 2004 ISBN 83-7200-631-8 s. 223
Bibliografia
- M. J. Hoffmann, A. Mackiewicz, „Średniowieczne założenia obronne powiatu ostródzkiego”, Ostróda 2004.
- „Morąg – z dziejów miasta i powiatu”, Pojezierze, Olsztyn 1973
| Wsie | |
|---|---|
| Osady | |
| Osada leśna | |
| Integralne części wsi |
