Przejdź do zawartości

Diemidow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest najnowsza wersja artykułu Diemidow edytowana 15:59, 19 cze 2024 przez MarcinWie123 (dyskusja | edycje).
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Diemidow
Демидов
Ilustracja
Cerkiew Wniebowstąpienia Maryi
Herb
Herb
Państwo

 Rosja

Obwód

 smoleński

Rejon

diemidowski

Data założenia

1499

Prawa miejskie

1776

Burmistrz

Wladimir Kolpakow

Powierzchnia

33 km²

Wysokość

160 m n.p.m.

Populacja (2018)
• liczba ludności


6 213[1]

Nr kierunkowy

(+7)48147

Kod pocztowy

216240

Tablice rejestracyjne

67

Położenie na mapie obwodu smoleńskiego
Mapa konturowa obwodu smoleńskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Diemidow”
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, blisko lewej krawiędzi nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Diemidow”
Ziemia55°16′N 31°31′E/55,266667 31,516667
Strona internetowa

Diemidow (ros. Демидов; do 1918 Porzecze) – miasto w Rosji, w obwodzie smoleńskim, nad rzeką Kaspla. Siedziba rejonu diemidowskiego. W 2009 liczyło 7 895 mieszkańców[2].

Miasto pod nazwą Porzecze przynależało niegdyś do województwa smoleńskiego I Rzeczypospolitej.

Historia

[edytuj | edytuj kod]
Porzecze w XIX w.

Miejscowość Porzecze została założona w 1499 roku. Do 1514 leżała w granicach Wielkiego Księstwa Litewskiego, połączonego unią z Polską, następnie zdobyta przez Wielkie Księstwo Moskiewskie. Odzyskana przez Polskę w 1611 roku, znalazła się w granicach administracyjnych województwa smoleńskiego. Utracona przez Polskę de facto w 1654 roku (de iure w 1667). Prawa miejskie od 1776 roku. Obecna nazwa została miastu nadana w 1918 na cześć bolszewika Jakowa Diemidowa.

W mieście urodził się w 1921 roku Jurij Nikulin – znany rosyjski aktor komediowy.

Podczas okupacji hitlerowskiej, 4 września 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 250 osób. W styczniu 1942 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowali. Sprawcami zbrodni było Sonderkommando 7a oraz żołnierze z 161 i 183 Dywizji Piechoty[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2018-03-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-18)].
  2. FSSS. Main [online], www.gks.ru [dostęp 2017-11-22] [zarchiwizowane z adresu 2011-02-04].
  3. Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1789.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]