Max Golser (ur. 4 maja 1940 w Vomp, zm. 3 kwietnia 2019 w Schwaz) – austriacki skoczek narciarski, reprezentant kraju, olimpijczyk, trener.
Max Golser urodził się Vomp. Miał trzech braci: Hansa, Rudiego i Josefa oraz dwie siostry: Greti i Marthę[1]. Max Golser karierę sportową rozpoczął w WSV Vomp. Na międzynarodowych zawodach zadebiutował 9 grudnia 1956 roku w Innsbrucku, na których zajął 2. miejsce, tuż za Jourezem Helmuthem[2]. Dzięki dzięki dobrym występom w reprezentacji Tyrolu dostał się do reprezentacji Austrii. 6 stycznia 1961 roku zadebiutował w Turnieju Czterech Skoczni podczas konkursu na skoczni Bergisel w Innsbrucku, w którym zajął 49. miejsce, a 8 stycznia 1961 roku na Skoczni im. Paula Ausserleitnera w Bischofshofen zajął 46. miejsce, kończąc tym samym Turniej Czterech Skoczni 1960/1961 na miejscach poniżej 50. Pierwsze najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1962/1963, kiedy to 6 stycznia 1963 roku na Skoczni im. Paula Ausserleitnera w Bischofshofen zajął 9. miejsce, natomiast 23 marca 1963 roku podczas pierwszego konkursu Tygodnia Lotów Narciarskich na skoczni Velikanka w Planicy, zajął 7. miejsce, zajmując ostatecznie 18. miejsce w klasyfikacji generalnej turnieju.
Wkrótce został jednym czołowych austriackich zawodników. 6 stycznia 1965 roku w ostatnim konkursie Turnieju Czterech Skoczni 1964/1965, na Skoczni im. Paula Ausserleitnera w Bischofshofen zajął 5. miejsce, natomiast 15 lutego 1965 roku wygrał międzynarodowe zawody na skoczni Mühlenkopfschanze w Willingen. Dzięki dobrym wynikom, w 1966 roku został powołany na mistrzostwa świata 1966 w Oslo, na których zajął 21. miejsce na normalnej skoczni oraz 19. miejsce na dużej skoczni, a 19 marca 1966 roku w pierwszym konkursie Memoriału Bronisława Czecha i Heleny Marusarzówny zajął 2. miejsce, tuż za Polakiem Józefem Przybyłą. Sezon 1966/1967 był najlepszym sezonem w karierze Golsera. Najpierw w klasyfikacji generalnej Turnieju Czterech Skoczni zajął 26. miejsce, natomiast 5 marca 1967 roku na skoczni Holmenkollbakken w Oslo zajął 3. miejsce podczas zawodów rozgrywanych w ramach Festiwalu Narciarskiego w Holmenkollen, tuż za Norwegami: Bjørnem Wirkolą i Bentem Tomtumem. W tym samym roku zajął 3. miejsce w konkursie indywidualnym mistrzostw Austrii 1967. W 1968 roku na igrzyskach olimpijskich 1968 w Grenoble zajął 36. miejsce na normalnej skoczni oraz 22. miejsce na dużej skoczni. W 1970 roku na mistrzostwach świata 1970 w czechosłowackich Wysokich Tatrach (konkurs skoków narciarskich był rozgrywany w Szczyrbskim Jeziorze) zajął 45. miejsce na normalnej skoczni oraz 36. miejsce na dużej skoczni. W 1971 roku został wicemistrzem Austrii 1971, przegrywając jedynie z Reinholdem Bachlerem. W 1972 roku na igrzyskach olimpijskich 1972 w Sapporo zajął 36. miejsce na normalnej skoczni oraz 43. miejsce na dużej skoczni. Po mistrzostwach świata w lotach 1972 w Planicy, na których zajął 30. miejsce, zakończył karierę sportową[3].
Miejsce |
Dzień |
Rok |
Miejscowość |
Skocznia |
Punkt K |
HS |
Konkurs |
Skok 1 |
Skok 2 |
Nota |
Strata |
Zwycięzca
|
36. |
11 lutego |
1968 |
Autrans |
Le Claret |
K-70 |
– |
indywid. |
74,0 m |
65,0 m |
186,0 pkt |
36,5 pkt |
Jiří Raška
|
22. |
18 lutego |
1968 |
Saint-Nizier-du-Moucherotte |
Dauphiné |
K-90 |
– |
indywid. |
95,0 m |
91,5 m |
190,4 pkt |
40,9 pkt |
Władimir Biełousow
|
36. |
6 lutego |
1972 |
Sapporo |
Miyanomori |
K-86 |
– |
indywid. |
73,0 m |
73,5 m |
195,8 pkt |
48,4 pkt |
Yukio Kasaya
|
43. |
11 lutego |
1972 |
Sapporo |
Ōkurayama |
K-110 |
– |
indywid. |
86,0 m |
78,0 m |
153,6 pkt |
66,3 pkt |
Wojciech Fortuna
|
Miejsce |
Dzień |
Rok |
Miejscowość |
Skocznia |
Punkt K |
HS |
Konkurs |
Skok 1 |
Skok 2 |
Nota |
Strata |
Zwycięzca |
Przypis
|
21. |
19 lutego |
1966 |
Oslo |
Midtstubakken |
K-75 |
– |
indywid. |
73,5 m |
72,5 m |
199,7 pkt |
34,9 pkt |
Bjørn Wirkola |
ex aequo z Kurtem Elimä
|
19. |
27 lutego |
1966 |
Oslo |
Holmenkollbakken |
K-85 |
– |
indywid. |
79,0 m |
76,5 m |
182,3 pkt |
33,0 pkt |
Bjørn Wirkola |
|
45. |
14 lutego |
1970 |
Szczyrbskie Jezioro |
MS 1970 A |
K-70 |
– |
indywid. |
75,0 m |
72,0 m |
200,3 pkt |
40,3 pkt |
Garij Napałkow |
|
36. |
21 lutego |
1970 |
Szczyrbskie Jezioro |
MS 1970 B |
K-90 |
– |
indywid. |
87,0 m |
93,5 m |
184,0 pkt |
42,0 pkt |
Garij Napałkow |
|
Miejsce |
Dzień |
Rok |
Miejscowość |
Skocznia |
Punkt K |
HS |
Konkurs |
Skok 1 |
Skok 2 |
Nota |
Strata |
Zwycięzca
|
30. |
24–26 marca |
1972 |
Planica |
Velikanka |
K-165 |
– |
indywid. |
100,0 m |
115,0 m |
306,5 pkt |
121,0 pkt |
Walter Steiner
|
Sezon |
Miejsce
|
1962 |
36.
|
1963 |
18.
|
1964 |
3.
|
1965 |
27.
|
1966 |
28.
|
1967 |
16.
|
1968 |
6.
|
1969 |
26.
|
Sezon |
Miejsce
|
1964 |
27.
|
1965 |
42.
|
1967 |
3.
|
1968 |
19.
|
1969 |
17.
|
1970 |
15.
|
1971 |
32.
|
Max Golser po zakończeniu kariery sportowej rozpoczął karierę trenerską. W latach 1972–1974 był trenerem reprezentacji Austrii. Następnie został zastąpiony przez Baldura Preimla, którego w 1980 roku zastąpił, powracając tym samym do funkcji trenera reprezentacji Austrii. Pod jego wodzą największe sukcesy odnosili: Armin Kogler (dwukrotny zdobywca Pucharu Świata (1981, 1982), 3. miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 1982/1983, złoty medal (na normalnej skoczni) i brązowy medal (na dużej skoczni) mistrzostw świata 1982, 2. miejsce w Turnieju Czterech Skoczni 1980/1981, wicemistrzostwo świata w lotach 1981) oraz Hubert Neuper (triumfator Turnieju Czterech Skoczni 1980/1981, 2. miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 1981/1982). Ponadto sukcesy odnosiła również drużynowo reprezentacja Austrii (dwukrotny triumf w Pucharze Narodów (1981, 1982), a także mistrzostwo świata 1982. Po nieudanym sezonie 1983/1984 Golser odszedł z funkcji trenera reprezentacji Austrii i został zastąpiony przez Paula Ganzenhubera.
Sukcesy podopiecznych Golsera w Austrii w latach 1980–1984 (chronologicznie)
Następnie w latach 1984–1996 był trenerem reprezentacji RFN/Niemiec w kombinacji norweskiej. Pod jego wodzą największe sukcesy odnosili: Hermann Weinbuch (zdobywca Pucharu Świata 1985/1986), dwukrotnie 2. miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata (1985, 1987), złoty medal (1985) i brązowy medal (1987) w biegu indywidualnym na mistrzostwach świata), Hubert Schwarz (3. miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 1984/1985) oraz Thomas Müller (2. miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 1985/1986). Ponadto sukcesy odnosiła również drużynowo reprezentacja RFN/Niemiec (triumf w Pucharze Narodów 1985/1986, dwukrotnie 2. miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharze Narodów (1985, 1987), mistrzostwo olimpijskie 1988 w konkursie drużynowym oraz dwukrotnie złoty medal (1985, 1987) oraz brązowy medal (1993) w sztafecie na mistrzostwach świata. Po sezonie 1995/1996 podał się do dymisji z powodu problemów zdrowotnych.
Sukcesy podopiecznych Golsera w RFN/Niemczech w latach 1984−1996 (chronologicznie)
Max Golser miał żonę Toril, z którą miał syna Christophera i córkę Kerstin oraz wnuczki: Julianę i Emmę[1]. Zmarł 3 kwietnia 2019 roku po długiej i ciężkiej chorobie w rodzinnym Schwaz[1], gdzie 8 kwietnia 2019 roku został pochowany[1].