Przejdź do zawartości

Uprowadzenie Agaty

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Arturo1299 (dyskusja | edycje) o 14:35, 28 sty 2014. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Uprowadzenie Agaty
Gatunek

melodramat, komedia

Data premiery

20 sierpnia 1993

Kraj produkcji

Polska

Język

polski

Czas trwania

76 min.

Reżyseria

Marek Piwowski

Scenariusz

Marek Piwowski

Główne role

Karolina Rosińska
Sławomir Federowicz
Jerzy Stuhr
Janusz Rewiński
Pola Raksa
Grzegorz Kowalczyk
Jacek Braciak

Muzyka

Seweryn Krajewski

Zdjęcia

Andrzej Jaroszewicz

Scenografia

Andrzej Przedworski

Kostiumy

Małgorzata Stefaniak

Produkcja

Heritage Film i spółka Tor International

Uprowadzenie Agaty – polski film fabularny z 1993 roku w reżyserii Marka Piwowskiego.

Twórcy filmu

Obsada

Opis fabuły

Fabuła filmu nawiązuje do historii Macieja Malisiewicza i Moniki, córki Andrzeja Kerna, ówczesnego wicemarszałka Sejmu.

Fabuła

Cygan postanawia uciec z więzienia, choć za tydzień ma wyjść na wolność. Zaskoczonym współwięźniom tłumaczy, że nie może stracić tego tygodnia, bo może się on okazać najlepszym w jego życiu. Poza tym jest wiosna i on się zakochał, chociaż jeszcze nie wie w kim. Tymczasem Agata, córka ważnego polityka, po raz pierwszy w życiu wyrusza na wakacje bez rodziców. Wybiera się z dwoma kolegami ich luksusowym samochodem. Cygan i Agata poznają się na stacji benzynowej. Zakochują się w sobie z wzajemnością, jednak rodzice dziewczyny nie zgadzają się na ten związek. Robią wszystko, żeby młodzi nie mogli być ze sobą razem. Dziewczyna ląduje w zakładzie psychiatrycznym, a chłopak jest ścigany przez policję. Wszystko to sprawia, że Agata i Cygan postanawiają razem uciec, ukryć się przed rodzicami dziewczyny i wziąć cygański ślub. Historia kończy się tragicznie. Cygan postanawia poślubić Agatę w ceremonii braterstwa krwi w otoczeniu bezdomnych. Po wyciągnięciu noża do nacięcia palców zostaje zastrzelony przez policyjnego snajpera.

Kontrowersje

Film opisywano jako oparty na historii córki marszałka Andrzeja Kerna. Ze względu na przerysowanie negatywnej roli ojca w filmie część mediów sugerowała, że nakręcony w ciągu trzech miesięcy film został stworzony przez Piwowskiego na polityczne zamówienie w ramach kampanii propagandowej nakierowanej na dyskredytację Kerna[1][2][3]. W wywiadzie dla "Dziennika Łódzkiego" Monika Kern stwierdziła, że: "Ten film jest zresztą luźno związany z moją historią."[4]

Nagrody

  1. Agnieszka Rybak: Najłatwiej zabić gazetą. Rzeczpospolita, 2007.
  2. Leszek Kraskowski. To nie jest kącik złamanych serc. „Życie Warszawy”, 1992. 
  3. Jagienka Wilczak. Spod klosza. „Polityka”, 1992. 
  4. Joanna Leszczyńska: Monika Kern o swojej ucieczce: ta historia scaliła naszą rodzinę. Dziennik Łódzki, 2012.

Linki zewnętrzne