Occitan

Etimologia

Del latin eclesiastic martyr, del grèc ancian μάρτυς, de μάρτυρος «testimòni».

Prononciacion

/maɾˈtir/, /maɾˈtir/, provençau /maʀˈtiʀ/, /maʀˈtiʀ/ França (Bearn) : escotar « martir »

Sillabas

mar|tir

Nom comun

martir masculin, (equivalent femenin: martira)

1. (cristianisme) Òme que se daissa tuar (e sovent supliciar) per far mòstra d'una fe crestiana inebranlabla.
2. (per extension) Òme qu'es tuat o torturat per causa qu'aperten a una religion o qu'aderís a una doctrina que ne vòl pas renegar.
3. (per extension) Òme avent involontàriament subit un grand malastre a causa de la marridesa d'autres umans.
4. (figurat) Òme patissent d'una situacion presentada coma insuportabla.

Variantas dialectalas

• martire (lemosin), (auvernhat)

Derivats

• martiri
• martirizar
• martirològi

Traduccions