bocin
Occitan
Etimologia
Benlèu d'un latin vulgar *buccinum, derivat de bucca « boca ».
Prononciacion
/buˈsi/
França (Bearn) : escotar « bocin »
Sillabas
bo | cin (2)
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Dialècte : lengadocian | |
| Singular | Plural |
| bocin | bocins |
| [buˈsi] | [buˈsis] |
bocin masculin
- Una part de quicòm.