Occitan

Del latin bucca « gauta ».

França (Bearn) : escotar « boca »

bo | ca (2)

Nom comun

boca femenin

Orifici del començament del tub digestiu, situat subre la cara.
Sus sa boca, niu de potons

L'enveja vai cridant famina. (Pau Froment, Flor d'Estiu dins A travèrs règas?)
Geog. Embocadura d'un flum.
Lei Bocas de Ròse.
fig. Tota mena d'orifici que permet d'i metre de causas.
La boca del forn.

Orifici sobre la cara
alemand: Mund ^(de) masculin anglés: mouth ^(en) basc: aho ^(eu) catalan: boca ^(ca) masculin chèc: ústa ^(cs) neutre polonés danés: mund ^(da) eslovèn: usta ^(sl) neutre polonés espanhòl: boca ^(es) esperanto: buŝo ^(eo) estonian: suu ^(et) finlandés: suu ^(fi) francés: bouche ^(fr) femenin	francoprovençau/arpitan: boche ^(frp) gaelic irlandés: béal ^(ga) masculin islandés: munnur ^(is) italian: bocca ^(it) femenin neerlandés: mond ^(nl) ongrés: száj ^(hu) polonés: usta ^(pl) neutre polonés portugués: boca ^(pt) femenin romanés: gură ^(ro) femenin suedés: mun ^(sv) ucraïnian: pот ^(uk) masculin