Ròsa Artaud

Ròsa Artaud, mai coneguda sota l'escais d'Artaleta de Bèucaire (en grafia mistralenca Artaleto de Beucaire; Bèucaire, 1857 – Tarascon, 1943) foguèt una escrivana occitana dau país de Ròse, tanben sonada "felibressa dei dàtils", que son trabalh èra de vendre de dàtils e de noses de còco al mercat.

Ròsa Artaud nasquèt en 1857 a Bèucaire dins una familha modèsta. Aguèt pas una instruccion limitada, çò que l'empachèt pas pr'aquò d'escriure en occitan. La vida de Ròsa, que recebèt lèu l'escais d'Artaleta (creat a partir de son nom de familha), foguèt marcada per fòrça dramas familiars. Après la mòrt de sa sòrre que defuntèt joventa, Artaleta aguèt de gardar e abalir leis enfants d'aquesta. Malastrosament, lei dos jovents visquèron pas gaire, moriguèron a l'entorn de sei 20 ans e la pena d'Artaleta foguèt ben granda de pèrdre sei dos drollets.

Escriguèt pron, d'òbras e mai de paraulas de musica, mas probablament se perdèt una part considerabla de sa produccion que se ne coneis subretot Mon massapan de dàtils. L'òbra foguèt publicada en 1907 amb un prefaci de Frederic Mistral. Se moriguèt a l'espitau de Tarascon en seguida d'una oclusion intestinala a l'edat avançada d'ochanta sièis ans.

• Mon massapan de dàtils (1904)

• Mon massapan de dàtils a Ciel d'òc