Prèire (catolic)

Cal melhorar l'escritura d'aquel article. L’ortografia, la gramatica, lo vocabulari, la sintaxi o autres aspèctes lingüistics incorrèctes son de verificar. O podètz corregir o crear la discussion.

Un prèire catolic, del grèc ancian πρεσβύτερος, presbuteros, que significa « aujòl », en latin presbyter, es un òme crestian que recep al moment de son ordinacion, per l'imposicion de las mans de l'evesque, la mission de « far present » lo Crist d'entre las gents, subretot per de sagraments coma l'eucaristia, lo sagrament de reconciliacion o del pardon (la confession), lo sagrament dels malauts, instrusissent coma amb lo catequisme, aculhissent o guidant totas las personas que s'adreçan a el^[1].

Lo prèire fa l'objècte d'una vocacion particulara que los cresents identificant a una crida de Dieu. Lo destriament de la crida al preirat e la formacion del prèire se fa al seminari. S'aquò que los catolics reconeisson coma la crida de Dieu es confirmat pel seminarista e per la Glèisa, lo seminarista es ordonat diague puèi prèire per un evesque.

Dins la Glèisa catolica de rite latin, dempuèi la reforma gregoriana, los prèires devon prene l'engatjament de viure dins lo celibat.

Se lo tèrme de prèire ven de πρεσβύτερος, es que dins los començaments de la Glèisa aquela foncion es assignada a d'òmes reconeguts pel pòble per lor saviesa e la clartat de lor destriament. a l'imatge del Crist, lo prèire es un « pastor », « pastura » (simbolicament) lo pòble de Dieu^[2].

Alara que totes los batejats exercisson un sacerdòci baptismal, lo prèire es pres al mejan del pòble per i testimoniar de la quita preséncia del Crist. Aqueles dos sacerdòcis, segon los lor mòdes, venon del quite sacerdòci del Crrist, mas diferisson dins lor esséncia^[3]. En efièch, quand lo prèire agís dins la carga que li donada, e per exemple fasent de sagraments coma l'eucaristia o lo sacrament de peniténcia e de reconciliacion, es lo Crist d'esperel qu'agís, coma lo cap de son Còrs qu'es la Glèisa^[4].

L'òme que deu èsser ordonat prèire es abant aquò ordonat diague, es a dire servicial. Lo prèire es donc a l'encòp configurat al Crist coma cap de sa Glèisa, mas tanben coma son servicial^[5].

Fin finala, per sas diferentas activitats, lo prèire es un òme de Dieu^[6] encargat d'èsser la preséncia del Crist al mièg de son pòble, a son servici e per lo menar cap a la santetat.

Lo prèire es lo ministre d'unes sagraments, es a dire que solament el los pòt donar:

• lo baptisme (los diagues son tanben ministres d'aquel sagrament, e, en cas d'urgéncia, lo baptisme pòt èsser donat per un laïc^[7]) ;
• l'eucaristia ;
• lo sagrament de Reconciliacion ;
• lo sacrament dels malauts.

La Glèisa catolica considèra que lo prèire agís In Persona Christi Capitis (dins la persona del Crist Cap). Representa donc Jèsus Crist qu'es lo Sobeiran Prèire realizant lo sacerdòci Verai.

Mas, lo prèire pòt pas administrar ni la confirmacion (levat per las Glèisas catolicas orientalas), levat en cas de necessitat o de n'aver recebut mandat puntualament per son evesque, ni l'ordinacion, que son sont du ressòrt d'un evesque.

Al subjècte del maridatge, la Glèisa considèra tradicionalament que son los esposes que se donan mutualament le sagrament^[8], lo prèire (o alara lo diague, veire l'evèsque) es pas que lo testimòni obligatòri, e sonque dempuèi lo concili de Trent^[9],[10].

Lo prèire responsable d'una parròquia es nomenat curat o rector, e los prèires qui l'assistisson son nomenats vicaris. Un prèire pòt èsser ligat a pas cap de parròquia. Lo presbitèri es lo lotjament de foncion autrecòps reservat al(s) prèire(s) d'una parròquia. Es mai sovent pròche de la glèisa.

Un religiós (fraire o monge) pòt tanben recebre lo sacerdòci. Pòt aver recebut lo sacerdòci per poder venir evesque.

Dempuèi lo sègle X, lo regime normal dels prèires de la Glèisa latina es lo celibat. Es admés, pasmens que pauc corrent, qu'un laïc maridat en separacion de còrs e avent pas d'enfant minor pòsca èsser ordonat prèire. De prèires catolics, venent de la Comunion anglicana, o de las Glèisas orientalas en comunion amb Roma (e donc catolicas), coma la Glèisa Maronita, son autorizats a èsser maridats. Dins aqueles cases, los òmes maridats pòdon èsser validament ordonats. Mas, un còp ordonats, los prèires pòdon pas mai se maridar, e los evèsques son causits pas que d'entre los celibataris.

Sols los òmes pòdon èsser ordonadas prèires dins la Glèisa catolica.

Modèl:Références

• André Lemaire, Les Ministères aux origines de l'Église : Naissance de la triple hiérarchie, évêques, presbytes, diacres, Cerf, 1971
• André Lemaire, Les Ministères dans l'Église, Le Centurion, 1974
• Fritz Lobinger, Qui ordonner? Vers une nouvelle figure de prêtres, coll. Pédagogie pastorale Modèl:Numéro, Bruxelles, Lumen Vitae, 2008, 124 p. ISBN: 978-2-87324-344-9
• Guy Tilliette, p.s.s., Devenir prêtre et pasteur, Téqui, 1998

• Prèire
  
• Monge
• Prèire obrièr
• Diague

• (fr) Gilles Routhier, Penser avec Vatican II le ministère presbytéral, faculté de théologie et de sciences religieuses, Université Laval (Québec)
• (fr) « Prêtre, pour quoi faire ? » reportage de 21 minutes, émission « Plein cadre », ORTF, 21 janvier 1972.

1. ↑ Définition du mot prêtre sur le site de la Conférence des Evêques de France
2. ↑ cf.
3. ↑ cf.
4. ↑ cf.
5. ↑ cf.
6. ↑ Pretres.com
7. ↑ Voir le Code de Droit Canonique, Can. 861.
8. ↑ Catéchisme de l'Église catholique, § 1623 : « Selon la tradition latine, ce sont les époux qui, comme ministres de la grâce du Christ, se confèrent mutuellement le sacrement du Mariage en exprimant devant l’Église leur consentement.
9. ↑ Site du diocèse de Nanterre
10. ↑ § VII.