Pèrsa mejan
| Classificacion lingüistica | |
|---|---|
| Pèrsa mejan | |
| Còdis lingüistics | |
| ISO 639-2 | pal  |
| ISO 639-3 | pal |
| Glottolog | pahl1241 |
| IETF | pal |
modificar  |
|
Lo pèrsa mejan es una lenga iraniana atudada que foguèt parlada dins l'Empèri Sassanida.
Classificacion
[modificar | Modificar lo còdi]Lo pèrsa mejan es una lenga iraniana de l'oèst. Es lo descendent del pèrsa ancian, atestat a partir del sègle III apC, quand los pèrsas fondèron l'Empèri sassanida. La lenga foguèt parlada dusqua après la casuda dels sassanidas dusqua los sègles VIII o X, epòca ont evoluèt per venir lo persan actual.
Documents de la lenga
[modificar | Modificar lo còdi]Lo pèrsa mejan es conegut per d'inscripcions reialas sassanidas, per d'òbras literàrias zoroastrianas e tamben per de manuscrits maniquèus. Aquestes foguèron descubèrts en Turkestan al començament del sègle XX, demest de tèxtes dins d'autras lengas, lo chinés, lo sogdian, lo part, lo khotanés[1].
Escritura
[modificar | Modificar lo còdi]Lo pèrsa mejan èra escrich amb doas escrituras. Los tèxtes zoroastrians utilizan un alfabet vengut de l'Avesta que nòta las vocalas. Al contrari los manuscrits maniquèus de Turkestan son redigits dins una escritura de tipe aramèu sens vocalizacion.
Referéncias
[modificar | Modificar lo còdi]- ↑ Oranskij 1977, p. 69.
Fonts
[modificar | Modificar lo còdi]- (fr) Iosif M. Oranskij, 1977, Les langues iraniennes, traduit per Joyce Blau, Institut d'études iraniennes de l'Université de la Sorbonne Nouvelle, documents et ouvrages de référence 1, París, Librairie C. Klincksieck.
