rijm

• Geluid:  rijm    (hulp, bestand)
• IPA: / rɛim / (1 lettergreep)

• rijm

• znw1: erfwoord: Vanaf 1150 overgeleverd;^[1] Middelnederlands rijm, ontwikkeld uit Oergermaans *hrīman-, nevenvorm van *hrīpan-, beide uit vroeger *hrīmō (genitief hrīpaz), bij Indo-Europees *kréip-mōn- (gen. *krip-(m)n-ós), misschien van de wortel *kreh₁i- ‘zeven, scheiden’.^[2][3] Evenals Middelhoogduits rīm, Fries rym, Engels rime en IJslands hrím.
• znw2: In de betekenis van ‘gelijke klank’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1240.^[1] Middelnederlands rīme v, rijm v/m ‘rijmregel, versregel, gedicht, dichtmaat, rijm’, ontleend aan Oudfrans rime ‘versregel’, zelf ontleend aan Oudfrankisch rīma- ‘reeks, aantal’.

1	enkelvoud	meervoud
naamwoord	rijm	-
verkleinwoord	-	-

de rijm m

1. (meteorologie) (Belgisch-Nederlands) rijp, aangevroren dauw of mist ^[2]

• rijp, dauwvorst, vriesdauw

2	enkelvoud	meervoud
naamwoord	rijm	rijmen
verkleinwoord	rijmpje	rijmpjes

het rijm o

1. (dichtkunst) een vers waarvan een regel eindigt in een woord dat klankverwantschap vertoont met het einde van een andere regel ^[4]

vervoeging van
rijmen

rijm

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van rijmen
   

   • Ik rijm. 

2. gebiedende wijs van rijmen
   

   • Rijm! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van rijmen
   

   • Rijm je? 

• Het woord rijm staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "rijm" herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
98 %	van de Vlamingen.[5]

• Zie Wikipedia voor meer informatie.