rammelen

• Geluid:  rammelen    (hulp, bestand)

• ram·me·len

• In de betekenis van ‘paren van hazen en konijnen’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1573 ^[1]
• In de betekenis van ‘ratelen’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1528 ^[1]

rammelen

1. absoluut een geluid voortbrengen of er iets loszit ^{[2] [3]}

   • De deur rammelt. 

2. (seksualiteit) bronstig zijn of paren ^{[4] [5]}
3. inergatief een geluid veroorzaken met iets dat loszit

   • Er werd aan de deur gerammeld. 

4. ergatief uit elkaar ~ door voortdurend gerammel stukgaan

   • Het hele toestel was uit elkaar gerammeld. 

5. overgankelijk door elkaar ~ schudden

   • Chang sloot zijn sterke kalligrafenhand als een bankschroef om de arm van de jongen en rammelde hem door elkaar.^[6] 

6. absoluut, (figuurlijk) niet in orde zijn

   • Die hele rechtszaak rammelt. 

• rammelaar, rammeling, rammelkast

• [6] stinken [2]

• [1] rinkelen

• lammeren

• Het woord rammelen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "rammelen" herkend door: