kiem

• Geluid:  kiem    (hulp, bestand)

• kiem

• In de betekenis van ‘beginsel, uitloper’ voor het eerst aangetroffen in 901 ^[1]
• ^[2]

de kiem v / m

1. beginsel waaruit iets groeit

   • Het water was besmet met de kiemen van een dodelijke ziekte. 

• embryo, oog, zaad, zaadkiem

• haarkiem, tarwekiem, zaadkiem, ziektekiem

• iets in de kiem smoren

kiem

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van kiemen
   

   • Ik kiem. 

2. gebiedende wijs van kiemen
   

   • Kiem! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van kiemen
   

   • Kiem je? 

• Het woord kiem staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "kiem" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.