grammaticus

• Geluid:  grammaticus    (hulp, bestand)
• IPA: / ɣrɑˈmatikʏs / (4 lettergrepen)

• gram·ma·ti·cus

• van Latijn grammaticus ^[1]

de grammaticus m

1. iemand die de spraakkunst bestudeert, iemand die schrijft over de wetmatigheden waarmee de uitingen in een taal worden gevormd

   ▸ Mijn proefschrift uit 1990 ging onder andere over Apollonius Dyscolus, mijn ‘oude vriend’, een grammaticus uit de tweede eeuw die als eerste op basis van wetenschappelijke principes taal heeft beschreven.^[2]

• Het woord grammaticus staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.