Schwefel
Schwefel
- (scheikunde)(element) zwavel; scheikundig element met atoomnummer 16. Het is een geel niet-metaal
Zwavel
- Schwe·fel
- Afkomstig van de Middelhoogduitse zelfstandige naamwoorden swebel en swevel, die van de Oudhoogduitse zelfstandige naamwoorden suebal en sweval komen, met herkomst uit het Germaans
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| nominatief | der Schwefel | - |
| genitief | des Schwefels | |
| datief | dem Schwefel | |
| accusatief | der Schwefel |
Schwefel, m
- (element), (scheikunde), (mineraal) zwavel
- «Schwefel ist ein Mineralstoff, der bereits seit dem Altertum bekannt ist.»
- Zwavel is een mineraal dat bekend is sinds de oudheid.
- «Schwefel ist ein Mineralstoff, der bereits seit dem Altertum bekannt ist.»
- zusammenhalten wie Pech und Schwefel
twee handen op éen buik zijn
op iemands hand zijn
op iemands hand zijn
Schwefel
- (scheikunde)(element) zwavel; scheikundig element met atoomnummer 16. Het is een geel niet-metaal
Categorieën:
- Woorden in het Alemannisch
- Zelfstandig naamwoord in het Alemannisch
- Scheikunde in het Alemannisch
- Chemisch element in het Alemannisch
- Woorden in het Duits
- Woorden in het Duits van lengte 8
- Woorden in het Duits met audioweergave
- Woorden in het Duits met IPA-weergave
- Zelfstandig naamwoord in het Duits
- Chemisch element in het Duits
- Scheikunde in het Duits
- Mineraal in het Duits
- Woorden in het Ripuarisch
- Zelfstandig naamwoord in het Ripuarisch
- Scheikunde in het Ripuarisch
- Chemisch element in het Ripuarisch