Laos

Locatie
Vlag
Beknopt
Hoofdstad	Vientiane
Regering	Communistisch regime
Munt	Laotiaanse Kip (LAK)
Oppervlakte	totaal: 236.800 km2 water: 6.000 km2 land: 230.800 km2
Bevolking	6.368.481 (Juli 2006 schatting)
Taal	Laotiaans (officieel), Frans, Engels en een aantal etnische talen
Religie	Boeddhist 60%, animistisch en anders 40% (inclusief verschillende Christelijke stromingen 1.5%)
Elektriciteit	220V/50Hz (Europese & VS stekkers)
Oproepcode	+856
Internet TLD	.la
Tijdzone	UTC +7

Laos ligt in Zuidoost-Azië. De tijd lijkt hier te hebben stilgestaan en het land wordt wel beschouwd als het jongere broertje van Thailand. Qua cultuur lijken de beide landen inderdaad heel veel op elkaar; beide landen zijn overwegend boeddhistisch. De talen verschillen ook niet veel (maar wel duidelijk meer dan bijv. Nederlands en Vlaams van elkaar verschillen). Laos is echter bergachtiger dan Thailand en in de bergen is het vaak kouder.

Laos wordt volledig omgeven door land. Qua ontwikkeling ligt het echt jaren achter op Thailand; dit komt deels doordat Laos sterk bij de Vietnamoorlog betrokken is geweest en meer dan zijn deel aan bombardementen heeft gekregen en deels doordat het communistische regime dat daarna aan de macht kwam de grenzen bewust voor langere tijd heeft dichtgehouden.

Sinds begin jaren '90 zijn de grenzen open en sindsdien weten de toeristen hun weg naar dit prachtige land langzaamaan te vinden. Laos biedt cultuur, avontuur en geeft ondertussen een permanent zondaggevoel.

Laos wordt in het Engels aan geduid als "Lao P.D.R." Die letters staan eigenlijk voor "Peoples Democratic Republic" (volksrepubliek), maar de populaire vertaling is: "please don't rush" (haast u niet!).

Laos is qua oppervlakte een heel groot land, ongeveer zo groot als het gehele Verenigd Koninkrijk. Het fraaie bergachtige noorden trekt de meeste toeristen, maar ook elders zijn er interessante toeristische gebieden.

In het agrarisch ingestelde en dunbevolkte land is er nog steeds maar weinig stedelijke ontwikkeling. Hieronder staan de grootste steden genoemd, maar nergens – behalve dan in Vientiane, waar het verkeer in de laatste jaren geweldig heeft toegenomen – zul je ook maar de drukte van een gemiddeld Europees provinciestadje ervaren.

• Vientiane — de hoofdstad van Laos, ca. 200.000 inwoners
• Luang Prabang — UNESCO-Werelderfgoed site met tientallen fraaie tempels
• Pakse — toegangspoort naar de verschillende tempelcomplexen, ca. 70.000 inw.
• Vang Vieng — idyllisch gelegen dorp omringd door karstgebergte met veel grotten. 160 km ten noorden van Vientiane. Het dorp zelf is één groot partycentrum, en op de rivier kun je "tuben" onder het genot van (veel) alcohol. Wie behoefte heeft aan rust kan het beste zo snel mogelijk de omgeving opzoeken.
• Phonsavan — Dit dorp heeft op zichzelf weinig te bieden, maar het zacht glooiende heuvellandschap in de omgeving is fraai, en hier zijn verschillende plekken waar zich vaak manshoge duizenden jaren oude kruiken bevinden van mysterieuze oorsprong. Ook bindt zich hier (evenals in Luang Prabang) een informatiecentrum van de organisaties die Laos proberen te ontdoen van de enorme hoeveelheden niet-geëxplodeerde munitie die daar achter is gebleven na de oorlogen van 1964-1973, en die nog regelmatig slachtoffers maakt. Die vallen trouwens ook doordat de straatarme bevolking probeert wat bij te verdienen door oude bommen te zoeken en het metaal dan als schroot te verkopen.

Reizen doe je in Laos met het vliegtuig of met de bus. Vliegen is natuurlijk comfortabeler, maar je ziet onderweg weinig, en lang niet alle plaatsen zijn zo bereikbaar.

Er zijn grofweg drie soorten bussen: gewone bussen, VIP bussen en minibusjes. Toeristen worden vaak minibusjes aangesmeerd, maar die zijn voor de vaak lange trajecten in Laos niet erg comfortabel. In zekere zin zijn de gewone bussen dan nog comfortabeler. Deze hebben het voordeel boven de luxueuzere VIP-bussen dat je tussen de schilderachtige lokale bevolking zit, die allerlei goederen meeneemt op busritten.

Vrouwen doen er verstandig aan een wijde rok te dragen, omdat er tijdens de pauzes op de meestal vele uren durende ritten maar zelden gelegenheid is om een toilet te bezoeken.

Tussen Luang Prabang en Huay Xai aan de Thaise grens kun je per boot reizen. Gewone en luxe boten doen twee dagen over de reis, met een overnachting in Pak Beng. De gewone boten (ca. € 30 excl. overnachting) zijn tegenwoordig redelijk comfortabel. De harde houten banken waarover je nog wel eens leest op Internet zijn inmiddels vervangen door zachte oude autostoelen. Er varen ook snelboten die de tocht in zes uur afleggen, maar die zijn uiterst oncomfortabel en bepaald niet ongevaarlijk. Wie zoveel haast heeft kan beter vliegen.

Het Lao gebruikt andere letters dan het Thai, maar klinkt voor ons wel ongeveer gelijk. Veel woorden lijken op elkaar. Thaise mensen en en Laotianen kunnen elkaar redelijk verstaan, en Laotianen kijken Thaise soaps op tv. Je kunt redelijk je weg vinden met Engels. Onder elk verkeersbord staat ook de Engelse (of Franse! vanwege koloniale verleden) transcriptie van die plaatsnaam. Dit kan soms enigszins verschillen van hoe reisgidsen het omschrijven. Je komt soms tegen Louang Prabang, of soms Luang Prabang. Soms Thakhek, of soms Tha Khaek. Ook menukaarten hebben vaak de Lao letters en Engelse transcriptie. De mensen die met toeristen werken, spreken wel een paar woorden Engels. Neem ook een Lao phrasebook mee en een Point It boekje, , klik op het plaatje om te bladeren.