The Jackal (film)
The Jackal | ||||
---|---|---|---|---|
Regie | Michael Caton-Jones | |||
Producent | Michael Caton-Jones Sean Daniel James Jacks Kevin Jarre | |||
Scenario | Chuck Pfarrer | |||
Hoofdrollen | Bruce Willis Richard Gere Sidney Poitier Diane Venora Mathilda May Jack Black | |||
Muziek | Carter Burwell | |||
Montage | Jim Clark | |||
Cinematografie | Karl Walter Lindenlaub | |||
Distributie | Universal Pictures | |||
Première | 14 november 1997 | |||
Genre | suspense | |||
Speelduur | 124 minuten | |||
Taal | Engels | |||
Land | Verenigde Staten | |||
Budget | $60.000.000[1] | |||
Opbrengst | $159.330.280[1] | |||
Officiële website | ||||
(en) IMDb-profiel | ||||
MovieMeter-profiel | ||||
(mul) TMDb-profiel | ||||
(en) AllMovie-profiel | ||||
|
The Jackal is een Amerikaanse actiefilm-thriller uit 1997, geregisseerd en deels geproduceerd door Michael Caton-Jones. De hoofdrollen worden vertolkt door Bruce Willis, Richard Gere, Diane Venora en Sidney Poitier.
De film is in grote lijnen een remake van de film The Day of the Jackal uit 1973, en net als die film gebaseerd op de roman De dag van de jakhals van Frederick Forsyth.
Verhaal
[bewerken | brontekst bewerken]Tijdens een gezamenlijke missie van de Amerikaanse FBI en de Russische MVD, wordt de jongere broer van een beruchte Azerbeidzjaanse crimineel gedood. Uit wraak huurt deze een huurmoordenaar in die enkel bekendstaat als “the Jackal” (de jakhals) om iemand te vermoorden, maar wie blijft voor de kijker nog onduidelijk. De MVD arresteert een handlanger van de crimineel, en ontdekt via hem de opdracht van The Jackal. Deze informatie, gecombineerd met documenten gevonden in een koffer van de handlanger, doet de FBI en de MVB vermoeden dat FBI-directeur Donald Brown het doelwit van The Jackal is.
The Jackal gebruikt een groot aantal vermommingen en gestolen identiteiten om zich ongezien voort te bewegen. De FBI ontdekt dat er een iemand is die hem kan identificeren; een Baskische vrouw genaamd Isabella Zanconia. Om haar te vinden, wenden FBI-onderdirecteur Carter Preston en de Russische politiecommissaris Valentina Koslova zich tot Declan Mulqueen; een voormalige sluipschutter van de Provisional Irish Republican Army, die een relatie had met Zanconia. Hij stemt toe hen te helpen, als zij zullen proberen hem uit de gevangenis te krijgen.
Mulqueen blijkt zelf ook een appeltje te schillen te hebben met The Jackal, omdat deze Zanconia heeft verwond toen zij zwanger was van Mulqueens kind. Door de verwonding kreeg ze een miskraam. Zanconia geeft de FBI en MVB informatie om The Jackal te identificeren, waaronder het feit dat hij een Amerikaan is en dat hij zijn vaardigheden vooral heeft geleerd van Spaanse partizanen. Ondertussen huurt The Jackal wapensmid Ian Lamont in om voor hem een speciaal wapen te maken voor zijn geplande aanslag. Lamont denkt dat The Jackal gewoon een overval plant en eist meer geld voor dit werk, waarop The Jackal hem vermoordt. De FBI vindt Lamonts dode lichaam, en concludeert met Mulqueens hulp dat The Jackal een speciaal machinegeweer voor lange afstanden wil gebruiken voor zijn aanslag.
Wanneer The Jackal ontdekt dat Mulqueen hem op de hielen zit, gaat hij naar Zanconia’s huis. Hier vindt hij Koslova en agent Witherspoon, en doodt hen beide. Mulqueen zet zijn jacht op The Jackal voort, en ontdekt dat zijn ware doelwit niet Donald Brown is, maar de first lady. Mulqueen kan de aanslag nog net verhinderen door The Jackals wapen te saboteren. Daarna volgt een achtervolging door de metro, waarbij Zanconia en Mulqueen The Jackal doodschieten.
Een paar dagen later bezoeken Preston en Mulqueen als enigen de begrafenis van The Jackal in een naamloos graf. Na een kort gesprek laat Preston Mulqueen gaan.
Rolverdeling
[bewerken | brontekst bewerken]Acteur | Personage |
---|---|
Bruce Willis | The Jackal |
Richard Gere | Declan Mulqueen |
Sidney Poitier | FBI-onderdirecteur Carter Preston |
Diane Venora | Maj. Valentina Koslova |
Mathilda May | Isabella Zanconia |
J. K. Simmons | Special Agent T. I. Witherspoon |
Richard Lineback | Special Agent McMurphy |
John Cunningham | FBI-directeur Donald Brown |
Jack Black | Ian Lamont |
Tess Harper | The First Lady |
Leslie Phillips | Woolburton |
Stephen Spinella | Douglas |
Achtergrond
[bewerken | brontekst bewerken]Wetenswaardigheden
[bewerken | brontekst bewerken]- Fred Zinnemann, de regisseur van The Day of the Jackal, eiste van Universal Pictures dat de titel van de film zou worden aangepast zodat er geen verwarring kon ontstaan met zijn film. Volgens hem had zijn film inmiddels de tand des tijds doorstaan, waardoor hij vond dat er geen nieuwe film met dezelfde titel moest komen.[2].
- Frederick Forsyth, de schrijver van de originele roman waar Zinnemanns film op was gebaseerd, wilde niets met deze remake te maken hebben, en stond dan ook niet toe dat zijn naam op de aftiteling zou worden vermeld. Mede daarom vermeldt de aftiteling dat het verhaal gebaseerd is op ‘het scenario van The Day of the Jackal’.
- Sean Connery, Liam Neeson en Matthew McConaughey kregen allemaal rollen aangeboden in de film, maar sloegen deze af.
- Richard Gere kreeg aanvankelijk de rol van The Jackal aangeboden, maar wilde zelf liever de held spelen.
- Bruce Willis en Richard Gere konden niet goed met elkaar overweg op de set. Ze filmden veel van hun scènes los van elkaar. Na de opnames namen ze zich beiden voor nooit meer met elkaar samen te werken.
Soundtrack
[bewerken | brontekst bewerken]De soundtrack van de film werd uitgebracht door MCA Records en omvat de volgende nummers:
- "Going Out of My Head" - Fatboy Slim
- "Poison" - The Prodigy
- "Superpredators (Metal Postcard)" - Massive Attack ("Metal Postcard" is een stuk uit Siouxsie And The Banshees)
- "Star" - Primal Scream
- "Swallowed" (Goldie/Toasted on Both Sides Mix) - Bush
- "Joyful Girl" (Peace and Love Mix) - Ani DiFranco
- "Shining" - Moby
- "Dissolved girl" - Massive Attack
- "It's Over, It's Under" - Dollshead
- "Get Higher" - Black Grape
- "Sunray 2" - Goldie & J Majik
- "Shineaway" - BT met Richard Butler
- "Red Tape" - Agent Provocateur
- "Toothache" (Chemical Brothers remix) - The Charlatans
- "Leave You Far Behind" - Lunatic Calm
- "Raw Power" - Apollo Four Forty
- "Demon's Theme" - L.T.J. Bukem
Ontvangst
[bewerken | brontekst bewerken]The Jackal kreeg vooral negatieve reacties van critici. Roger Ebert van de Chicago Sun-Times omschreef de film als een “platte thriller”.[3] Ruthe Stein van de San Francisco Chronicle noemde de film “eerder onzinnig dan spannend”.[4] Russell Smith van de Austin Chronicle omschreef The Jackal als “de saaiste film van 1997”.[5] Op Rotten Tomatoes gaf 12% van de recensenten de film een goede beoordeling.
Qua kaartverkoop was de film wel een succes. In het openingsweekend bracht The Jackal 15.164.595 dollar op.[1] De totale wereldwijde opbrengst kwam uit op 159.330.280 dollar, tegen een budget van 60 miljoen dollar.
Prijzen en nominaties
[bewerken | brontekst bewerken]In 1998 won The Jackal in Duitsland de Bogey Award.
Datzelfde jaar werd de film genomineerd voor drie Blockbuster Entertainment Awards:
- Favoriete Acteur – Suspense (Bruce Willis)
- Favoriete mannelijke bijrol – Suspense (Sidney Poitier)
- Favoriete vrouwelijke bijrol – Suspense (Diane Venora)
Externe links
[bewerken | brontekst bewerken]- (en) The Jackal in de Internet Movie Database
- The Jackal op Rotten Tomatoes
- ↑ a b c Box Office Mojo: The Jackal. Geraadpleegd op 1 maart 2009.
- ↑ Trivia voor The Jackal op de Internet Movie Database]
- ↑ "The Jackal", Chicago Sun-Times. Gearchiveerd op 5 juni 2011. Geraadpleegd op 13 februari 2011.
- ↑ Stein, Ruthe, "'Jackal' Can't Hide From Absurd Plot / Willis alters look in mishmash thriller", The San Francisco Chronicle, 14 november 1997.
- ↑ The Austin Chronicle: Film Listings.