Phlaocyon

Phlaocyon Fossiel voorkomen: Vroeg-Mioceen
Schedel van een Phlaocyon soort
Taxonomische indeling
Rijk: Animalia (Dieren) Stam: Chordata (Chordadieren) Klasse: Mammalia (Zoogdieren) Onderklasse: Theria Infraklasse: Eutheria (Placentadieren) Orde: Carnivora Familie: Canidae
Geslacht
Phlaocyon Matthew, 1899
P. achoros † Frailey 1979 P. annectens † Peterson 1907 P. latidens † Cope 1881 P. leucosteus † Matthew 1899 P. mariae † Wang et al. 1999 P. marslandensis † McGrew 1941 P. minor † Matthew 1907 P. multicuspus † Romer & Sutton 1927 P. taylori † Hayes 2000 P. yatkolai † Wang et al. 1999
Afbeeldingen op Wikimedia Commons
Portaal    Biologie Zoogdieren

Phlaocyon is een uitgestorven geslacht van zoogdieren, dat voorkwam in het Vroeg-Mioceen.

Dit 80 cm lange dier vertoonde op het eerste gezicht veel overeenkomst met de wasberen, maar enkele kenmerken van zijn schedel spreken dit tegen. Deze zouden erop duiden, dat het meer een primitieve hondachtige was uit de Canidae-familie. Zijn leefwijze echter duidde meer op die van een wasbeer.

Zijn poten waren ontwikkeld om in bomen te klimmen, niet om te rennen. De kop was kort en breed, met een spits toelopende snuit en ver naar achter staande ogen.

Dit dier was een omnivoor, die zich voedde met plantaardig voedsel, zoals zaden en fruit, maar ook met vogeleieren, vogels, kleine zoogdieren en insecten. Grotere dieren vielen niet onder zijn prooien, omdat zijn gebit alleen maalkiezen bevatte en geen tanden om vlees te snijden.

Resten van dit dier werden gevonden in Nebraska.