Oceanië

Voor de staat in het boek 1984 van George Orwell, zie Oceanië (1984).

Oceanië
Oppervlakte	9.306.337 km²
Inwoners	41,570,842 (2018, 6th) (6,3 inw./km²)
Landen	16 (onafhankelijk en erkend) en 35+ afhankelijke gebieden
Tijdzones	UTC+9 (Nieuw-Guinea) – UTC−6 (Paaseiland)
Afbeeldingen
Etnologische indeling van Oceanië
Portaal    Oceanië

Oceanië is een werelddeel dat bestaat uit het continent Australië en een groot aantal eilanden in de Grote of Stille Oceaan. Naast Australië worden Nieuw-Guinea en Nieuw-Zeeland hier toe gerekend. Het overgangsgebied Wallacea, zoögeografisch van Azië gescheiden door de denkbeeldige Wallacelijn, maakte geen deel uit van het continent Azië tijdens de laatste ijstijd, toen het zeepeil veel lager lag alhoewel het wel op de Euraziatische Plaat ligt en door de Lydekkerlijn zowel toen als nu van de Australische Plaat en het continent Australië gescheiden is.

In een engere zin worden onder Oceanië alleen de eilanden in de Grote of Stille Oceaan ten oosten van het continent Australië gerekend. Meestal wordt de regio etnologisch in drie grote eilandgroepen ingedeeld:

• Melanesië (rondom en oosten van Nieuw-Guinea)
• Micronesië (ten zuiden van Japan en ten oosten van de Riukiu-eilanden, Taiwan en de Filipijnen)
• Polynesië (de driehoek tussen Nieuw-Zeeland, Hawaï en Paaseiland)

Zie Geschiedenis van Oceanië voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

In 9000 v.Chr werden er al bananen geteeld op Nieuw-Guinea. Rond de zesde eeuw v.Chr zou de bananenteelt zich naar Zuid-Azië en via Madagaskar naar Afrika en nog later in de zestiende eeuw via Europeanen naar Amerika uitbreiden.

Oceanië werd voor het eerst verkend door Europeanen vanaf de 16e eeuw. Portugese zeevaarders bereikten tussen 1512 en 1526 langs de Indische Oceaan en de Molukken (António de Abreu en Francisco Serrão in 1512), de Aru-eilanden, de Raja Ampat-eilanden en Schouteneilanden voor Papoea Nieuw Guinea (Jorge de Menezes in 1526). In 1519 zeilde een Spaanse expeditie onder leiding van Ferdinand Magellaan langs de oostkust van Zuid-Amerika, vond de zeestraat tussen Vuurland en het vasteland van Zuid-Amerika die later de naam Straat Magellaan kreeg, en ging op 28 november 1520 de oceaan binnen die hij Stille Oceaan noemde. De drie schepen voeren naar het noorden en de passaatwinden voerden hen over de Stille Oceaan langs vele eilanden van Oceanië naar de Filipijnen, waar Magellaan werd gedood.

De Nederlanders waren de eerste Europeanen die de kustlijnen van Australië, Tasmanië, Nieuw-Zeeland, Tonga, Fiji, Samoa en Paaseiland verkenden en in kaart brachten. In de 17e eeuw brachten de zeevaarders en ontdekkingsreizigers van de VOC bijna driekwart van de Australische kustlijn in kaart, met uitzondering van de oostkust. Abel Tasman was de eerste bekende Europese ontdekkingsreiziger die de eilanden Van Diemen's Land (nu Tasmanië) en Nieuw-Zeeland bereikte en de Fiji-eilanden zag. Zijn navigator François Visscher en zijn koopman Isaack Gilsemans brachten grote delen van Australië, Nieuw-Zeeland, Tonga en de Fijische eilanden in kaart.

Op 24 november 1642 zag Abel Tasman de westkust van Tasmanië, ten noorden van Macquarie Harbour. Hij noemde zijn ontdekking Van Diemen's Land naar Antonio van Diemen, gouverneur-generaal van Nederlands-Indië.

Er is ook sprake van twee eilanden waarvan niet vaststaat of ze wel bestaan. Dit zijn Maria Theresa en Ernest-Legouvé rond 35°ZB 150°WL. Deze eilanden zouden zijn gezien in achtereenvolgens 1843 en 1902, maar zijn daarna nooit meer gevonden.

In 1788 werd Australië een Britse kolonie. In 1840 volgde Nieuw-Zeeland en de Fiji werden gekoloniseerd in 1872. In feite werden enorm veel van de Oceanische eilanden deel van het Britse Rijk. Naast de Britten waren er ook andere Europese machten welke controle uitoefenden over bepaalde delen van Oceanië. Zo was Nieuw-Caledonië vanaf 1853 een territorium van Frankrijk, evenals Frans-Polynesië vanaf 1889. Duitsland bouwde er ook kolonies (bijvoorbeeld Duits-Nieuw-Guinea in 1884 en Samoa in 1900). Naast Europa zochten ook de Verenigde Staten naar territoria in Oceanië. Zo werd Hawaï een Amerikaans territorium in 1898. Verscheidene meningsgeschillen tussen de Verenigde Staten, Duitsland en het Verenigd Koninkrijk betreffende Samoa leidden tot de Tripartite Convention in 1899.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog werden de Duitse kolonies in Oceanië overgenomen door de geallieerden. In de Tweede Wereldoorlog viel Japan binnen in Nieuw-Guinea, de Salomonseilanden en andere Oceanische eilanden. Zij werden teruggestuurd tijdens de Slag in de Koraalzee en de Kokoda Track Campaign. Uiteindelijk werd Japan verslagen in 1945.

Australië en Nieuw-Zeeland werden dominions tijdens de 20e eeuw. Dankzij het Statuut van Westminster in 1942 en 1947 konden ze zelf een wetgeving uitbouwen, onafhankelijk van het Verenigd Koninkrijk. Hawaï werd een staat van de Verenigde Staten in 1959. Fiji en Tonga werden onafhankelijk in 1970, waarna vele andere eilandstaten in Oceanië volgden. In 1971 ontstond het South Pacific Forum, dat later in 2000 het Pacific Islands Forum werd. Deze organisatie bevordert de samenwerking tussen de 16 landen uit Oceanië. Het eiland Bougainville is geografisch gezien deel van de Salomonseilanden, maar politiek gezien deel van Papoea-Nieuw-Guinea. In 1975 trachtte dit eiland onafhankelijk te worden, echter zonder succes. Omwille hiervan brak er in de jaren ’90 een burgeroorlog uit op dit eiland. Uiteindelijk verkreeg het eiland meer autonomie, maar het is nooit onafhankelijk geworden.

In de jaren ’80 veroorzaakte Frankrijk oproer door het uitvoeren van nucleaire testen in Oceanië (op de atol Moruroa). Verscheidene milieuorganisaties, waaronder Greenpeace met het schip de Rainbow Warrior, kwamen hiertegen in opstand. De Franse geheime diensten brachten het schip echter tot zinken in 1985 in Auckland (Nieuw-Zeeland) om te vermijden dat het Moruroa zou bereiken.

In 1975 werd Oost-Timor onafhankelijk van Portugal, maar het werd al snel binnengevallen door Indonesië. Uiteindelijk werd Oost-Timor in 2002 officieel onafhankelijk verklaard.

Oceanië is een regio die bestaat uit duizenden eilanden in de centrale en zuidelijke Stille Oceaan. Het omvat Australië, het kleinste continent in termen van totale landoppervlakte. Een groot deel Oceanië ligt in de Stille Oceaan, een enorme watermassa die groter is dan alle continentale landmassa's en eilanden van de aarde samen. De naam Oceanië stelt terecht de Stille Oceaan vast als het bepalend kenmerk van het continent.

Oceanië wordt gedomineerd door de natie Australië. De andere twee grote landmassa's van Oceanië zijn Nieuw-Zeeland en het eiland Nieuw-Guinea. Oceanië omvat ook drie eilandregio's: Melanesië, Micronesië en Polynesië (inclusief de Amerikaanse staat Hawaï).

Oceanië kan worden onderverdeeld in drie eilandengroepen: continentale eilanden, vulkanische eilanden en koraaleilanden. De eilanden in elke groep zijn op verschillende manieren gevormd en bestaan uit verschillende materialen. Continentale eilanden hebben een verscheidenheid aan fysieke kenmerken, terwijl de vulkanische en koraaleilanden redelijk uniform zijn in hun fysieke geografie.

Australië, Nieuw-Zeeland en Nieuw-Guinea zijn continentale eilanden. Deze drie regio's hebben enkele fysieke kenmerken gemeen. Alle drie hebben bergketens of hooglanden - de Great Dividing Range in Australië; het vulkanische plateau van het Noordereiland en de Zuidelijke Alpen in Nieuw-Zeeland; en de Hooglanden van Nieuw-Guinea. Deze hooglanden zijn vouwbergen, ontstaan als tektonische platen die tegen elkaar zijn gedrukt en land omhoog worden geduwd. Nieuw-Zeeland en Nieuw-Guinea hebben ook vulkanische kenmerken als gevolg van tektonische activiteit. Hoewel ze enkele landschappelijke kenmerken gemeen hebben, heeft elk van deze regio's verschillende fysieke kenmerken die het resultaat zijn van verschillende milieuprocessen. Het landschap van Australië wordt gedomineerd door de outback, een regio van woestijngebieden en semi-aride gebieden. De outback is een gevolg van de ligging langs de droge Steenbokskeerkring, en de nabijheid van koele, droge, zuidelijke winden. De gletsjers van Nieuw-Zeeland zijn het resultaat van de hoge ligging van de eilanden en de nabijheid van koele, vochtige winden. De regenwouden van Papoea-Nieuw-Guinea zijn het resultaat van de hoge ligging van het eiland, de nabijheid van tropische, vochtdragende winden en de ligging direct onder de warme evenaar.

De vulkanische eilanden zijn ontstaan door vulkaanuitbarstingen. Deze uitbarstingen beginnen onder water, wanneer heet magma wordt afgekoeld en verhard door de oceaan. Na verloop van tijd ontstaan er eilanden met een steile centrale piek. De eilandenregio Melanesië bevat veel vulkanische eilanden omdat het een groot deel is van de Pacifische Ring van Vuur, een reeks vulkanen rond de grens van de Stille Oceaan. Dit deel van de Ring of Fire bevindt zich op de grens van de Pacifische plaat en de Australische plaat. Dit is een convergerende plaatgrens, waarbij de twee platen naar elkaar toe bewegen. Belangrijke vulkanische bergen in Melanesië zijn onder meer de berg Tomanivi op Fiji; Mount Lamington op Papoea-Nieuw-Guinea; en Mount Yasur op Vanuatu.

De koraaleilanden zijn gemaakt van de skeletten en levende lichamen van kleine zeedieren genaamd koraal. Soms reiken koraaleilanden nauwelijks boven zeeniveau. Ze hebben vaak de vorm van een onregelmatige ring van zeer kleine eilanden, een atol genaamd, die een lagune omringen. Een atol vormt zich wanneer een koraalrif zich rond een vulkanisch eiland opbouwt, waarna het vulkanische eiland weg erodeert en een lagune achterlaat. Atollen worden gedefinieerd als één eiland, ook al bestaan ze uit meerdere koraalgemeenschappen. De eilandregio's Micronesië en Polynesië worden gedomineerd door deze lage eilanden. Het Kwajalein-atol op de Marshalleilanden, bijvoorbeeld, bestaat uit 97 eilanden en eilandjes die een van de grootste lagunes ter wereld omringen, met een oppervlakte van 2.173 vierkante kilometer. De natie Kiribati bestaat uit 32 atollen en één eenzaam eiland, verspreid over 3,5 miljoen vierkante kilometer van de Stille Oceaan.

Omdat Australië en Oceanië zo geïsoleerd zijn van de rest van de wereld, hebben ze een hoog aantal endemische soorten, of soorten die nergens anders op aarde voorkomen.

Vogels droegen de zaden van fruit en planten en verspreidden ze met hun uitwerpselen tussen eilanden. Varens, mossen en sommige bloeiende planten zijn afhankelijk van sporen of zaden die lange afstanden in de lucht kunnen blijven. Kokospalmen en mangroven, die in heel Australië en Oceanië veel voorkomen, produceren zaden die weken achtereen op zout water kunnen drijven. Belangrijke bloeiende planten afkomstig uit Australië en Oceanië zijn de Jacaranda, Hibiscus, Pohutukawa en Kowhai. Inheemse bomen zijn de Eucalyptus en de Banyanboom.

Vogels komen veel voor in Australië en Oceanië omdat ze een van de weinige dieren zijn die mobiel genoeg zijn om zich van eiland naar eiland te verplaatsen. Er zijn meer dan 110 endemische vogelsoorten in Australië en Oceanië, waaronder veel zeevogels. Veel loopvogels, zoals emoes, kiwi's, kasuarissen, weka's en takahes, komen oorspronkelijk uit Australië, Papoea-Nieuw-Guinea en Nieuw-Zeeland. De eilanden in de Stille Oceaan hebben meer dan 25 soorten paradijsvogels, die een kleurrijk verenkleed vertonen.

Hagedissen en vleermuizen vormen de meerderheid van de inheemse landdieren in Australië en Oceanië. Enkele hagedissoorten zijn de goanna, skink en de baardagaam.

De weinige inheemse landdieren in Australië en Oceanië zijn ongebruikelijk. Australië en Oceanië is de enige plaats ter wereld waar zoogdieren leven die eieren leggen. Er zijn slechts vijf levende soorten, waaronder de mierenegel en het vogelbekdier.

Veel van de meest bekende dieren afkomstig uit Australië en Oceanië zijn buideldieren, waaronder de koalas, kangoeroes, wombats en wallabys. Buideldieren zijn zoogdieren die hun pasgeboren jongen in een buidel dragen. Bijna 70 procent van de buideldieren op aarde komt oorspronkelijk uit Oceanië. De rest is zoals opossums inheems in Noord- en Zuid-Amerika.

In Australië en Oceanië werden buideldieren niet geconfronteerd met bedreigingen of concurrentie van grote roofdieren. De rode kangoeroe, 's werelds grootste buideldier, kan tot 2 meter hoog worden en wel 100 kilo wegen. In Amerika zijn buideldieren zoals buidelratten veel kleiner.

De eilanden in de Stille Oceaan hebben een tropisch regenwoud en een tropisch savanneklimaat. In de tropische en subtropische Stille Oceaan beïnvloedt El Niño de weersomstandigheden. In de westelijke Stille Oceaan contrasteren de moesson en het bijbehorende natte seizoen tijdens de zomermaanden met de droge winterwinden die vanuit de Aziatische landmassa over de oceaan waaien.

Midden-Australië heeft een echt woestijnklimaat. In de zomer kunnen de temperaturen zeer hoog oplopen. In de winterperiode kan het 's nachts flink afkoelen. Hier valt minder dan 250 mm neerslag per jaar en het droge seizoen duurt meer dan acht maanden.

Het noorden van New South Wales en het zuiden van Queensland hebben een subtropisch klimaat met het hele jaar door aangenaam weer, hoewel het in de zomer behoorlijk warm kan worden. Grote steden als Sydney, Perth en Adelaide hebben een mediterraan klimaat met warme zomers en milde winters.

Victoria en Tasmanië in het zuiden hebben een gematigd klimaat. In de winter kan het vrij koud worden met sneeuwval in de hogere gebieden. De rest van het jaar is het zonnig en warm met kans op hittegolven in Victoria.

De meeste regio's van Nieuw-Zeeland behoren tot de gematigde zone met een zeeklimaat. De omstandigheden variëren van extreem nat aan de westkust van het Zuidereiland tot bijna semi-aride in Central Otago en subtropisch in Northland. Er valt sneeuw op het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland en op grotere hoogte op het Noordereiland. Het is uiterst zeldzaam op zeeniveau op het Noordereiland.

Hawaï heeft veel verschillende klimaten, afhankelijk van de geografie (de hoogte en de locatie ten opzichte van de overheersende windrichting). Het eiland Hawaï herbergt bijvoorbeeld 4 van de 5 klimaatgroepen op een relatief klein oppervlak: tropisch, droog, gematigd en polair.

De hoogst gemeten temperatuur in Oceanië vond plaats in Oodnadatta, Zuid-Australië (2 januari 1960), waar de temperatuur 50,7 °C bereikte. De laagste temperatuur ooit gemeten in Oceanië was −25,6 °C bij Ranfurly in Otago in 1903, met een recentere temperatuur van −21,6 °C (-6,9 °F) opgenomen in 1995 in de buurt Ofir. Pohnpei van de Senyavin-eilanden in Micronesië is de natste nederzetting in Oceanië, en een van de natste plaatsen op aarde, met een jaarlijkse geregistreerde regenval van meer dan 7600 mm per jaar op bepaalde bergachtige locaties. The Big Bog op het eiland Maui is de natste plaats, met een gemiddelde van 10.271 mm per jaar.

Vlag	Naam	Hoofdstad	Oppervlakte	Taal	Munteenheid	UTC	Regio	Status
	Amerikaans-Samoa	Pago Pago	199 km²	Engels en Samoaans	Amerikaanse dollar	-11	Polynesië	Amerikaans bezit
	Amerikaanse Kleinere Afgelegen Eilanden[1]	-	43,86 km²	Engels	Amerikaanse dollar	+12, -12 tot -10	Polynesië en Micronesië	Amerikaans bezit
	Australië	Canberra	7.692.024 km²	Engels	Australische dollar	+8 tot +11	Australië	Onafhankelijk
	Cookeilanden	Avarua	236 km²	Engels en Cookeilandmaori	Nieuw-Zeelandse dollar en Cookeilandse dollar	-10	Polynesië	Nieuw-Zeelands bezit
	Fiji	Suva	18.272 km²	Engels, Fijisch en Fijisch-Hindoestani	Fijische dollar	+12	Melanesië	Onafhankelijk
	Frans-Polynesië	Papeete	4.000 km²	Frans en Tahitiaans	CFP-frank	-10 tot -9	Polynesië	Frans bezit
	Guam	Hagåtña	549 km²	Engels en Chamorro	Amerikaanse dollar	+10	Micronesië	Amerikaans bezit
	Hawaï	Honolulu	28.337 km²	Engels en Hawaïaans	Amerikaanse dollar	-10	Polynesië	Amerikaans bezit
	Kiribati	Zuid-Tarawa	726 km²	Engels en Kiribatisch	Australische dollar en Kiribati dollar	+12 tot +14	Micronesië en Polynesië	Onafhankelijk
	Marshalleilanden	Majuro	181 km²	Engels en Marshallees	Amerikaanse dollar	+12	Micronesië	Onafhankelijk
	Micronesië	Palikir	702 km²	Engels	Amerikaanse dollar	+10	Micronesië	Onafhankelijk
	Nauru	Yaren	21 km²	Engels en Nauruaans	Australische dollar	+12	Micronesië	Onafhankelijk
	Nieuw-Caledonië	Nouméa	18.575 km²	Frans	CFP-frank	+11	Melanesië	Frans bezit
	Nieuw-Zeeland	Wellington	275.042 km²	Engels en Maori	Nieuw-Zeelandse dollar	+12	Polynesië	Onafhankelijk
	Niue	Alofi	260 km²	Engels en Niuees	Nieuw-Zeelandse dollar	-11	Polynesië	Nieuw-Zeelands bezit
	Noordelijke Marianen	Saipan	457 km²	Engels en Chamorro	Amerikaanse dollar	+10	Micronesië	Amerikaans bezit
	Norfolk	Kingston	36 km²	Engels en Pitcairnees	Australische dollar	+11	Polynesië	Australisch bezit
	Paaseiland	Hanga Roa	163,6 km²	Spaans en Rapa Nui	Chileense peso	-5	Polynesië	Chileens bezit
	Palau	Ngerulmud	459 km²	Engels en Palaus	Amerikaanse dollar	+9	Micronesië	Onafhankelijk
	Papoea-Nieuw-Guinea	Port Moresby	462.840 km²	Engels, Hiri Motu en Tok Pisin	Papoea-Nieuw-Guinese kina	+10	Melanesië en Australië	Onafhankelijk
	Pitcairneilanden	Adamstown	47 km²	Engels en Pitcairnees	Nieuw-Zeelandse dollar	-8	Polynesië	Brits bezit
	Salomonseilanden	Honiara	28.896 km²	Engels	Salomon-dollar	+11	Melanesië	Onafhankelijk
	Samoa	Apia	2.842 km²	Engels en Samoaans	Samoaanse tala	+13	Polynesië	Onafhankelijk
	Tokelau	Fale	12 km²	Engels en Tokelaus	Nieuw-Zeelandse dollar	+13	Polynesië	Nieuw-Zeelands bezit
	Tonga	Nuku'alofa	747 km²	Engels en Tongaans	Tongaanse pa'anga	+13	Polynesië	Onafhankelijk
	Tuvalu	Funafuti	26 km²	Engels en Tuvaluaans	Australische dollar en Tuvaluaanse dollar	+12	Polynesië	Onafhankelijk
	Vanuatu	Port Vila	12.189 km²	Engels, Frans en Bislama	Vanuatuaanse vatu	+11	Melanesië	Onafhankelijk
	Wallis en Futuna	Matâ'utu	142 km²	Frans, Wallisiaans en Futunaans	CFP-frank	+12	Polynesië	Frans bezit
	Westelijk Nieuw-Guinea[2]	Jayapura	323.000 km²	Engels, Indonesisch en Papoeatalen	Indonesische roepia	+9	Melanesië en Australië	Indonesisch bezit

• Australazië
• Lijst van grootste metropolen van Oceanië
• Lijst van vlaggen van Oceanië
• Lijst van hoogste gebouwen van Oceanië
• Coronacrisis in Oceanië
• Lijst van bergen in Oceanië
• Katholieke Kerk in Oceanië
• Pacific Islands Forum
• Oceania Football Confederation

Zie de categorie Oceania van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.