Mozart Camargo Guarnieri

Mozart Camargo Guarnieri
Volledige naam	Mozart Camargo Guarnieri
Geboren	1 februari 1907
Overleden	13 januari 1993
Land	Brazilië
Nevenberoep	muziekpedagoog, dirigent
Instrument	piano
Leraren	Virgínio Dias, Ernani Braga, Antonio de sá Pereira, Lamberto Baldi
Belangrijkste werken	7 symfonieën, Abertura Concertante, Abertura festiva, div. choro's, Dança brasileira, Dança negra
(en) IMDb-profiel
(en) Allmusic-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal    Muziek

Mozart Camargo Guarnieri (Tietê, in São Paulo, 1 februari 1907 - São Paulo, 13 januari 1993) was een Braziliaans componist, dirigent en muziekpedagoog.

Hij is een zoon van een Italiaanse emigrant (Miguel Guarnieri). De familie had negen kinderen, van wie er vier zonen waren, die allen namen van componisten dragen: Mozart, Bellini, Rossini en Verdi. De eerste muziekles kreeg hij van zijn vader, een amateur-fluitist in het harmonieorkest, en van Benedito Flora een leraar in het dorp. Vanaf zijn 10e levensjaar ging hij naar professor Virgínio Dias waar hij zijn eerste compositieles kreeg. De familie vertrok naar São Paulo. Verdere studies deed hij bij Ernani Braga, Antonio de sá Pereira en vooral Lamberto Baldi.

Hij werd in 1927 docent voor piano aan het Conservatório Dramático e Musical de São Paulo, sinds 1960 was hij directeur van het conservatorium en werd met de muziekwetenschaper Mário de Andrade bekend, een van de belangrijkste mannen van het Braziliaanse modernisme, die de artistieke ontwikkeling van Guarnieri beslissend zal beïnvloeden en hem het advies gaf in zijn werken typische elementen van de Braziliaanse folklore te verwerken. In 1938 won hij voor zijn werk Flor de Tremembé voor 15 solo-instrumenten een prijs, die verbonden was met een studiebeurs voor Frankrijk. Dat verbond hij met studies, bij Charles Koechlin en Nadia Boulanger voor compositie.

Hij was in de jaren dertig ook dirigent van orkesten (Orquestra Sinfônica Municipal de São Paolo) en koren, onder andere de Coral Paulistino in São Paulo.

In de jaren veertig heeft hij als componist in het binnen- en buitenland naam gemaakt. Zijn werken werden in Zuid-Amerika en in de Verenigde Staten van Amerika met succes uitgevoerd. Daarom kreeg hij een aantal compositieopdrachten en hij werd ook als dirigent gevraagd. Met een in het maandelijks magazine O Estado de São Paulo op 7 november 1950 gepubliceerde open brief aan de muzikanten en critici van Brazilië en de in deze brief ontvouwen kritiek aan de twaalftoonstechniek, die door Hans-Joachim Koellreuter en de groep Música Viva vertegenwoordigd werd, veroorzaakte hij een grote en diepgaande discussie in de Braziliaanse cultuurscene. Als bevestiging van zijn eigen standpunt zijn de werken, die in de volgende tien jaren ontstaan helemaal van typisch Braziliaans invloeden voorzien, bijvoorbeeld de 3e Symfonie, de opera Pedro Malazarte, die op een Braziliaans sprookje gebaseerd is, en de eerste van de zeven Choros voor soloinstrumenten en orkest. In de latere jaren ontwikkelde zich zijn muzikale taal verder, werd harder en veelzijdiger, zoals in het Concert voor piano nr.5 uit het jaar 1970 met zijn twaalftoonreksen, maar die het Braziliaanse karakter vol naar voren brengt.

Hij was vele jaren docent aan de Universiteit van São Paulo en stichtte daar in 1975 een orkest. Tot zijn leerlingen behoorden o.a de componisten Osvaldo Lacerda en Almeida Prado. In 1992, kort voor zijn dood, werd hij door de Organisatie van Amerikaanse Staten met de Gabriela Mistral Prijs onderscheiden en daaraan verbonden was de titel Grootste hedendaagse componist van de drie Amerika's.

Behalve Pedro Malazarte schreef hij een verdere opera Um Homem só, zeven symfonieën, zes concerten voor piano, twee concerten voor viool, andere orkestwerken, kamermuziek, koorwerken, liederen en een omvangrijk pianooeuvre. Sinds 1945 was hij (ere)lid van de Academia Brasileira de Música.

• 1944 Symfonie nº 1
  1. Rude
  2. Profundo
  3. Radioso
• 1944 Symfonie nº 2 "Uirapuru"
  1. Energico
  2. Terno
  3. Festivo
• 1952 Symfonie nº 3
  1. Lento – Energico e violento
  2. Serenamente – Vivo
  3. Decidido
• 1963 Symfonie nº 4 "Brasilia"
  1. Allegro energico
  2. Lento e tragico
  3. Energico trionfante
• 1977 Symfonie nº 5, voor koor en orkest
  1. Lento – Allegro impetuouso
  2. Lento nostalgico
  3. Allegro
• 1981 Symfonie nº 6
  1. Energico e ritmado
  2. Triste
  3. Finale
• Symfonie nº 7

• 1931 Concerto nº 1, voor piano en orkest
  1. Salvagem
  2. Saudosamente
  3. Depressa
• 1940 Concerto nº 1, voor viool en orkest
• 1946 Concerto nº 2 voor piano en orkest
  1. Decidido
  2. Affettuoso: Scherzando
  3. Vivo
• 1952 Concerto nº 2 voor viool en orkest
• 1953 Variações sobre um tema nordestino para piano e orquestra
• 1964 Concerto nº 3 voor piano en orkest
  1. Allegro deciso
  2. Magoado
  3. Festivo
• 1968 Concerto nº 4 voor piano en orkest
  1. Resoluto
  2. Profundamente triste – Vivo – Profundamente Triste
• 1970 Concerto nº 5 voor piano en orkest
• Concerto nº 6 voor piano en orkest

• 1929 Suíte infantil
• 1942 Abertura Concertante voor orkest
• 1954 Suíte IV Centenário
• 1957 Suite uit de film "Rebelião em Vila Rica"
  1. Maestoso
  2. Andantino
  3. Misterioso
  4. Scherzando
  5. Agitado
  6. Alegre
  7. Valsa
  8. Saudoso
  9. Humoristico
  10. Gingando
• 1971 Abertura festiva

• 1951 Choro para violino e orquestra
• 1956 Choro para clarineta e orquestra
• 1961 Choro para violoncelo e orquestra

• 1937 Flor de Tremembé para 15 instrumentos solistas e percussão
• 1965 Seresta para piano e orquestra de câmara
• Dança Brasileira nr. 1, voor orkest^[1]
• Encantamento

Voltooid in	titel	aktes	première	libretto
1932	Pedro Malazarte	1 akte	mei 1952, Rio de Janeiro, Theatro Municipal do Rio de Janeiro	Mário de Andrade
1960	Um Homem só	1 akte	29 november 1962, Rio de Janeiro, Theatro Municipal do Rio de Janeiro	Gianfrancesco Guarnieri

Voltooid in	titel	aktes	première	libretto	choreografie
	Cangaceira ballet naar tema com 8 variações van 'Mozart Camargo Guarnieri			Flavio de Carvalho	Aurelio M. Milloss

• Missa Dilígite (Amai-vos uns aos outros) voor gemengd koor en strijkorkest
• Seca cantate voor sopraan, gemengd koor en orkest

• 1936 Coisa deste Brasil voor gemengd koor

• 2 Canções de Celso Brant
  1. Meus pecados
  2. Como o coração da noite

• 1957 Rebelião em Vila Rica

• Sarah Tyrrell: M. Camargo Guarnieri and the Influence of Mário de Andrade’s Modernism, in: Latin American Music Review - Volume 29, Number 1, Spring/Summer 2008, pp. 43-63
• Marion Verhaalen: Camargo Guarnieri, Brazilian Composer: A Study of His Creative Life and Works. Indiana University Press. 2005. 283 p., ISBN 978-0-253-34475-5
• Marion Verhaalen: Camargo Guarnieri: expressões de uma vida, EdUSP, 2001. 498 p., ISBN 978-85-3140-634-8
• Marion Verhaalen: Camargo Guarnieri : Dean of Brazilia composers, in: The American Music Teacher. 26 (1976/77), Nr. 6, S. 7-8.
• Flávio Silva: Camargo Guarnieri – o tempo e a música. Fundacion Nacional de Arte-Funarte - Edição da Funarte/Imprensa Oficial do Estado de São Paulo. 2001. 671 p.,
• Mozart Camargo Guarnieri: Livro – O Tempo E A Musica Editora: Imesp. 672 p. 2001 ISBN 8575070096
• Miguel Fischer, Martha Furman Schleifer, John M. Furman: Latin American classical composers - A biographical dictionary, Lanham, Md: Scarecrow Press, Inc., 1996, 407 p., ISBN 978-0-810-83185-8
• Wolfgang Suppan, Armin Suppan: Das Neue Lexikon des Blasmusikwesens, 4. Auflage, Freiburg-Tiengen, Blasmusikverlag Schulz GmbH, 1994, ISBN 3-923058-07-1
• Mozart Camargo Guarnieri (1907-1993). Necrology, in: Inter-American Music Review, 12-2, 1993, p. 168
• Maria Abreu, Zuleika Rosa Guedes: O piano na música brasileira: seus compositores dos primórdios até 1950, Porto Alegre: Movimento, 1992, 268 p.
• Paul E. Bierley, William H. Rehrig: The heritage encyclopedia of band music : composers and their music, Westerville, Ohio: Integrity Press, 1991, ISBN 0-918048-08-7
• Helena Puglia Freire: The piano sonatinas and sonata of Camargo Guarnieri, Indiana (Bloomington). 1984. dissertatie.
• David P. Appleby: The music of Brazil, Austin: University of Texas Press, 1983, 209 p.
• Vasco Mariz: História da Música no Brasil, Rio de Janeiro: Instituto Nacional do Livro, 1981

• (pt) Flavio Silva: Werken van Mozart Camargo Guarnieri