Molen van Beringen
De molen van Beringen was een watermolen, en later een vuurmolen gelegen op de Molenbeek in Pepingen tot 1980.[1]
Historiek
[bewerken | brontekst bewerken]De molen was een watermolen van het type onderslag en werd voornamelijk aangewend voor het malen van graan. Hij werd gebouwd voor 1519. Gelegen in het gehucht Beringen, bezat hij een grote spaarvijver: de vijver van Beringen.
In 1869 werd de molen omgevormd tot vuurmolen.[2][1]
De site werd aanvankelijk erkend als bouwkundig erfgoed in 1986 als onderdeel van de dorpskern van Pepingen. Anno 2023 is er geen erfgoedwaarde meer aanwezig.[3]
Ontsluiting van de historiek van de molen
[bewerken | brontekst bewerken]De locatie is een halte op de Molenfietsroute Pepingen.[4] Deze wandel-/fietsroute is een onderdeel van de Molenbox, ontwikkeld door de Erfgoedcel Pajottenland Zennevallei in 2009.[5] In 2023 werd de locatie van de voormalige molen door de gemeente Pepingen ontsloten via een QR-code.
- ↑ a b Bernard Roobaert & Herman Holemans, Belgische Molendatabase | Watermolen van BeringenVuurmolen, Pepingen. Belgische Molendatabase. Geraadpleegd op 19 oktober 2023.
- ↑ Bron: DE MAEGD C. & VAN AERSCHOT S. 1975: Inventaris van het cultuurbezit in België, Architectuur, Vlaams-Brabant, Halle-Vilvoorde, Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen 2n, Gent.
- ↑ Watermolen Vuurmolen. inventaris.onroerenderfgoed.be (8 oktober 2021). Geraadpleegd op 19 oktober 2023.
- ↑ De Pajotse molenbox. Erfgoedcel Pajottenland Zennevallei (2019).
- ↑ nieuwssite, Pajotse molenbox – 8 wandel- en fietsroutes. Sint-Pieters-Leeuw nieuwssite (18 juli 2019). Geraadpleegd op 12 augustus 2020.