Mikojan-Goerevitsj MiG-17

Mikojan-Goerevitsj MiG-17
	Een MiG-17 van de Poolse luchtmacht (jul 2006).
Algemeen
Rol	Gevechtsvliegtuig
Bemanning	1
Varianten	Zie #Varianten
Status
Eerste vlucht	14 januari 1950
Aantal gebouwd	10.367
Gebruik	Zie #Gebruikers
Afmetingen
Lengte	11,36 m
Hoogte	3,8 m
Spanwijdte	9,63 m
Vleugeloppervlak	22,6 m²
Gewicht
Leeggewicht	3930 kg
Brandstofgewicht:	1143 kg
Wapenlast	500 kg
Startgewicht	5354 kg
Max. gewicht	6286 kg
Krachtbron
Motor(en)	1 × Klimov VK-1 turbojet met naverbrander
Stuwkracht	33,1 kN
Prestaties
Topsnelheid	1144 km/h
Vliegbereik	1080 km
Dienstplafond	16.600 m
Bewapening
Boordgeschut	snelvuurkanonnen 1 × 37 mm Noedelman N-37; - 2 × 23 mm Noedelman-Richter NR-23
Ophangpunten	2
Portaal	Luchtvaart

Een MiG-17F van de Egyptische luchtmacht in vlucht (dec 1981).

De Mikojan-Goerevitsj MiG-17 of kortweg MiG-17 (Russisch: Микоян и Гуревич МиГ-17) (NAVO-codenaam: Fresco) was een straaljager uit de Sovjet-Unie uit het begin van de jaren 1950.

Ontwikkeling

De MiG-17 werd gebaseerd op de succesvolle voorloper van Mikojan-Goerevitsj, de MiG-15. De ontwikkeling ervan begon in 1949. Het toestel werd ontworpen om de tekortkomingen van de 15 bij hoge snelheden weg te werken. De belangrijkste vernieuwing was het gebruik van hoekvleugels. Samen met de hertekende staart zorgden die voor meer stabiliteit voorbij de geluidsmuur. De MiG-17 kreeg ook nieuwe van Rolls-Royce gekopieerde turbojets met naverbrander.

Het prototype van de MiG-17 maakte een eerste vlucht op 14 januari 1950. Op een gecrasht prototype op 17 maart na werd het toestel met succes getest en op 1 september 1951 werd het in productie gebracht. Het basistoestel was bestemd als gevechtsvliegtuig uitgerust met drie boordkanonnen. Een tweede prototype was ontwikkeld als onderscheppingsjager. Dit toestel werd uitgerust met een radar. Er werd ook een variant met radar ontwikkeld voor alle weersomstandigheden (17P). Midden 1953 verscheen de 17F-variant met de VK-1F motor met naverbrander wat betere prestaties gaf. In 1956 werden 47 toestellen omgebouwd tot 17PM's. Ze werden uitgerust met de nieuwe K-5-lucht-luchtraket. Ten slotte werd ook een kleine serie 17R-verkenningsvliegtuigen gebouwd.

Vanaf 1955 mocht Polen de MiG-17 in licentie zelf produceren. De Poolse toestellen heetten Lim-5. Het eerste toestel werd gebouwd op 28 november 1956 en tegen 1960 waren 477 toestellen geproduceerd. Polen bouwde naast de standaardversie ook de verkenningsversie (5R), de onderscheppingsjager (5P) en een eigen aanvalsvariant (5M). Andere Poolse versies waren de 6bis vanaf 1963, de 6M in de jaren 70 en de 6R en MR verkenningsvliegtuigen.

Nadat er in 1956 reeds 17F's geassembleerd werden verkreeg ook China een licentie op het toestel in 1957. De Chinese versie ervan heette Shenyang J-5 en de Chinese exporttoestellen F-5. In 1964 begon het land met de ontwikkeling van een variant uitgerust met radar, de J-5A. Er werd ook een trainingstoestel ontwikkeld (JJ-5/FT-5) met twee zitplaatsen. Dit was de enige tweezitsvariant van de MiG-17 en werd tussen 1966 en 1986 ook als laatste variant geproduceerd. Het toestel is nog steeds in dienst bij de Chinese luchtmacht. Ook in landen als Noord-Korea, Pakistan en Soedan zijn varianten van de MiG-17 nog steeds in dienst wat het tot een van de langst operationele gevechtsvliegtuigen ooit maakt.

Operationele geschiedenis

Het hoofddoel van de MiG-17 waren Amerikaanse lange-afstandsbommenwerpers die destijds nog propelleraangedreven waren. Toen die vervangen werden door supersonische bommenwerpers was de MiG-17 verouderd en werd opgevolgd door de supersonische onderscheppers MiG-21 en de MiG-23.

Alvorens dat gebeurde werd het toestel wel operationeel in twintig luchtmachten. Begin jaren 1960 werd de MiG-17 standaard in de landen van het Warschaupact. Andere kopers waren bondgenoten van de Sovjet-Unie in Afrika en Azië.

In 1958 was de MiG-17 voor het eerst bij gevechtshandeling betrokken toen Chinese toestellen op Taiwanese F-86 Sabre's botsten boven de Straat van Taiwan. Midden jaren 1960 werden MiG-17's van Noord-Vietnam ingezet in de Vietnamoorlog. Ook MiG-17's van Arabische landen zagen actie in de verscheidene oorlogen tegen Israël. Hier kenden de toestellen weinig succes wat geweten wordt aan de ondermaatse opleiding van hun piloten.