Naar inhoud springen

Mariene ecoregio Zuidelijke Cookeilanden/Australeilanden

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De Mariene ecoregio Zuidelijke Cookeilanden/Australeilanden (160) (Engels: Southern Cook/Austral Islands marine ecoregion) is een biogeografische regio en ligt in het centrale deel van de Grote Oceaan in de Mariene provincie Zuidoost-Polynesië (40) in het Marien rijk Oostelijke Indo-Pacific. De mariene ecoregio is vastgesteld door het World Wide Fund for Nature en The Nature Conservancy en is vernoemd naar de Cookeilanden en de Australeilanden.[1][2]

In het noordoosten grenst het gebied aan de mariene ecoregio Genootschapseilanden (161), in het oosten aan de mariene ecoregio Tuamotu (158), in het zuidoosten aan de mariene ecoregio Rapa-Pitcairn (159) en in het westen aan de mariene ecoregio Tonga-eilanden (146).[1][3]

De mariene ecoregio ligt in het centrale deel van de Grote Oceaan rond de zuidelijke Cookeilanden (Nieuw-Zeeland) en de westelijke Australeilanden (Frans-Polynesië), exclusief de Bass-eilanden. Het gebied strekt zich uit van de wateren rond Raivavae van de Tubuai-eilanden (deel Australeilanden) in het zuidoosten tot aan het Palmerstoneiland in het noordwesten.[3]

Door het gebied stroomt de Zuid-Pacifische gyre.[4]

Het gebied kent zeeleven dat houdt van tropische temperaturen.