Luchtonafhankelijke aandrijving

Luchtonafhankelijke aandrijving (Engels: Air Independent Propulsion) is een methode waarbij onderzeeboten ook zonder direct contact met de atmosfeer aangedreven kunnen worden.

Conventionele onderzeeërs worden aangedreven door dieselmotoren. Als ze onder water willen varen moeten ze overschakelen op elektrische voortstuwing. Dit gebeurt vaak door een grote batterij op te laden wanneer men aan de oppervlakte vaart en deze te gebruiken wanneer men onder water wil varen. De gebruiksduur van deze batterijen is beperkt. Een nieuw systeem kan deze duur vergroten. Luchtonafhankelijke aandrijving is een alternatief voor nucleaire aandrijving en heeft geen lucht nodig om te functioneren. Er zijn verschillende systemen beschikbaar.

Het gebruik van op waterstof gebaseerde brandstofcellen is de bekendste manier om de gewone batterijen op onderzeeërs te vervangen. Het zijn krachtige batterijen die veel meer energie kunnen leveren dan gewone batterijen en dat bovendien langer volhouden. Met dit systeem kunnen onderzeeërs tot meer dan een maand onder water varen. Siemens ontwikkelt brandstofcellen voor verscheidene marines in Europa. Ze worden als module geleverd die zowel in nieuwe als in oude onderzeeërs gebruikt kan worden. Bij oude onderzeeërs moet meestal de romp in tweeën worden gesneden om de module ertussen te plaatsen.

Ten opzichte van andere systemen hebben brandstofcellen het voordeel dat ze geruisloos zijn. Ook de warmteontwikkeling is minimaal. De twee reactanten zijn niet vervuilend voor de omgeving en er is weinig onderhoudswerk nodig.

Uit veiligheidsoverwegingen wordt het waterstofgas opgeslagen buiten de druktank van de onderzeeër.

Gesloten circuit dieselmotoren werken als de onderzeeër boven water is maar ook wanneer hij ondergedoken is. Om te draaien is zuurstof nodig. Deze verkrijgt de motor uit vloeibare zuurstof die is opgeslagen in de onderzeeër. Deze zuivere zuurstof wordt met uitlaatgassen gemengd in een veilig bruikbare verhouding.

De Franse marine gebruikt haar eigen systeem, MESMA genaamd. Het systeem werkt hetzelfde als nucleaire aandrijving, maar dan met niet-nucleaire componenten. Het basisprincipe is hetzelfde: men wekt stoom op, om zo een turbine aan te drijven die op haar beurt stroom genereert.

Dit systeem wordt voornamelijk door de Zweedse marine gebruikt. Het is een generator die draait op vloeibare zuurstof en gewone brandstof.