Kerkasiel
Kerkasiel is een gewoonterecht dat een kerk het recht geeft vluchtelingen op te vangen tijdens een godsdienstoefening binnen kerkgebouwen. Sinds de jaren 1980 wordt het door illegalen en uitgeprocedeerde asielzoekers als middel gebruikt, soms zelfs tegen de wil van de geloofsgemeenschap,[bron?] om zich te verzetten tegen een gedwongen uitzetting uit het verblijfsland.
Het eerste kerkasiel in de Benelux werd in 1982 in de Amsterdamse Mozes en Aäronkerk verleend aan illegaal in Nederland verblijvende en met uitzetting bedreigde Marokkanen. Na drie jaar van acties, waaronder hongerstakingen en kerkasiel, kregen de Marokkanen alsnog een verblijfsvergunning.[1]
Tussen september 2018 en januari 2019 hielden ruim achthonderd voorgangers een marathondienst in de Haagse Bethelkapel om de uitzetting van een Armeens gezin te voorkomen. De estafettedienst van 97 dagen en nachten werd beëindigd omdat er een ruimere regeling van het kinderpardon zou komen. De actie werd gesteund door de Protestantse Kerk in Nederland.[2][3][4]
- ↑ Kamer tegen ingrijpen politie bij kerkasiel voor vluchteling. de Volkskrant (24 september 1997). Gearchiveerd op 31 januari 2019. Geraadpleegd op 31 januari 2019.
- ↑ Floor Boon, Het kerkasiel geeft Haagse protestanten ‘nieuw vuur’. NRC Handelsblad (23 december 2018). Gearchiveerd op 13 augustus 2020. Geraadpleegd op 31 januari 2019.
- ↑ Maaike van Houten, PKN steunt estafettedienst tegen uitzetting van Armeens gezin. Trouw (30 oktober 2018). Gearchiveerd op 1 februari 2019. Geraadpleegd op 31 januari 2019.
- ↑ Maaike van Houten, Het kerkasiel in de Bethelkapel heeft eerder verbindend gewerkt dan splijtend. Trouw (30 januari 2019). Gearchiveerd op 1 februari 2019. Geraadpleegd op 31 januari 2019.