Naar inhoud springen

James Trafford

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
James Trafford
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Persoonlijke informatie
Volledige naam James Harrington Trafford
Geboortedatum 10 oktober 2002
Geboorteplaats Greysouthen, Vlag van Engeland Engeland
Been Rechts
Positie Doelman
Clubinformatie
Huidige club Vlag van Engeland Burnley FC
Rugnummer 1
Contract tot 30 juni 2027
Jeugd

–2015
2015–2021 		Vlag van Engeland Cockermouth FC
Vlag van Engeland Carlisle United
Vlag van Engeland Manchester City
Senioren *
Seizoen Club W (G)
2020–2023
2021–2022
2022
2022–2023
2023– 		Vlag van Engeland Manchester City
→ Vlag van Engeland Accrington Stanley
→ Vlag van Engeland Bolton Wanderers
→ Vlag van Engeland Bolton Wanderers
Vlag van Engeland Burnley FC 		0(0)
11(0)
22(0)
45(0)
28(0)
Interlands **
2018–2019
2019
2021–2022
2022– 		Vlag van Engeland Engeland –17
Vlag van Engeland Engeland –18
Vlag van Engeland Engeland –20
Vlag van Engeland Engeland –21 		7(0)
3(0)
5(0)
17(0)
Erelijst
* Bijgewerkt op 11 juni 2024
** Bijgewerkt op 11 juni 2024
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

James Harrington Trafford (Greysouthen, 10 oktober 2002) is een Engels profvoetballer die als doelman speelt. Hij ondertekende in juli 2023 een vierjarig contract bij Burnley FC, dat ruim € 17 miljoen voor hem betaalde aan Manchester City.

Clubcarrière

[bewerken | brontekst bewerken]

Trafford groeide op in een boerenfamilie en was fan van Chelsea FC. Hij begon als middenvelder, maar werd als 9-jarige bij Carlisle United een doelman.[1][2] Manchester United en Newcastle United toonden interesse om Trafford over te nemen.[3]

Manchester City en verhuurperioden

[bewerken | brontekst bewerken]

Trafford stapte in 2015 over naar de jeugdopleiding van Manchester City, dat hem sinds zijn negende zou hebben gescout.[1][4] Daarbij ging hij wonen bij een gastgezin in Stockport en naar school bij de St. Bede's College.[3] Tijdens het seizoen 2020/21 zat Trafford een aantal keer in de wedstrijdselectie van het eerste team. Zo reisde hij met het team mee naar Porto voor de UEFA Champions Leaguefinale, die met 0–1 werd verloren van Chelsea FC.[5] Dat seizoen werd Manchester City voor een zevende keer landskampioen. Trafford werd op 1 juli 2021 voor één seizoen verhuurd door Manchester City aan Accrington Stanley in de League One.[6] Hij debuteerde in het profvoetbal bij een 2–1 competitienederlaag tegen Wycombe Wanderers op 7 augustus 2021. Na elf optredens en een blessure verloor hij zijn basisplek onder de lat.[1]

Op 13 januari 2022 werd Trafford door Manchester City verhuurd aan Bolton Wanderers, eveneens in de League One. Hij miste dat seizoen bij Bolton Wanderers geen minuut aan speeltijd en hield in elk van zijn eerste vier wedstrijden, waaronder bij zijn debuut tegen Ipswich Town op 15 januari 2022 (2–0), een clean sheet. Hij was de eerste in de clubgeschiedenis die dat lukte.[4] Bolton Wanderers eindigde het seizoen als negende in de competitie. Op 15 juni 2022 werd bekend dat Trafford wederom door Manchester City verhuurd werd aan Bolton Wanderers, voor het seizoen 2022/23.[7] Zijn contract bij Manchester City werd op 7 juli 2022 verlengd met vier jaar, tot medio 2027.[8] Tussen 17 december 2022 en 14 februari 2023 vestigde Trafford een clubrecord door negen opeenvolgende thuiswedstrijden een clean sheet te houden.[2] Hij kreeg geen enkel tegendoelpunt in zijn vier wedstrijden om de EFL Trophy, waaronder de finale die op 2 april 2023 met 4–0 werd gewonnen van Plymouth Argyle op Wembley, waarmee Bolton Wanderers het toernooi voor het eerst sinds 1989 won.[9] De club eindigde als vijfde in de competitie en werd in de halve finales van de play-offs om promotie uitgeschakeld door Barnsley FC. Trafford hield in het seizoen 2022/23 in totaal 26 clean sheets, waarmee hij een clubrecord vestigde. Hij werd samen met Conor Bradley benoemd tot Jonge Speler van het Jaar van Bolton Wanderers.[10] Door de PFA werd hij opgenomen in het Team van het Jaar van de League One.[11]

Burnley FC

[bewerken | brontekst bewerken]

Trafford ondertekende op 20 juli 2023 een vierjarig contract bij Burnley FC, dat als kampioen van de Championship was gepromoveerd naar de Premier League. Burnley FC betaalde aan Manchester City een bedrag van ruim € 17 miljoen dat kon oplopen tot € 22 miljoen.[12] Daarmee werd Trafford de recordaankoop van zijn nieuwe club.[13] Bovendien werd hij de derde duurste Engelse doelman ooit.[4] Hij debuteerde voor Burnley FC en in de Premier League op 11 augustus 2023, bij een 0–3 nederlaag tegen zijn vorige werkgever Manchester City. Hij miste geen minuut in de eerste 28 competitieduels, maar verloor vervolgens in de strijd tegen degradatie zijn plek onder de lat aan Arijanet Murić.[14] Burnley FC degradeerde op 11 mei 2024 uit de Premier League door een 2–1 nederlaag tegen Tottenham Hotspur.[15]

Clubstatistieken

[bewerken | brontekst bewerken]
Seizoen Club Competitie Competitie Beker Overig Totaal
Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp.
2020/21 Manchester City Vlag van Engeland Premier League 0 0 0 0 — 0 0
Club totaal 0 0 0 0 0 0 0 0
2021/22 → Accrington Stanley Vlag van Engeland League One 11 0 0 0 — 11 0
Club totaal 11 0 0 0 0 0 11 0
2021/22 → Bolton Wanderers Vlag van Engeland League One 22 0 — — 22 0
2022/23 45 0 5 0 2 0 52 0
Club totaal 67 0 5 0 2 0 74 0
2023/24 Burnley FC Vlag van Engeland Premier League 28 0 0 0 — 28 0
Club totaal 28 0 0 0 0 0 28 0
Carrière totaal 106 0 5 0 2 0 113 0

Bijgewerkt t/m 11 juni 2024.

Interlandcarrière

[bewerken | brontekst bewerken]

Trafford debuteerde op 9 september 2018 voor Engeland onder 17, bij een 1–2 zege op Portugal in de Syrenka Cup. Op 24 maart 2019 viel hij na een half uur in in de EK-kwalificatiewedstrijd tegen Kroatië na een rode kaart voor Louie Moulden, waarna hij direct een strafschop stopte en een clean sheet hield.[16] Op het eindtoernooi in Ierland keepte Trafford de laatste groepswedstrijd, tegen Zweden. Ondanks een 1–3 zege in dat duel werd Engeland in de groepsfase uitgeschakeld. Trafford speelde vervolgens drie wedstrijden voor Engeland onder 18 en vijf voor Engeland onder 20, voordat hij op 10 juni 2022 debuteerde voor Engeland onder 21 bij een 0–5 overwinning tegen Kosovo in de EK-kwalificatie.[17] Hij werd in juni 2023 door Lee Carsley opgenomen in de Engelse selectie voor het eindtoernooi in Roemenië en Georgië.[18] Trafford miste geen minuut op het toernooi en stopte in de laatste seconden van de finale tegen Spanje een strafschop van Abel Ruiz en de rebound, waardoor Engeland met 1–0 won en voor het eerst sinds 1984 Europees kampioen onder 21 werd.[19] Na afloop vertelde Trafford dat hij die ochtend 'iedereen had gezegd dat hij een penalty zou stoppen'.[20] Trafford werd de eerste doelman op het toernooi ooit die in alle zes de wedstrijden een clean sheet hield.[2] Na afloop van het toernooi werd hij door de UEFA met vijf teamgenoten opgenomen in het Team van het Toernooi.[21]

Na een blessure van Sam Johnstone werd Trafford op 25 maart 2024 door Gareth Southgate voor het eerst opgeroepen voor het Engels elftal. Hij bleef vervolgens op de reservebank tijdens de oefenwedstrijd tegen België (2–2).[22] Hij werd op 21 mei 2024 door Southgate opgenomen in de voorlopige Engelse selectie voor het EK 2024 in Duitsland, maar werd gepasseerd voor de definitieve selectie.[23]

Erelijst

[bewerken | brontekst bewerken]
Vlag van Engeland Bolton Wanderers
Vlag van Engeland Engeland –21
Persoonlijk
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=James_Trafford&oldid=67658222"