Guido Belcanto

Guido Belcanto
Algemene informatie
Volledige naam	Guido August Constancia Versmissen
Bijnaam	Guido Belcanto
Geboren	23 mei 1953
Geboorteplaats	Turnhout
Land	België
Werk
Genre(s)	Kleinkunst
Beroep	Zanger
Officiële website (en) Discogs-profiel (en) IMDb-profiel (en) MusicBrainz-profiel
Portaal    Muziek

Guido Belcanto, geboren als Guido August Constancia Versmissen (Turnhout, 23 mei 1953) is een Vlaamse zanger die in Vlaanderen 'koning van het authentieke levenslied' wordt genoemd.

Zijn bekendste liedjes zijn Op het zeildoek van de botsauto's (1989), Plastic rozen verwelken niet (1990), Vlammetjes (1990) en Toverdrank (2011), een cover van Summer wine.

Tijdens zijn middelbareschooltijd belandde hij in het schoolkoor onder leiding van pater Renaat Dumon. Guido behoorde onmiddellijk bij de voorzangers, een elitegroepje van vijf binnen het koor. Hij zegt zelf weleens dat die man hem ontdekt heeft.

Guido was ongeveer 15 toen hij een mondharmonica kocht. Twee jaar leerde hij zichzelf via "Let's Work Together" van blueszanger Wilbert Harrison gitaar spelen.

Samen met zijn broer Dirk die wel gitaarles heeft gevolgd, vormde hij vervolgens een countryduo waarbij de songs van Hank Williams de leidraad werden. Met Ivo Staes richtten zij nadien het trio Riverboat Shuffle op. Guido voelde toen al de nood om zelf liedjes te schrijven. Een van zijn eerste songs heette Paperless Toiletblues.

In 1975 richtte hij zelf het muziekgroepje Speedy King and His Feetwarmers op. De groep was zes man sterk met voorop zijn jongere broer Dirk. Het was pure Rock-'n-roll. Ze speelden vooral in cafés en jeugdhuizen. In 1978 bereikten ze de finale van "Humo's Rock Rally". Zij namen ook een plaat op, "Breaking Up The House".

In 1979 richtte hij samen met zijn broer Dirk, Jakke de Zeeman, Ludo Janssens en Bob Campenaerts The Gigolo's op. Genre: rockabilly.

In 1980 besloot hij zanger te worden, niet meer met Engelstalige liedjes, maar in zijn eigen moedertaal met een voorliefde voor het levenslied en begon een carrière als straatzanger samen met de Antwerpse volksheld Jakke de Zeeman.

De BRT wijdde in 1987 een televisieprogramma aan hem.

In 1989 kwamen zijn eerste single Droevig is deze wereld en plaat Op zoek naar Romantiek op de markt. Hij nam datzelfde jaar ook deel aan de Baccarabeker.

In 2005 eindigde hij op nr. 470 in de Vlaamse versie van De Grootste Belg, buiten de officiële nominatielijst.

In 2008 ging hij op tournee met Lady Angelina, Vitalski, en een vanzelf spelend Decaporgel, met de hand gemaakt door Tony en Frank Decap (Herentals) en vakkundig gearrangeerd door Martinus Wolf. Deze show heette Balzaal der Gebroken Harten. Na het succes van deze tournee werd besloten om er een vervolg aan te breien met een nieuwe tournee van Balzaal der Gebroken Harten. Deze ging van start in december 2009.

In 2009 was hij lid van de Raad van de Gouden Plaat in het één-televisieprogramma Hartelijke groeten aan iedereen.

In januari 2011 tekende Belcanto een platencontract bij het Nederlandse muzieklabel Top Notch, dat zijn laatste album Ik zou mijn hart willen weggeven opnieuw zou uitbrengen voor de Nederlandse markt. Opnieuw was Belcanto de vreemde eend in de bijt, aangezien Top Notch eerder bekendstaat als een label dat zich specialiseert in nederhopartiesten zoals The Opposites, De Jeugd van Tegenwoordig en vele anderen.

In 2014 stak hij Balzaal der gebroken harten in een nieuw kleedje, dit keer met Tine Embrechts, ze kregen versterking van de ervaren muzikanten Martinus Wolf en Lieven De Maesschalck.

Ook in 2014 vond de eerste en enige fandag plaats in Wechelderzande.

In 2016 startte de tournee Ode aan Bobbejaan, samen Met Jan De Smet & Barbara Dex bracht hij een ode aan het vakmanschap van Bobbejaan Schoepen.

In 2017 kwam het album Liefde & Devotie uit bij Starman Records.

In 2019 werd hij opgenomen in De Eregalerij van de Lage Landen en werd een uitzending van Belpop (Canvas) aan hem gewijd.

Op 14 september 2019 kwam de 3-dubbele cd Een Zanger Moet Trachten Pijn Te Verzachten uit (Starman Records), een "best of" naar aanleiding van zijn 30 jaar op de planken. Cd 1 werd tijdens de laatste tournees live opgenomen met zijn trouwe band het Broederschap en bevat 14 van zijn bekendste nummers die live vaak een volledig ander arrangement meekregen dan op de oorspronkelijke albumversies. Cd 2 en cd 3 bevatten 35 vergeten parels, demo’s en rariteiten waaronder vele onuitgebrachte songs. In het bijgaande boekje loodst Guido de luisteraar zelf doorheen zijn songarchief dat teruggaat tot de vroege jaren 1970.

Begin 2020 werkte hij mee aan RASA van Daniel Proietto, een hedendaagse interpretatie van het beroemde La Bayadère van Opera Ballet Vlaanderen. Guido Belcanto, gidste de toeschouwers zingend doorheen deze doorvoelde dansvoorstelling.

In het najaar van 2020 startte een nieuwe Ode aan Bobbejaan, deze keer met Isabelle A en Klaas Delrue (bekend van Yevgueni). Door de maatregelen rond COVID-19 werd deze echter vroegtijdig stopgezet.

Belcanto woont in een afgelegen chalet/houten barak ergens midden in een bos in de buurt van Foix. Hij noemt het zelf een soort "zelfgekozen vrijwillig ballingschap".

Hij heeft drie kinderen, van wie de jongste vaak samen met hem op het podium staat.

Hij is een wielerliefhebber en wordt af en toe gevraagd in programma's over wielrennen. In 2001 zocht hij voor het VRT-programma Via Vanoudenhoven wielerlegende Marco Pantani op, die hij zeer bewonderde. Belcanto heeft in Westouter zelfs zijn eigen wielerwedstrijd: Belcanto Classic. De zanger is ook een supporter van voetbalploeg Royal Antwerp FC.^[1]

• Officiële website

Zie de categorie Guido Belcanto van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.