Grootpoothoenders
| Grootpoothoenders | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
| Alectura lathami (Boskalkoen) | |||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||
| |||||||||
| Familie | |||||||||
| Megapodiidae Lesson, 1831 | |||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||
Grootpoothoenders op  Wikispecies
| |||||||||
| |||||||||
Grootpoothoenders (Megapodiidae) zijn een familie van hoendervogels die onder andere de thermometervogel en de boskalkoen bevat.
Kenmerken
[bewerken | brontekst bewerken]Deze vogels hebben korte, ronde vleugels en een tamelijk lange staart. Ze hebben forse en krachtige poten met sterke nagels. Ze hebben kale koppen, die vaak getooid zijn met kuiven, lellen en helmen.
Leefwijze
[bewerken | brontekst bewerken]Het voedsel bestaat uit insecten, wormen, wortels en zaad.
Voortplanting
[bewerken | brontekst bewerken]
Een aantal soorten uit de familie broedt niet zelf de eieren uit, maar verstopt deze in een broeihoop van bijeengeschraapte bladeren. De eieren blijven door de broei op temperatuur en komen na enige tijd zonder bemoeienis van de oudervogels uit. De thermometervogel kan met zijn snavel de temperatuur meten van de broeihoop, om zo te zorgen dat het nest precies op temperatuur blijft. Er zijn ook soorten die in plaats van rottende bladeren gebruik maken van aardwarmte of plaatsen uitkiezen die voortdurend door de zon op temperatuur gehouden worden.
Verspreiding
[bewerken | brontekst bewerken]Grootpoothoenders komen voor in Indonesië, Australië, de Filipijnen, de Nicobaren eilanden, Nieuw-Guinea en verschillende eilanden in de Grote Oceaan.
Taxonomie
[bewerken | brontekst bewerken]De familie telt zeven geslachten met in totaal 21 soorten.[1]
- Geslacht Aepypodius (2 soorten boskalkoenen)
- Geslacht Alectura (1 soort: Boskalkoen)
- Geslacht Eulipoa (1 soort: Moluks boshoen)
- Geslacht Leipoa (1 soort: Thermometervogel)
- Geslacht Macrocephalon (1 soort: Hamerhoen)
- Geslacht Megapodius (12 soorten boshoenders)
- Geslacht Talegalla (3 soorten boskalkoenen)
Cladogram
[bewerken | brontekst bewerken]Het volgende cladogram is gebaseerd op een onderzoek uit 2021.[2]
| Megapodiidae |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
- ↑ (en) Gill, F, D Donsker & P Rasmussen (Eds). 2022. IOC World Bird List (v12.1). Gearchiveerd op 30 mei 2023.
- ↑ Chen, D., Hosner, P.A., Dittmann, D.L. et al. Divergence time estimation of Galliformes based on the best gene shopping scheme of ultraconserved elements. BMC Ecology and Evolution 21, 209 (2021). https://doi.org/10.1186/s12862-021-01935-1(en) . Gearchiveerd op 7 juli 2023.
· 
· 
· ·