Naar inhoud springen

Gerhard Schmidhuber

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Gerhard Schmidhuber
Gerhard Schmidhuber
Gerhard Schmidhuber
Geboren 9 april 1894
Dresden, Koninkrijk Saksen, Duitse Keizerrijk
Overleden 11 februari 1945
Boedapest, Koninkrijk Hongarije
Rustplaats Begraafplaats Budaörs, Hongarije[1]
Land/zijde Vlag van Duitse Keizerrijk Duitse Keizerrijk
Vlag van nazi-Duitsland nazi-Duitsland
Onderdeel Saksisch leger
Deutsches Heer
Heer
Dienstjaren 1914-1920
1933-1945
Rang
Generalmajor
Eenheid 12. Königlich Sächsisches Infanterie-Regiment Nr. 177
1 april 1914[2]
Führerreserve (OKH)/Wehrkreis IV
1 mei 1942 -
1 juni 1942[2]
Führerreserve (OKH)/Wehrkreis IV
1 februari 1944 -
4 februari 1944[2]
Führerreserve (OKH)/Wehrkreis IV
2 september 1944 -
9 september 1944[2]
Bevel 7e Pantserdivisie
2 mei 1944[3] -
9 september 1944[4]
13e Pantserdivisie
9 september 1944 -
11 februari 1945[5][6]
Slagen/oorlogen Eerste Wereldoorlog

Tweede Wereldoorlog

Onderscheidingen zie onderscheidingen
Portaal  Portaalicoon   Tweede Wereldoorlog

Gerhard Schmidhuber (Dresden, 9 april 1894 - Boedapest, 11 februari 1945) was een Duitse officier en Generalmajor tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij voerde het commando over de 7e Pantserdivisie en 13e Pantserdivisie.

Op 9 april 1894 werd Schmidhuber geboren in het Koninkrijk Saksen. Hij was de zoon van de fabriekseigenaar Egon Schmidhuber en zijn vrouw Emma Schmidhuber (geboortenaam Hönsch)[2]. Het echtpaar kreeg twee zonen (geboren 1922/1924)[2]. In 1914 werd hij reserveofficier in het Saksisch leger. Hij verliet het leger in 1920 en trad in 1934 weer toe. Hij had zowel in Frankrijk als in de Sovjet-Unie als bataljon- en regimentscommandant gediend. Hij ontving het Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes mit Eichenlaub. Schmidhuber was in 1944 eerst commandant van de 7e en daarna van de 13e Pantserdivisie. Toen de Duitsers in 1944 Hongarije bezetten, was Schmidhuber opperbevelhebber van de Duitse strijdkrachten in dat land. Volgens Pál Szalai verhinderde hij de liquidatie van het Joodse getto van Boedapest, hoewel zijn precieze rol nog steeds omstreden is.[7] Schmidhuber werd in de slag om Boedapest gedood[8].

De zoon van Schmidhuber Wolfgang Schmidhuber diende in de Panzerbrigade 150 van Skorzeny tijdens de Slag om de Ardennen. Hij sneuvelde op 21 december 1944 ten oosten van Malmedy[9].

Onderscheidingen

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Wolfgang Keilig: Die Generale des Heeres. Podzun-Pallas-Verlag, Friedberg 1983, S. 303.
  • Dieter Hoffmann: Die Magdeburger Division. Zur Geschichte der 13. Infanterie- und 13. Panzer-Division 1935–1945. Verlag Mittler & Sohn, 2001, S. 263ff.