Naar inhoud springen

Europa (mythologie)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Europa
Ευρώπη, Európê
Europa
Oorsprong Griekse en Fenicische mythologie
Gedaante Oceanide
Associatie Fenicische prinses, ontvoering van Europa door Zeus
Kunstvormen Europa en de stier van Gustave Moreau, Ontvoering van Europa (Peter Paul Rubens)
Literaire bronnen Homerus
Verwantschap
Ouders Agenor en Telephassa
Siblings Cadmus
Partner Zeus
Nakomelingen Minos
Europa en de stier (ca. 1869) van Gustave Moreau
Europa en de stier (ca. 1869) van Gustave Moreau
Portaal  Portaalicoon   Religie
Ontvoering van Europa, Peter Paul Rubens (1577-1640)

In de Griekse mythologie was Europa (Grieks: Ευρώπη, Európê) een Fenicische prinses op wie oppergod Zeus het wellustig oog liet vallen. Zij was de dochter van het koningspaar Agenor en Telephassa en de zuster van Cadmus.

Volgens de bekendste versie van het verhaal was de jonge Europa op een dag met haar vriendinnen aan het spelen op het strand in de buurt van Sidon toen Zeus getroffen werd door de charmes van het meisje. Om aan het oog van zijn echtgenote Hera te ontsnappen, maar ook om het meisje met zijn goddelijke verschijning niet af te schrikken, veranderde Zeus zich in een witte stier. Toen Europa spelenderwijs op de rug van het schitterende, zich vriendelijk voordoende dier was geklommen, liep hij met haar de zee in en zwom in één stuk door naar het eiland Kreta, zijn geboorteplaats. Als de stier op Kreta aankomt, onthult Zeus zijn identiteit. De prinses kan de avances van de god niet weerstaan en de twee hebben gemeenschap. Europa baart hierna drie kinderen: Minos, Rhadamantus en Sarpedon (volgens de Ilias is laatstgenoemde de zoon van Laodamia en Zeus).

De reis die Zeus in stierengedaante met Europa maakte zou misschien een etiologische verklaring kunnen zijn voor een cultureel en economisch gegeven dat verschillende eilanden in het oostelijke deel van de Middellandse Zee ooit als uitvalsbasis werden uitgekozen door migrerende bevolkingsgroepen uit het Midden-Oosten. Omdat ook het Grieks alfabet teruggaat op het Fenicische, lijkt het niet zo vreemd dat de mythologie Europa voorstelt als de moeder van Minos en daarmee van de Minoïsche cultuur, de oudste bekende beschaving in het werelddeel Europa.

In de oude Griekse mythologie, was Europa een Fenicische prinses die door Zeus, in de gedaante van een hemelstier, werd ontvoerd en naar het eiland Kreta werd meegenomen, waar zij haar zoon Minos baarde. Voor Homerus was Europa (Grieks: Ευρώπη) een mythologische koningin van Kreta, maar geen geografische benaming.

Tegenwoordig gaat men ervan uit dat de naam Europa wel degelijk een geografische oorsprong heeft: in de oudste tijden was in het gebied van Boeotië tot aan Macedonië Europa de naam van een aardgodin en kwam deze naam daar ook als plaats- en riviernaam voor. Nadat men eerst het noordelijke deel van Griekenland met de naam Ευρώπη/Europè is gaan aanduiden, werd dit vervolgens de naam voor het hele vasteland van Griekenland en uiteindelijk voor het hele Europese vasteland zoals dat door de Hellespont en de Bosporus van Azië en door de straat van Gibraltar van Afrika gescheiden was.

De term 'Europa' wordt over het algemeen herleid tot Grieks woord voor breed (eurys) en voor gezicht (ops). Een minderheid, echter, ziet een Semitische of Fenicische oorsprong, afgeleid van het Semitische woord erebu dat "zonsondergang" betekent of het Fenicische woord ereb dat "avond" betekent. Met het Midden-Oosten als gezichtspunt gaat de zon onder in Europa: het land in het westen, het zogenoemde avondland.

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Okeanos
 
Tethys
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Poseidon
 
Lybia
 
Nilus
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Belus
 
Agenor
 
Telephassa
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Neleus
 
Chloris
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Thasos
 
Phoinix
 
Cilix
 
Kadmos
 
Helios
 
Perseïs
 
Zeus
 
Europa
 
Asterion
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Pasiphaë
 
Minos
 
Rhadamanthys
 
Alcmene
 
Sarpedon
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Apollo
 
Acacallis
 
Deukalion
 
Glaucus
 
Catreus
 
Androgeus
 
Dionysos
 
Ariadne
 
Theseus
 
Phaedra
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Miletus
 
 
 
Idomeneus
 
Althaemenes
 
Clymene
 
Sthenelus
 
Aerope
 
 
Apemosyne
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Thoas
 
Oenopion
 
Staphylus
Zie de categorie Europa (mythology) van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.