Naar inhoud springen

Een echte Vermeer

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Een echte Vermeer
Regie Rudolf van den Berg
Première 24 september 2016 (Nederlands Film Festival)
Genre Drama, biografie
Speelduur 115 minuten
Taal Nederlands
Land Vlag van Nederland Nederland
Vlag van Frankrijk Frankrijk
Vlag van België België
Vlag van Kroatië Kroatië
Vlag van Luxemburg Luxemburg
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

Een echte Vermeer is een Nederlands-Frans-Belgisch-Kroatisch-Luxemburgse biografische film uit 2016, geregisseerd door Rudolf van den Berg. De film is gebaseerd op het leven van Han van Meegeren. De film ging in première op het Nederlands Filmfestival.[1]

De film werd in 2016 genomineerd voor de Ghandi Award tijdens het Internationale filmfestival van in India in Goa.[2]

Lize Feryn (rechts) in 2016 bij het Internationale film festival in India. In het midden acteur Jeroen Spitzenberger.
Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

De vroege jaren twintig van de twintigste eeuw schildert Han van Meegeren in de stijl van oude meesters zoals Rembrandt van Rijn en Johannes Vermeer. Als Han halsoverkop verliefd wordt op de echtgenote van de belangrijkste kunstcriticus van het land, Meneer Bredius, zorgt dat voor slechte recensies over zijn werk. Han zweert revanche en probeert Bredius om de tuin te leiden met een perfecte Vermeer-vervalsing.

Acteur Personage
Spitzenberger, Jeroen Jeroen Spitzenberger Han Van Meegeren
Reijs, Dewi Dewi Reijs Anna Van Meegeren
Feryn, Lize Lize Feryn Jolanka Lakatos
Fernhout, Roeland Roeland Fernhout Theo van der Pas
Franssen, Porgy Porgy Franssen Abraham Bredius
Dagelet, Mingus Mingus Dagelet Jac Van Meegeren

Een echte Vermeer is gebaseerd op de gebeurtenissen rond Han van Meegeren, die in de jaren 30 en 40 meerdere werken van Johannes Vermeer vervalste. Zijn vervalsingen werden aangekocht door onder meer het Museum Boijmans Van Beuningen. Zijn bedrog kwam aan het licht nadat een van de werken in de collectie van Hermann Göring terecht was gekomen.[3]