Naar inhoud springen

Donovan Bailey

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Donovan Bailey
Donovan Bailey in 1997.
Donovan Bailey in 1997.
Volledige naam Donovan Bailey
Geboortedatum 16 december 1967
Geboorteplaats Manchester - Jamaica
Nationaliteit Vlag van Canada Canada
Lengte 1,83 m
Gewicht 82 kg
Sportieve informatie
Discipline sprint
Eerste titel Wereldkampioen 100 m 1995
OS 1996, 2000
Extra Wereldrecordhouder 50 m indoor, 100 m 1996-1999
Olympisch recordhouder 100 m 1996-2008
Website Officiële website
Portaal  Portaalicoon   Atletiek

Donovan Bailey (Manchester (Jamaica), 16 december 1967) is een Canadese oud-sprinter; hij was gespecialiseerd in de 100 m. Hij komt oorspronkelijk uit Jamaica, maar emigreerde in 1981 naar Canada. Hij werd driemaal wereldkampioen en tweemaal olympisch kampioen, driemaal Canadees kampioen en had het wereldrecord op de 100 m drie jaar in handen.

Tweemaal goud op WK

[bewerken | brontekst bewerken]

In 1991 begon Bailey de 100 m sprint in competitie, maar het duurde nog drie jaar vooraleer hij deze sport serieus zou beoefenen. In die tijd was hij succesvol als beursmakelaar.

Op de wereldkampioenschappen van 1995 in het Finse Helsinki won hij de 100 m sprint. Met een tijd van 9,97 s versloeg zijn landgenoot Bruny Surin (zilver; 10,03) en Ato Boldon uit Trinidad en Tobago (brons; 10,03). Op de 4 x 100 m estafette won hij een tweede gouden medaille door met zijn teamgenoten Robert Esmie, Glenroy Gilbert en Surin als eerste in 38,31 te finishen.

Olympisch kampioen

[bewerken | brontekst bewerken]

Op de Olympische Spelen van 1996 in Atlanta werd hij olympisch kampioen op de 100 m met een verbetering van het wereldrecord naar 9,84. Het zilver ging naar Frankie Fredericks (zilver; 9,89) en het brons naar Ato Boldon (brons; 9,90). Dit record hield tot 16 juni 1999 stand, toen het werd verbeterd door Maurice Greene naar 9,79. Bailey heeft nog wel het wereldrecord in handen op de 50 m indoor.

In 1997 won hij zijn derde wereldtitel met het Canadese estafetteteam. In datzelfde jaar liep hij een wedstrijd tegen Michael Johnson over 150 meter in Toronto. De inzet was een prijzengeld van 2 miljoen dollar. Bailey won en was daarmee de snelste man ter wereld. De verdediging die Johnson aanvoerde, was een geblesseerde dijbeenspier.

Einde atletiekloopbaan

[bewerken | brontekst bewerken]

Wegens een longontsteking kon Bailey niet deelnemen aan de Olympische Spelen van 2000. Hierna had hij veel te kampen met blessures en kwam nimmer meer op zijn oude niveau. In 2001 stopte hij met de sport.

Van beroep is Bailey marketing-consultant. Hij richtte zijn eigen bedrijf DBX Sport Management op met het doel om amateuratleten te helpen bij het vinden van de beste manier om zichzelf te promoten. Daarnaast richtte hij een sportblessurekliniek op in Oakville, Ontario. In 2008 werd hij atletiekcommentator bij CBC Television. Naar zijn inschatting had Usain Bolt 9,55 gelopen, indien die aan het eind van zijn olympische 100 m in Peking, waarin hij het wereldrecord op 9,69 stelde, niet had ingehouden. In 2016 was Bailey als atletiekanalist opnieuw betrokken bij de CBC-reportages van de Olympische Spelen in Rio.

  • Olympisch kampioen 100 m - 1996
  • Olympisch kampioen 4 x 100 m estafette - 1996
  • Wereldkampioen 100 m - 1995
  • Wereldkampioen 4 x 100 m estafette - 1995, 1997
  • Canadees kampioen 100 m - 1995, 1997, 2001

Persoonlijke records

[bewerken | brontekst bewerken]
Outdoor
Onderdeel Tijd Datum Plaats
100 m 9,84 (ex-WR) 27 juli 1996 Atlanta
150 m 15,01 29 juni 1997 Sheffield
200 m 20,42 2 juli 1998 Luzern
Indoor
Onderdeel Prestatie Datum Plaats
50 m 5,56 s (WR) 9 februari 1996 Reno
60 m 6,51 s 8 februari 1997 Maebashi
Kampioenschappen
  • 1994: Zilver Jeux de la Francophonie - 10,27 s
  • 1994: 5e Grand Prix Finale - 10,24 s
  • 1995: Goud Canadese kamp. - 9,91 s
  • 1995: Goud WK - 9,97 s
  • 1996: Goud OS - 9,84 s (WR)
  • 1996: Zilver Grand Prix Finale - 9,95 s
  • 1997: Goud Canadese kamp. - 10,03 s
  • 1997: Zilver WK - 9,91 s
  • 2001: Goud Canadese kamp. - 10,24 s
Golden League-podiumplek

4 x 100 m estafette

[bewerken | brontekst bewerken]
  • 1995: Goud WK - 38,31 s
  • 1996: Goud OS - 37,69 s
  • 1997: Goud WK - 37,86 s

Onderscheidingen

[bewerken | brontekst bewerken]
  • 2004: Opgenomen in de Hall of Fame van Canada
  • 2005: Opgenomen in de Hall of Fame van Ontario
  • 2008: Als lid van de olympische 4 x 100 m estafetteploeg van 1996 opgenomen in de Hall of Fame van Canada
  • 2016: Benoemd tot lid in de Orde van Ontario
Voorganger:
Vlag van Verenigde Staten Leroy Burrell
Wereldrecordhouder 100m (mannen)
27 juli 1996 - 16 juni 1999
Opvolger:
Vlag van Verenigde Staten Maurice Greene