Naar inhoud springen

Di-ethylsulfaat

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Di-ethylsulfaat
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van di-ethylsulfaat
Structuurformule van di-ethylsulfaat
Algemeen
Molecuul­formule C4H10SO4
IUPAC-naam di-ethylsulfaat
Molmassa 154,2 g/mol
SMILES
O=S(=O)(OCC)OCC
CAS-nummer 64-67-5
EG-nummer 200-589-6
Wikidata Q421338
Waarschuwingen en veiligheids­maatregelen
CorrosiefSchadelijkSchadelijk voor de gezondheid
Gevaar
H-zinnen H302 - H312 - H314 - H332 - H340 - H350
EUH-zinnen geen
P-zinnen P201 - P280 - P305+P351+P338 - P310
Carcinogeen ja (IARC-klasse 2)
EG-Index-nummer 016-027-00-6
VN-nummer 1594
ADR-klasse Gevarenklasse 6.1
LD50 (ratten) (oraal) 760-1010 mg/kg
Fysische eigenschappen
Aggregatie­toestand vloeibaar
Kleur kleurloos
Dichtheid ca. 1,17 g/cm³
Smeltpunt ca. −25 °C
Kookpunt (ontleedt) ca. 208 °C
Vlampunt ca. 104 °C
Zelfontbrandings- temperatuur 436 °C
Dampdruk (bij 20°C) 13-25 Pa
log(Pow) 1,14
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Di-ethylsulfaat is de di-ethylester van zwavelzuur. Het is een olieachtige, kleurloze vloeistof die reageert in contact met water. Aan de lucht blootgesteld wordt ze bruin.

Industrieel gebeurt de bereiding van di-ethylsulfaat door de reactie van zwavelzuur met etheen:[1]

Di-ethylsulfaat is een intermediair bij de synthese van andere stoffen, zoals kleurstoffen, geneesmiddelen en producten voor het verbeteren van textiel en papier. Di-ethylsulfaat wordt met name ingezet voor het synthetiseren van quaternaire verbindingen en als alkyleringsmiddel.

Toxicologie en veiligheid

[bewerken | brontekst bewerken]

Di-ethylsulfaat is kankerverwekkend gebleken bij dierproeven en is het waarschijnlijk ook bij de mens. De stof kan ook erfelijke genetische afwijkingen veroorzaken.

Het is een corrosieve stof die bij huidcontact brandwonden kan veroorzaken. Bij inhalatie kan er longoedeem ontstaan.

Di-ethylsulfaat ontleedt bij verhitting, waarbij onder andere etheen en zwaveloxiden ontstaan. In water hydrolyseert het tot ethanol en zwavelzuur.

[bewerken | brontekst bewerken]