Dada Masilo
| Dada Masilo | ||||
|---|---|---|---|---|
_(cropped).jpg)
| ||||
Dada Masilo (2012)
| ||||
| Achtergrondinformatie | ||||
| Geboortenaam | Dikeledi Masilo[1] | |||
| Geboortedatum | 21 februari 1985 | |||
| Geboorteplaats | Soweto | |||
| Overlijdensdatum | 29 december 2024 | |||
| Overlijdensplaats | Johannesburg | |||
| Land |  Zuid-Afrika
| |||
| Beroep(en) | choreografe, danseres | |||
| ||||
Dikeledi (Dada) Masilo (Soweto, 21 februari 1985 – Johannesburg, 29 december 2024) was een Zuid-Afrikaanse danseres en choreografe.
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]Masilo groeide op in een middenklasse milieu in Soweto, een township bij Johannesburg. Haar moeder was alleenstaand en Masilo werd grotendeels door haar grootmoeder opgevoed.[2] Op jonge leeftijd sloot ze zich aan bij een dansgroep in de buurt en mocht optreden op een festival van The Dance Factory, bekend als de school voor danstalent in Johannesburg. Bij die school volgde ze in opleiding in zowel klassiek ballet als hedendaagse dans. Op negentienjarige leeftijd werd ze gescout door P.A.R.T.S., de school van choreograaf Anne Teresa De Keersmaeker, en verhuisde ze naar Brussel.[3] Na haar opleiding keerde ze terug naar Zuid-Afrika, om daar een carrière als choreografe te starten.[4]
Haar oeuvre bestaat uit ballet en klassieke dans, gecombineerd met Afrikaanse dansstijlen. Zo maakte ze eigen interpretaties van onder andere Carmen, Giselle, Het zwanenmeer, Le Sacre du printemps en Romeo en Julia, waarin ze thema's als racisme, seksueel en huiselijk geweld, homofobie, mannelijke overheersing en stigmatisering van mensen met hiv en aids aansneed.[5] Masilo danste regelmatig zelf mee in haar producties.
Masilo overleed in december 2024 onverwacht op 39-jarige leeftijd na een kort ziekbed in een ziekenhuis in Johannesburg.[5]
Erkenning
[bewerken | brontekst bewerken]Voor haar werk kreeg Masilo internationale erkenning.[6] Zo ontving ze in 2018 uit handen van prins Constantijn der Nederlanden de Next Generation Prijs van het Prins Claus Fonds.[7] In 2024 ontving ze de Italiaanse Positano Léonide Massine lifetime achievement award, vernoemd naar de vermaarde Russische choreograaf Léonide Massine.[8] Ook werd ze vlak voor haar dood erkend als een van de 44 artistieke iconen van de stad Johannesburg en kreeg ze een ster in de muur van het Soweto Theatre.[4]
- ↑ (en) Winship, Lyndsey, Dada Masilo obituary. The Guardian (10 januari 2025).
- ↑ (en) Sulcas, Roslyn, Dada Masilo Turns Tchaikovsky on His Head in ‘Swan Lake’. The New York Times (1 februari 2016). Gearchiveerd op 23 november 2023.
- ↑ Linden, Mirjam van der, De Zuid-Afrikaanse danseres Dada Masilo geeft een radicale draai aan balletklassiekers. de Volkskrant (17 februari 2019). Gearchiveerd op 1 januari 2025.
- ↑ a b Tielens, Filip, Zuid-Afrikaanse choreografe Dada Masilo onverwacht overleden. De Standaard (30 december 2024).
- ↑ a b Embrechts, Annette, Bij de Zuid-Afrikaanse danseres Dada Masilo (1985-2024) draaide alles om verzet. de Volkskrant (1 januari 2025).
- ↑ (en) Kwai, Isabella, Dada Masilo, Who Fused Ballet With African Dance, Dies at 39. The New York Times (31 december 2024). Gearchiveerd op 31 december 2024.
- ↑ Wiel, Francine van der, Dada Masilo: magnetisch danseres, feministisch choreografe. NRC (31 december 2024). Gearchiveerd op 31 december 2024.
- ↑ (en) World of dance mourns death of ‘brilliant light’ Dada Masilo at age of 39. The Guardian (31 december 2024).