Naar inhoud springen

Catherine Barclay

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Catherine Barclay
Rosmalen 2003
Rosmalen 2003
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Australië Australische
Geboorteplaats Sydney, NSW, Australië
Geboortedatum 12 juni 1973
Woonplaats Sydney, NSW, Australië
Lengte 1,71 m
Gewicht 57 kg
Profdebuut 1989
Met pensioen 2004
Slaghand rechts
Totaal prijzengeld 417.206 US dollar
Coach Rebecca Bryant
Profiel (en) WTA-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 149–166
Titels 0 WTA, 3 ITF
Hoogste positie 157e (23 november 1998)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 1e ronde (1991, 1998, 1999)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 304–185
Titels 2 WTA, 30 ITF
Hoogste positie 32e (20 juli 1998)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 3e ronde (1996)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 3e ronde (1993, 1998)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon kwartfinale (1998)
Vlag van Verenigde Staten US Open 2e ronde (1996, 1998)
Gemengd dubbelspel
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 2e ronde (1998, 2000)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 3e ronde (1996, 1999, 2000)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon kwartfinale (1995)
Vlag van Verenigde Staten US Open 1e ronde (2002)
Laatst bijgewerkt op: 16 november 2016
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Catherine Barclay (Sydney, 12 juni 1973) is een voormalig tennisspeelster uit Australië. Barclay begon met tennis toen zij acht jaar oud was. Zij speelt rechtshandig en heeft een enkelhandige backhand. Zij was actief in het proftennis van 1989 tot en met het Australian Open in januari 2004. Op 16 juli 2003 trad zij in het huwelijk met Christopher Reitz.

Barclay debuteerde in 1989 op het ITF-toernooi van Nuriootpa (Australië). Zij stond in 1990 voor het eerst in een finale, op het ITF-toernooi van Matsuyama (Japan) – zij verloor van de Japanse Rika Hiraki. In 1993 veroverde Barclay haar eerste titel, op het ITF-toernooi van Canberra (Australië), door landgenote Jane Taylor te verslaan. In totaal won zij drie ITF-titels, de laatste in 1994 in Saga (Japan).

In 1998 kwalificeerde Barclay zich voor het eerst voor een WTA-hoofdtoernooi, op het toernooi van Gold Coast. Zij bereikte er de tweede ronde.

Zij nam driemaal deel aan het Australian Open, maar kwam nooit verder dan de eerste ronde.

Barclay behaalde in het dubbelspel betere resultaten dan in het enkelspel. Zij debuteerde in 1989 op het ITF-toernooi van Nuriootpa (Australië), samen met landgenote Clare Thompson – zij bereikte er de halve finale. Zij stond in 1990 voor het eerst in een finale, op het ITF-toernooi van Adelaide (Australië), samen met landgenote Kerry-Anne Guse – hier veroverde zij haar eerste titel, door het Australische duo Maija Avotins en Joanne Limmer te verslaan. In totaal won zij dertig ITF-titels, de laatste in 2000 in Dublin (Ierland), samen met de Nederlandse Andrea van den Hurk.

In 1990 speelde Barclay voor het eerst op een WTA-hoofdtoernooi, op het toernooi van Brisbane, samen met landgenote Nicole Pratt. Zij stond in 1994 voor het eerst in een WTA-finale, op het toernooi van Birmingham, samen met landgenote Kerry-Anne Guse – zij verloren van het koppel Zina Garrison en Larisa Neiland. In 2002 veroverde Barclay haar eerste WTA-titel, op het toernooi van Boedapest, samen met Française Émilie Loit, door het koppel Jelena Bovina en Zsófia Gubacsi te verslaan. Twee maanden later won zij samen met de Duitse Martina Müller haar andere WTA-titel in Rosmalen, waar zij in 2000 al eens de finale had gehaald met Karina Habšudová aan haar zijde.

Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de kwartfinale, op Wimbledon 1998, samen met landgenote Kerry-Anne Guse. Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de 32e plaats, die zij bereikte in juli 1998.

Gemengd dubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]

Barclay bereikte in 1995 op Wimbledon de kwartfinale, samen met landgenoot Andrew Florent.

Tennis in teamverband

[bewerken | brontekst bewerken]

In 1999 maakte Barclay deel uit van het Australische Fed Cup-team – zij behaalde daar een winst/verlies-balans van 3–0.

Posities op de WTA-ranglijst

[bewerken | brontekst bewerken]

Positie per einde seizoen:

jaar rang
enkelspel
rang
dubbelspel
1989 738
1990 361 226
1991 386 299
1992 490 183
1993 281 86
1994 186 62
1995 304 66
1996 282 82
1997 257 62
1998 157 41
1999 348 81
2000 473 94
2002 55
2003 236
Legenda
Grandslamtoernooi
Olympische Spelen
Year-End Championships
Tier I
Tier II
Tier III
Tier IV & V

WTA-finaleplaatsen enkelspel

[bewerken | brontekst bewerken]

geen

WTA-finaleplaatsen vrouwendubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
nr. finale toernooi ondergrond partner tegenstandsters score
gewonnen finales
1. 2002-04-21 Vlag van Hongarije WTA Boedapest gravel Vlag van Frankrijk Émilie Loit Vlag van Rusland Jelena Bovina
Vlag van Hongarije Zsófia Gubacsi
4-6, 6-3, 6-3 details
2. 2002-06-22 Vlag van Nederland WTA Rosmalen gras Vlag van Duitsland Martina Müller Vlag van Duitsland Bianka Lamade
Vlag van Bulgarije Magdalena Maleeva
6-4, 7-5 details
verloren finales
1. 1994-06-12 Vlag van Verenigd Koninkrijk WTA Birmingham gras Vlag van Australië Kerry-Anne Guse Vlag van Verenigde Staten Zina Garrison
Vlag van Letland Larisa Neiland
4-6, 4-6 details
2. 1997-07-27 Vlag van Polen WTA Warschau gravel Vlag van Duitsland Meike Babel Vlag van Roemenië Ruxandra Dragomir
Vlag van Argentinië Inés Gorrochategui
4-6, 0-6 details
3. 1999-04-18 Vlag van Japan WTA Japan (Tokio) hardcourt Vlag van Australië Kerry-Anne Guse Vlag van Verenigde Staten Corina Morariu
Vlag van Verenigde Staten Kimberly Po
3-6, 2-6 details
4. 2000-06-24 Vlag van Nederland WTA Rosmalen gras Vlag van Slowakije Karina Habšudová Vlag van Verenigde Staten Erika deLone
Vlag van Australië Nicole Pratt
6-7, 3-4, opg. details
5. 2000-07-23 Vlag van België WTA Knokke-Heist gravel Vlag van Denemarken Eva Dyrberg Vlag van Italië Giulia Casoni
Vlag van Oezbekistan Iroda Tulyaganova
6-2, 4-6, 4-6 details
6. 2002-01-12 Vlag van Australië WTA Hobart hardcourt Vlag van Australië Christina Wheeler Vlag van Italië Tathiana Garbin
Vlag van Italië Rita Grande
2-6, 6-7 details

Resultaten grandslamtoernooien

[bewerken | brontekst bewerken]
Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
 w-v  winst/verlies-balans
Toernooi 1991 1998 1999  w-v 
Vlag van Australië Australian Open 1R 1R 1R 0-3
Vlag van Frankrijk Roland Garros 0-0
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 0-0
Vlag van Verenigde Staten US Open 0-0

Vrouwendubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
Toernooi 1991 1992 1993 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2002 2003 2004  w-v 
Vlag van Australië Australian Open 1R 1R 1R 2R 1R 3R 1R 1R 1R 1R 2R 1R 1R 4-13
Vlag van Frankrijk Roland Garros 3R 2R 2R 1R 1R 3R 2R 2R 1R 2R 9-10
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1R 2R 1R 1R 3R KF 1R 1R 2R 1R 7-10
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R 2R 1R 2R 1R 1R 1R 2-7

Gemengd dubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
Toernooi 1993 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2002 2003  w-v 
Vlag van Australië Australian Open 2R 1R 2R 1R 2-4
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2R 1R 3R 2R 3R 3R 7-6
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1R 1R KF 1R 1R 1R 1R 2R 2R 1R 5-10
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R 0-1
[bewerken | brontekst bewerken]
Commons heeft media­bestanden in de categorie Catherine Barclay.