Naar inhoud springen

Bruno Valkeniers

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Bruno Valkeniers
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Algemeen
Volledige naam Bruno Lodewijk Juliaan
Ambrosius Valkeniers
Geboren Brussel, 13 juni 1955
Kieskring Antwerpen
Regio Vlag Vlaanderen Vlaanderen
Land Vlag van België België
Functie Politicus
Partij ? - 2006: Vlaams Blok
2006 - heden: Vlaams Belang
Functies
? - ? Voorzitter Marnixring Antwerpen
Hanze
2004 - 2006 Voorzitter Algemeen Nederlands
Zangverbond
2004 - 2006 Organisator Vlaams Nationaal Zangfeest
? - ? Kernlid Res Publica
2006 - 2007
2019 - heden
Provincieraadslid Antwerpen
2006 - 2018 Gemeenteraadslid Antwerpen
2007 - 2014 Volksvertegenwoordiger[1]
2008 - 2012 Partijvoorzitter Vlaams Belang[2]
Officiële website
Portaal  Portaalicoon   Politiek

Bruno Lodewijk Juliaan Ambrosius Valkeniers (Brussel, 13 juni 1955) is een Belgisch zakenman en politicus die voormalig partijvoorzitter van het Vlaams Belang is.

Hij is de zoon van Victor Valkeniers en de achterkleinzoon van Emiel Eylenbosch. Afkomstig uit Schepdaal, in het Pajottenland verhuisde hij reeds op jonge leeftijd met zijn familie naar Antwerpen, waar hij de klassieke humaniora volgde aan het Sint-Lievenscollege. Op universitair vlak behaalde hij in 1978 een licentie in de Rechten aan de Universiteit Antwerpen en in 1979 een speciale licentie in maritiem- en luchtvaartrecht aan de ULB te Brussel. In 1980 werd hij commercieel directeur bij de Hesse-Noord Natie. Na een conflict met de nieuwe eigenaars ervan startte hij in 2002 zelf het maritiem consultingbedrijf Falconsult bvba, dat hij tot in december 2018 bleef leiden. Sinds 2018 is hij secretaris van de General Stevedoring Council, een netwerk van bedrijven actief in havenactiviteiten en het laden en lossen van schepen.[3]

Valkeniers was vanaf zijn jeugd actief in de Vlaamse Beweging. Hij was eerst actief binnen het Katholiek Vlaams Hoogstudentenverbond, maar werd in 1976 mede-oprichter en bezieler van de Nationalistische Studentenvereniging met het tijdschrift Signaal. Hij was medestichter van de Internationale Serviceclub Marnixring en werd voorzitter van de afdeling Marnixring Antwerpen Hanze. In de periode 2005-2006 was hij voorzitter van het Algemeen Nederlands Zangverbond, de organisator van het Vlaams Nationaal Zangfeest. Verder was hij nog lid van de denkgroep In de Warande en bestuurslid van het Wies Moens-vormingsinstituut. Voorts is hij Rooms-katholiek en noemt hij zichzelf een sociaal-conservatief. Hij staat voor een conservatieve ethische lijn en stelde in dat kader het volgende: "met zijn wetgeving voor homoseksuelen heeft paars de abnorm gelijkgeschakeld met de norm".[4]

Hij werd ook kernlid van de Vlaams-republikeinse denkgroep Res Publica.

Vlaams Blok en Vlaams Belang

[bewerken | brontekst bewerken]

Valkeniers was reeds in de beginperiode van het Vlaams Blok actief, maar verliet de partij na enkele jaren. In juni 2006 maakte hij zijn terugkeer naar de partijpolitiek bekend die hij door beroepsactiviteiten begin jaren 80 vaarwel zei.[5] Hij trok in oktober 2006 de provincieraadslijst voor het Vlaams Belang in Antwerpen en stond op de voorlaatste plaats voor de gemeenteraad in Antwerpen. Hij behaalde 2.339 voorkeurstemmen voor de gemeenteraad en 25.649 voorkeurstemmen voor de provincieraad. Valkeniers was van 2006 tot 2018 gemeenteraadslid van Antwerpen en van 2006 tot 2007 provincieraadslid van Antwerpen.

Bruno Valkeniers was ook een van de eersten binnen Vlaams Belang om een oproep te doen tot een Forza Flandria, een bundeling van alle Vlaams-nationale, conservatieve en rechts-liberale krachten in Vlaanderen.

Op de verkiezingsmeeting van het Vlaams Belang op 4 maart 2007 leek zijn tussenkomst op een verdoken sollicitatie voor het voorzitterschap van de partij. Begin 2008 werd duidelijk dat hij Frank Vanhecke als voorzitter op zou volgen als consensuskandidaat. Daarmee was Valkeniers de derde voorzitter in het dertigjarig bestaan van het Vlaams Blok/Belang na de stichter-voorzitter voor het leven Karel Dillen en Frank Vanhecke.

Ondertussen werd Valkeniers bij de federale verkiezingen van 2007 verkozen in de Kamer van volksvertegenwoordigers, waar hij bleef zetelen tot in 2014.

Op 2 maart 2008 werd Valkeniers door 94,6 procent van de kaderleden van Vlaams Belang verkozen tot nieuwe partijvoorzitter. Hij volgde Frank Vanhecke op, die zich na twaalf jaar aan het hoofd van Vlaams Belang geen kandidaat meer stelde voor het partijvoorzitterschap.[6] Volgens de website van het tijdschrift Knack deed Valkeniers begin juni 2008 een voorstel naar de LDD om voor de komende regionale en Europese verkiezingen van 2009 de krachten te bundelen en een kartel te vormen. Het bureau van Lijst Dedecker heeft dit voorstel evenwel afgewezen.[7]

Hij deed enigszins van zich spreken toen hij in het televisieprogramma De Keien van de Wetstraat stelde dat hij, mocht hij moeten emigreren, (vroeger) graag voor Zuid-Afrika had gekozen, ook onder de apartheid omdat "die apartheid hem niet stoorde".[8][9]

Na de voor Vlaams Belang desastreuze resultaten van de lokale verkiezingen van 14 oktober 2012 stelde Valkeniers zich bij de nieuwe vervroegde voorzittersverkiezingen eind 2012 geen kandidaat meer.[10] Als Antwerps lijstduwer voor het Vlaams Parlement raakte hij bij de verkiezingen in 2014 en die van 2019 niet verkozen. Sinds september 2019 is hij voor het Vlaams Belang opnieuw provincieraadslid van Antwerpen.

Bruno Valkeniers huwde met Françoise Janssens en is vader van vier kinderen. Ook is hij een neef van de gewezen VU- en huidig Open Vld-politicus Jef Valkeniers.