Naar inhoud springen

Amanda Spratt

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Amanda Spratt
Amanda Spratt na het wereldkampioenschap in Innsbruck
Amanda Spratt na het wereldkampioenschap in Innsbruck
Persoonlijke informatie
Bijnaam Spratty
Geboortedatum 17 september 1987
Geboorteplaats Penrith, Vlag van Australië Australië
Lengte 161 cm
Gewicht 55 kg
Sportieve informatie
Huidige ploeg Lidl-Trek
Ploegen
2012-2022
2023-2024
Orica-AIS
Lidl-Trek
Beste prestaties
Ronde van Vlaanderen 15e (2016)
Amstel Gold Race 3e (2018)
Luik-Bastenaken-Luik 2e (2018)
Ronde van Italië 3e (2018, 2019)
1 etappezege
WK op de weg 2e (2018)
Medailles
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Amanda Spratt (Penrith, 17 september 1987) is een Australische wielrenster die sinds 2023 voor het Amerikaanse Lidl-Trek rijdt. Vanaf 2012 reed ze elf jaar bij Orica-AIS, dat later verder ging als Mitchelton-Scott en BikeExchange-Jayco.

Spratt won in 2012, 2016 en 2020 het Australisch kampioenschap op de weg. Ze kwam uit voor Australië op de Olympische Zomerspelen 2012 in Londen, waar ze buiten tijd de finish bereikte. Tijdens de Olympische Zomerspelen 2016 in Rio de Janeiro werd ze in de wegwedstrijd vijftiende, op vier minuten achter winnares Anna van der Breggen.

In 2017 en 2018 won ze het eindklassemenent van de Women's Tour Down Under. In dat laatste jaar won ze tevens de Emakumeen Bira, stond ze op het podium van de Amstel Gold Race en Luik-Bastenaken-Luik en werd ze derde in het eindklassement van de Giro Rosa 2018. Ook werd ze dat jaar tweede tijdens het wereldkampioenschap op de weg in Innsbruck, op 3'42" achter winnares Anna van der Breggen. Een jaar later stond ze wederom op het podium van de Giro Rosa en van het wereldkampioenschap in Harrogate.

In september 2020 kwam Spratt ongelukkig ten val in de slotkilometer van de zevende etappe van de Giro Rosa, samen met haar kopvrouw Annemiek van Vleuten, die op dat moment de roze leiderstrui droeg.[1] Van Vleuten brak haar pols en Spratt liep een hersenschudding en schouderblessure op. Ze moesten beiden opgeven en Spratt miste ook het WK dat een week later plaatsvond.[2] Wel kwam ze een maand na haar val weer in actie in de Ronde van Vlaanderen, die vanwege de coronapandemie in oktober werd verreden. In 2021 behaalde Spratt geen overwinningen of podiumplaatsen. Wel werd ze vierde in de Amstel Gold Race. Namens Australië haalde ze niet de finish in de wegwedstrijd op de Olympische Zomerspelen 2020 in Tokio. In het najaar van 2021 onderging Spratt een operatie aan een vernauwde slagader.[3] In 2022 behaalde ze haar eerste podiumplek in de tijdrit van de Simac Ladies Tour.[4]

Spratt op het WK podium 2018.
Spratt na de finish van de Amstel Gold Race 2022.
2011
Eindklassement Tour de Feminin - O cenu Českého Švýcarska
1e etappe Tour de Feminin - O cenu Českého Švýcarska
2012
Australisch kampioenschap op de weg
2013
Brons WK Ploegentijdrit (met Orica-AIS)
Brons Open de Suède Vårgårda (TTT)
2014
Zilver WK Ploegentijdrit (met Orica-AIS)
2015
Giro del Trentino Alto Adige-Südtirol
2016
Australisch kampioenschap op de weg
Cadel Evans Great Ocean Road Race
2017
Zilver Australisch kampioenschap op de weg
Eindklassemenent Women's Tour Down Under
1e etappe Women's Tour Down Under
2e etappe Emakumeen Bira
2018
Eind- en bergklassemenent Women's Tour Down Under
3e etappe Women's Tour Down Under
Eindklassement Emakumeen Bira (WWT)
4e etappe Emakumeen Bira
GP Cham-Hagendorn
6e etappe Giro Rosa (WWT)
2019
Zilver Australisch kampioenschap op de weg
Eindklassemenent Women's Tour Down Under
2e etappe Women's Tour Down Under
2e etappe Emakumeen Bira (WWT)
2020
Australisch kampioenschap op de weg
2e etappe Women's Tour Down Under
2023
Bergklassement Tour Down Under
Brons Australisch kampioenschap op de weg

Uitslagen in voornaamste wedstrijden

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Gent-Wevelgem Ronde van Vlaanderen Amstel Gold Race Luik-Bast.‑Luik Waalse Pijl Strade Bianche Trofeo Alfredo Binda WK op de weg
2008 97e
2010 16e opgave
2011 62e 110e
2012 33e 79e 37e 68e
2013 37e 35e 4e opgave
2014 opgave 25e
2015 56e 19e 52e 78e 48e
2016 24e 15e 23e 16e
2017 96e 26e 44e 27e 50e 8e 27e 41e
2018 Brons ↑ Zilver ↑ 5e 7e 4e Zilver ↑
2019 79e 20e 11e 11e 11e opgave Zilver ↑ Brons ↑
2020 52e 13e
2021 28e 4e 10e 9e 12e 22e 93e
2022 34e 55e 10e 25e 79e 53e 27e
2023 37e 24e 46e 17e 16e opgave
2024 41e 57e 64e 20e 36e
Met haar team Mitchelton-Scott in 2019.
[bewerken | brontekst bewerken]